Χασίς και χάρτες δύο βασικοί ύποπτοι για τις φωτιές

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”37141″ img_size=”full”][vc_column_text]Φθάσαμε στις τελευταίες μέρες του Αυγούστου, αφήνουμε σιγά-σιγά πίσω μας το καλοκαίρι και όλοι ενδόψυχα -και για διαφορετικούς λόγους ο καθένας- ευχόμαστε τον ερχομό του φθινοπώρου. Περισσότερο από όλους ίσως οι άντρες του Πυροσβεστικού σώματος που χρειάστηκε πολλές φορές να παίξουν κορώνα-γράμματα τη ζωή τους παλεύοντας με την πύρινη λαίλαπα, που και τούτο το καλοκαίρι κατέκαψε το νομό.

Βεβαίως είναι νωρίς ακόμα για απολογισμούς, όχι όμως για να διερευνηθούν από τις αρμόδιες αρχές τα αίτια. Ίσως αποδειχθεί ότι και φέτος η Ελλάδα –και ο τόπος μας- υπέφερε από μια «συνωμοσία» εγκληματικής αμέλειας, παρατεταμένης ξηρασίας και κακού συντονισμού.

Σίγουρα όμως οι περισσότερες δασικές πυρκαγιές που ξέσπασαν –λίγοι αμφιβάλουν πλέον- ήταν αποτέλεσμα εμπρησμών. Όσο κι αν είναι παρακινδυνευμένο να μιλά κανείς χωρίς επίσημα στοιχεία, υπάρχουν δύο ανοιχτές πληγές που οδηγούν στο παραπάνω συμπέρασμα.

Ο πρώτος έχει να κάνει με την αντίληψη που έχει διαμορφωθεί ότι ο καιρός των καταπατήσεων δημόσιων και δασικών εκτάσεων οδεύει σε οριστικό τέλος με την ανάρτηση και επισημοποίηση των δασικών χαρτών. Κατά συνέπεια το φετινό καλοκαίρι αποτελούσε την τελευταία ευκαιρία για κάθε κακόβουλο καταπατητή.

Ο δεύτερος αφορά τις εκτεταμένες εναέριες έρευνες που διεξήχθηκαν φέτος στους δασικούς όγκους του νομού από τα αστυνομικά όργανα για άσχετους λόγους που δημιούργησαν όμως φόβους για αποκάλυψη μεγάλων χασισοφυτειών. Υπάρχουν λοιπόν σοβαρές υπόνοιες ότι οι «καλλιεργητές» προκειμένου να εξαφανίσουν τα ενοχοποιητικά στοιχεία έσπευσαν να κατακάψουν τις γύρω περιοχές.

Και τα δύο αυτά ενδεχόμενα πρέπει να εξεταστούν ως πολύ πιθανέ αιτίες που οδήγησαν στην έξαρση των φαινομένων. Ωστόσο η έγκαιρη προφύλαξη και πρόληψη, η οργάνωση και ο συντονισμός όταν ξεσπά η κρίση αποτελούν τη μόνιμη πρόκληση…[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]