Φεστιβάλ Αρχαίας Ολυμπίας: Η Δικαίωση της «Γκόλφως»

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”18519″ img_size=”full”][vc_column_text]Γράφει ο Γιώργος Αγγελόπουλος, φιλόλογος, μέλος της ΘΟΠ

Η Θεατρική Ομάδα Πύργου στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αρχαίας Ολυμπίας παρουσιάζει σήμερα Τετάρτη 26 Ιουλίου, στις 9 το βράδυ, στο ανοιχτό θέατρο της Καυκανιάς – δήμου Αρχαίας Ολυμπίας-  τη μεγάλη επιτυχία του φετινού χειμώνα «Γκόλφω» του Σπ. Περεσιάδη σε σκηνοθεσία Ευ. Στιβανάκη.Επίσης, το Σάββατο 29 Ιουλίου η παράσταση θα επαναληφθεί στο Κατάκολο, ώρα 9.30μμ.

Η «Γκόλφω» του Σπ. Περεσιάδηείναι μια εύστοχη δραματοποίηση ενός παλιού θρύλου, ίσως ενός πραγματικού περιστατικού της περιοχής του Χελμού, όπου και διαδραματίζεται η υπόθεση του δράματος.

Ο μύθος του έργου είναι απλός: δυο ερωτευμένα φτωχά βοσκόπουλα, ο Τάσος και η Γκόλφω, έχουν ορκιστεί μεταξύ τους αιώνια πίστη. Ένα πλούσιο τσελιγκόπουλο, ο Κίτσος, αγαπάει κι αυτός με πάθος την Γκόλφω και μηχανεύεται τρόπο να την κερδίσει. Ο πληρωμένος καλοθελητής κατορθώνει να πείσει τον Τάσο να εγκαταλείψει την Γκόλφω και να παντρευτεί την ξαδέρφη του Κίτσου, τη Σταυρούλα, που θα του εξασφαλίσει δύναμη και πλούτο. Η προδομένη Γκόλφω, αφού μάταια προσπάθησε να μεταπείσει τον επίορκο Τάσο, βαδίζει ολομόναχη στο τραγικό τέλος…

Ο Σπ. Περεσιάδης έδωσε στον απλό μύθο άρτια σύνθεση με πλούσια δραματική πλοκή που κρατάει αδιάπτωτο το ενδιαφέρον του θεατή και του χαρίζει αληθινή συγκίνηση. Στο προσωπικό δράμα της ηρωίδας του παίρνει μια βαθύτατα ανθρώπινη στάση. Δεν περιορίζεται μόνο στην έκφραση της σπάνιας ευαισθησίας του στον ανθρώπινο πόνο, αλλά διαμαρτύρεται προς την ανάλγητη κοινωνία και διεκδικεί το σεβασμό προς τον ανίσχυρο άνθρωπο-θύμα των υπονομευτών της ηθικής τάξης.

Το έργο χάρισε στο Σπ. Περεσιάδη μεγάλη δημοτικότητα και τον επέβαλε στο ευρύτερο θεατρικό κοινό όχι μόνο της εποχής του αλλά και των επόμενων γενεών ως τις μέρες μας. Έφτασε σ’ όλα τα κέντρα του ελεύθερου και υπόδουλου Ελληνισμού από την Ακράτα (1893) μέχρι την Κων/πολη και τη Σμύρνη. Πέρασε με την ίδια επιτυχία και στις ελληνικές παροικίες του εξωτερικού από την Αμερική ως την Αυστραλία και από τα βάθη της Μ. Ασίας μέχρι την Αβησσυνία και τη Ν. Αφρική.

Το 1938 Έλληνες αυτοεξόριστοι στο Παρίσι, με υπόδειξη του Γάλλου ελληνιστή Pernot, παρουσίασαν την «Γκόλφω» στο “ChampsElysees” με το σκεπτικό ότι η παράσταση ενός έργου με ευρύτατη λαϊκή απήχηση θα αποτελούσε ένα είδος διαμαρτυρίας στη δικτατορία του Μεταξά.

Το 1974 παίχτηκε στο Άλσος Παγκρατίου από τη ομάδα του «Ελεύθερου Θεάτρου». Ο Κ. Γεωργουσόπουλος τότε σε κριτικό του σημείωμα μιλάει με συμπάθεια για το έργο του Περεσιάδη, για την κλασική τεχνική της «Γκόλφως», για τη στέρεα, αν όχι σοφή, δομή της και συμπληρώνει: «Ο Περεσιάδης και γλωσσικά συμπορεύεται με την προοδευτική κίνηση της εποχής του».

Αξίζει να σημειωθεί ότι στην επική ταινία του Θ. Αγγελόπουλου «Ο Θίασος» η «Γκόλφω» είναι ένα από τα δύο μοτίβα του έργου. Η ομάδα των ηθοποιών του θιάσου ταξιδεύει στην Ελλάδα και την ιστορία (περίοδος 1939-1952) παίζοντας την «Γκόλφω», η οποία με τη λαϊκή της απήχηση εξασφαλίζει τα προς το ζην στους ηθοποιούς του.

Η «Γκόλφω» γνώρισε μια εκπληκτική σταδιοδρομία στο θέατρο, τον κιν/φο, τη μουσική σκηνή… Σήμερα, 124 χρόνια μετά την αρχική της εμφάνιση, εξακολουθεί να συγκινεί και ο συγγραφέας της δικαιώνεται όπως είχε προφητεύσει ο ποιητής Μπ. Άννινος λέγοντας πως «οΠερεσιάδης θα ζήσει όσο θα ζήσει η λαϊκή ψυχή και η δροσερή αύρα από τα ελληνικά βουνά».

Πηγή: Αν. Γεωργαντόπουλος (εισαγωγή-επιμέλεια έκδοσης της «Γκόλφως»)εκδ. ΤΕΣΣΕΡΑ ΕΨΙΛΟΝ, Αθήνα 1993, σ. 16-20.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]