100 σοκ
Έχετε παρατηρήσει πως όταν δημοσιεύεται μία καινούργια μελέτη για την κρίση, στον τίτλο της γίνεται σχεδόν πάντοτε λόγος για στοιχεία σοκ; Τα στοιχεία αυτά αφορούν κάθε φορά και μία διαφορετική πλευρά των οικονομικών μεγεθών, αλλά με κάποιον περίεργο τρόπο καταφέρνουν σταθερά να μας εκπλήσσουν. Είτε στο μικροσκόπιο βρίσκονται τα επίπεδα ανεργίας, είτε η «μαύρη» εργασία, είτε τα εργασιακά «δικαιώματα», είτε ο κατώτατος μισθός, είτε η φτώχεια και ο κοινωνικός αποκλεισμός, το αποτέλεσμα κατά τη συνήθη δημοσιογραφική πρακτική είναι το ίδιο σοκαριστικό. Το ίδιο συνέβη και αυτή τη φορά με μία σχετική μελέτη, την οποία μάλιστα επικαλέστηκε στο σύνολό της η νέα υπουργός Εργασίας, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Βερολίνο την προηγούμενη εβδομάδα, με σκοπό να καταδείξει ότι ο εργασιακός κόσμος της χώρας είναι ήδη διαλυμένος και δεν σηκώνει επιπλέον μέτρα. Ανάμεσα στα στοιχεία τα οποία παρουσίασε η κ. Αχτσιόγλου είναι η αμοιβή την οποία λαμβάνουν περίπου 125.000 εργαζόμενοι και δεν ξεπερνάει τα 100 ευρώ. Εξαρχής η απόπειρα της υπουργού έμοιαζε με απέλπιδα προσπάθεια, εφόσον έχει επιβεβαιωθεί πολλές φορές μέσα σε αυτά τα επτά και πλέον χρόνια ότι οι δανειστές γνωρίζουν πολύ καλά τι ζητάνε και ποσώς τους ενδιαφέρει αν οι εργαζόμενοι υποφέρουν. Αλλά πες, δεν είχε άλλη επιλογή από το να βγει –με βάση και τη νέα στρατηγική της ελληνικής κυβέρνησης– και να μιλήσει τη γλώσσα των αριθμών. Αυτό που προκαλεί εντύπωση είναι ότι ο δημοσιογραφικός κόσμος αδυνατεί μάλλον να καταλάβει αυτό που η κοινωνία φαίνεται να έχει κατανοήσει εδώ και αρκετό καιρό. Γιατί όποιος ζει και μοχθεί καθημερινά μέσα στην αγορά, γνωρίζει καλά πόσο έχουν ξεφύγει τα πράγματα. «Έχουν ξεφύγει», χρόνος παρελθοντικός. Ας το πούμε λοιπόν άλλη μία φορά, μπας και υπάρχει ακόμη κανείς που δεν έχει καταλάβει τι παίζει. Κυρίες και κύριοι, έχουμε πιάσει πάτο. Δεν πάει πιο κάτω. Γι’ αυτό μην σοκάρεστε και μην ανησυχείτε. Το μόνο χειρότερο που μπορεί να συμβεί είναι βγούμε στους δρόμους και να σφαζόμαστε μεταξύ μας για μία κονσέρβα και μισή ντομάτα. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα οδηγηθούμε ποτέ εκεί. Μέχρι να το μάθουμε, ας υποδεχόμαστε με στωικότητα τα «σόκιν» χτυπήματα των δανειστών.
