Υπόκλιση στη «Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη

Εξαιρετική παράσταση στον Πύργο την Τετάρτη όπως και η ερμηνεία της Φωτεινής Φιλοσόφου στο ρόλο της Χαδούλας

Με πρωτοβουλία του Συλλόγου «Πύργος όλοι μαζί»

Στη «Φόνισσα» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη υποκλίθηκε το θεατρόφιλο κοινό του Πύργου καταχειροκροτώντας την Φωτεινή Φιλοσόφου για την συγκλονιστική ερμηνεία της στο ρόλο της παιδοκτόνου ‘Χαδούλας’ , αλλά και όλους τους συντελεστές της ομώνυμης θεατρικής παράστασης που δόθηκε την Τετάρτη- σε δύο παραστάσεις απογευματινή και βραδινή, στην πρώτη μάλιστα ήταν σχεδόν κατάμεστη η αίθουσα- στο συνεδριακό κέντρο της ΠΕ Ηλείας. Η πρωτοβουλία ανήκε στο Δ.Σ του Συλλόγου ΠΥΡΓΟΣ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ που είχαν αναλάβει την διοργάνωση και τους οποίους μάλιστα ευχαρίστησε στο τέλος της παράστασης ο σκηνοθέτης Γιάννης Νικολαϊδης ο οποίος κράτησε και τον ρόλο του αφηγητή Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, σε μια θαυμάσια και λιτή ερμηνεία, τέτοια που ταιριάζει στον «Άγιο των Γραμμάτων»! Ο κ. Νικολαίδης τόνισε ότι τέτοιες πρωτοβουλίες που προάγουν τον Πολιτισμό στον Πύργο είναι εξαιρετικές και τους ευχαρίστησε για την φιλοξενία. Την πρωταγωνίστρια και τον Γιάννη Νικολαϊδη πλαισίωσαν οι ηθοποιοί Βούλα Κώστα, Χρυσούλα Παπαδοπούλου και Θοδωρής Προκοπίου. Την θεατρική διασκευή του έργου υπογράφει ο Κώστας Πολιτόπουλος.

Την δική της ερμηνεία στον ρόλο – πρόκληση, εκείνον της γριάς Χαδούλας ή Φραγκογιαννούς, που κυριαρχείται από την εγκληματική ιδέα της βρεφοκτονίας και διαπράττει μια σειρά από φόνους  τεσσάρων μικρών κοριτσιών θέλοντας έτσι να τα απαλλάξει απ’ τις δυσκολίες και τα πάθη που θα τους έφερνε η ζωή όπως σε όλες τις γυναίκες της εποχής της , κατέθεσε η γνωστή ηθοποιός Φωτεινή Φιλοσόφου που εισέπραξε διθυραμβικά σχόλια. Το σκηνικό στο μεγαλύτερο μέρος της παράστασης ήταν σκοτεινό, με χαμηλό φωτισμό ακριβώς για να δείξει την ψυχοσύνθεση της ηρωίδας που βρίσκεται σε όρια του παραλογισμού,  όταν αποφασίζει να διαπράξει τα εγκλήματά της.

Οι βρεφοκτονίες της Φραγκογιαννούς

Το πρώτο της έγκλημα, διαπράττει ένα βράδυ του Ιανουαρίου, μέσα στο φτωχικό της σπίτι, όντας παραλογισμένη, καθώς συλλογίζεται τον «ανώφελο, μάταιο και βαρύ» βίο της, με θύμα τη νεογέννητη εγγονή της, που ήταν άρρωστη, κι έτσι δεν ενοχοποιείται για το θάνατο της μικρής. Λίγο καιρό αργότερα, για να ξεφύγει απ’ τις τύψεις που τη βαραίνουν πηγαίνει σ’ ένα ερημοκκλήσι. Στην επιστροφή, περνά απ’ το περιβόλι του Γιάννη του Περιβολά που η γυναίκα του ήταν άρρωστη, κλεισμένη μες στο σπίτι και βρίσκει μόνα τους τα δύο μικρά κορίτσια τους να παίζουν δίπλα στη στέρνα. Εκεί, σπρώχνοντάς τα μέσα στο νερό, τα πνίγει και όταν οι γονείς τους εμφανίζονται προσποιείται ότι προσπαθεί να τα σώσει ενώ είναι ήδη νεκρά. Επομένως, γλιτώνει από τις κατηγορίες για το θάνατο των δύο κοριτσιών αλλά λίγο καιρό αργότερα, όταν τυχαία πνίγεται ένα κορίτσι σε ένα πηγάδι και η ίδια συμπτωματικά είναι κοντά κατηγορείται και ξεκινά η καταδίωξή της απ’ τις Αρχές.

Η φονική δράση της, όμως, δε σταματά εκεί και πνίγει ακόμα το νεογέννητο ενός βοσκού, στη στάνη του οποίου κρυβόταν απ’ τους χωροφύλακες, ενώ την τελευταία στιγμή σώζονται τα δύο κορίτσια ενός άλλου βοσκού λόγω της έγκαιρης προσέλευσης των χωροφυλάκων. Τέλος, η Φραγκογιαννού, καταδιωκόμενη από τους χωροφύλακες, αποφασίζει να πάει στο ερημητήριο του Αγίου Σώστη, που βρισκόταν σε ένα μικρό τμήμα ξηράς μέσα στη θάλασσα με γέφυρα ένα στενό πέρασμα στεριάς που κάθε τόσο το κάλυπτε η θάλασσα, με σκοπό να εξομολογηθεί τα πάθη της στον πνευματικό γέροντα παπ’ Ακάκιο και μετανοώντας, με την βοήθεια του, να ξενιτευτεί μέσω κάποιου διερχόμενου πλοίου. Κι εδώ υπάρχει μια συζήτηση πριν το τέλος του έργου για το αν η Χαδούλα μπορεί και της πρέπει η συγχώρηση, ένα «παιχνίδι» ενοχών, αν ήταν θύτης ή θύμα μιας κοινωνικής συνθήκης και μιας καταπιεσμένης ζωής.

«…Η γραία Χαδούλα εύρε τον θάνατον εις το πέρασμα του Άγιου Σώστη- εις τον λαιμόν τον ενώνοντα τον βράχον του ερημητηρίου με την ξηράν, εις το ήμισυ του δρόμου μεταξύ της θείας και ανθρώπινης δικαιοσύνης…»

Να σημειώσουμε ότι μέρος των εσόδων της παράστασης θα διατεθούν από τον Σύλλογο για φιλανθρωπικούς σκοπούς.