Τo χρονογράφημα: 2010 – 2019: Η δεκαετία του «ελληνικού δράματος»

Μπορεί το 2010 να έμπαινε με τους χειρότερους οιωνούς για την Ελλάδα, αλλά οι λέξεις «κρίση χρέους», «spreads», «μνημόνιο» απουσίαζαν από το λεξιλόγιό μας. Και το βάθος της κοινωνικής και πολιτικής κρίσης που θα ακολουθούσε απουσίαζε από τις προβλέψεις και των πιο απαισιόδοξων αναλυτών. Μέσα σε μία δεκαετία ζήσαμε τη διάλυση μιας επίπλαστης αίσθησης ευημερίας, διαδοχικούς σεισμούς στην πολιτική σκηνή, οξύτατη δημοσιονομική κρίση και βαθύτατη ύφεση, που κατέφαγε το εισόδημα των νοικοκυριών και πυροδότησε εκατοντάδες λουκέτα σε επιχειρήσεις.

Είδαμε την κοινωνία να αγανακτεί, να καταρρακώνεται, να βλέπει όνειρα και ψευδαισθήσεις να γκρεμίζονται, αλλά και να ελπίζει, να παλεύει να αποκαταστήσει τον διαλυμένο ιστό της. Η Ελλάδα ήταν η μόνη χώρα που πέρασε από τρία επώδυνα μνημόνια και έχασε πάνω από το 25% του πλούτου  της.

Οι Έλληνες απογοητευμένοι και θυμωμένοι για πρώτη φορά εμπιστεύονται την διακυβέρνηση της χώρας στην Αριστερά. Ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε δύο εκλογικές μάχες, κυβέρνησε για περισσότερο από τέσσερα χρόνια προωθώντας ένα πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων, οδήγησε τη χώρα εκτός μνημονίων  έκλεισε τη Συμφωνία των Πρεσπών και τελικά… πέρασε στον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η Ελλάδα επέλεξε να  επιστρέψει και πάλι σε έναν εκπρόσωπο του παραδοσιακού πολιτικού συστήματος, να δώσει την πρωθυπουργία σε έναν πολιτικό από «τζάκι», που όμως υποσχόταν ρήξη με φαύλες πρακτικές του παρελθόντος,

Όμως η «κανονικότητα» της ΝΔ έφερε νέες περιπέτειες: Το κοινωνικό κράτος και τα δικαιώματα των εργαζομένων συρρικνώνονται, η μεσαία τάξη μπαίνει στον «πάγο», ενώ οι εύπορες τάξεις και οι ολιγάρχες ελαφρύνονται, η «ιδιωτική πρωτοβουλία» βρίσκει ξανά τον δρόμο προς το… κρατικό χρήμα. Όπως προστάζει το «αόρατο χέρι της αγοράς» ακυρώθηκαν και διαγωνισμοί για μεγάλα έργα ώστε να «επαναπροκηρυχθούν» από τη νέα κυβέρνηση.

Στο κράτος έχουν εισρεύσει «δικά μας παιδιά», τοποθετήθηκαν σε θέσεις ευθύνης. Κομματάρχες, συγγενείς, βαφτιστήρια, τραγουδιστές, ιδιοκτήτες ταβέρνας, σεκιουριτάδες και κάθε λογής «ημέτεροι», όλοι τους όμως «νοικοκυραίοι», βρέθηκαν στις διοικήσεις δημόσιων επιχειρήσεων, οργανισμών, νοσοκομείων ακόμη και της ΕΥΠ. Το ΑΣΕΠ έχει αδρανοποιηθεί, ενώ η πρόσβαση στη δημόσια τριτοβάθμια εκπαίδευση σύντομα θα αφορά λίγους.

Οι «ξένοι» που μένουν στη χώρα αποκλείονται από τα επιδόματα ενώ όσοι μπαίνουν στην Ελλάδα, οδηγούνται σε κολαστήρια και φυλακές. Για κάθε καταστροφή και ταλαιπωρία των πολιτών εξαιτίας των πολιτικών προϊσταμένων, «καρατομείται» ένας υπηρεσιακός παράγων ή ένας αξιωματικός και οι υπόλοιποι τη βγάζουν «καθαρή».

Όσο και αν ο ΣΥΡΙΖΑ επαίρεται ότι έβγαλε τη χώρα από τη «μέγγενη των μνημονίων και την ξένη επιτροπεία», επιστρέφοντας σε ρυθμούς ανάπτυξης και μειώνοντας την ανεργία, είναι η ΝΔ αυτή που έφερε τη χώρα στην «κανονικότητα». Μια «κανονικότητα» του πουριτανισμού, της φαυλότητας, αναξιοκρατίας, της απολυταρχίας, της βίας και της ολιγαρχίας. Αυτή ήταν και στο παρελθόν η «κανονικότητα» της Δεξιάς. Αυτήν ξέρει, αυτήν εμπιστεύεται, σε αυτή μας επιστρέφει η Νέα Δημοκρατία.

Καλή χρονιά, με στοιχεία «αναγκαστικότητας»! Γλυκά το λέμε…