Το Χρονογράφημα: Στρίβειν δια των προϋποθέσεων…
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”40504″ img_size=”full”][vc_column_text]Αν και στη καθημερινότητα οι απλοί άνθρωποι προτιμούν να υιοθετούν την άποψη «η σιωπή είναι χρυσός» αυτός ο κανόνας δεν ισχύει για όσους έχουν επιλέξει να υπηρετούν τα κοινά. Εδώ συναντάμε δύο εκ διαμέτρου αντίθετες σχολές σκέψης. Είναι αυτοί που επιλέγουν να ομιλούν επί παντός επιστητού ακόμα κι αν τις περισσότερες φορές μετανιώνουν, και αυτοί που προτιμούν να σιωπούν και να «λαθροταξιδεύουν».
Τα τελευταία χρόνια όμως έχει γίνει της μόδας μια νέα πρακτική που προσπαθεί να παντρέψει τα θετικά του δημοσίου λόγου (προβολή) χωρίς την απαραίτητη δέσμευση που συνεπάγεται η έκφραση συγκεκριμένων θέσεων.
Όποιος λοιπόν φοβάται να πει καθαρά τη γνώμη του, είτε γιατί δεν διαθέτει τέτοια, είτε γιατί ενδεχομένως δεν συμφέρει, υπάρχει ο τρίτος δρόμος να παίρνει θέση υπό προϋποθέσεις.
Οι προϋποθέσεις, τόσο στη ζωή όσο και στο δημόσιο λόγο συνήθως συνιστούν προφάσεις αναστολής οποιασδήποτε πρωτοβουλίας, ή ενδείξεις αβουλίας.
Ή ξέρεις τι πρέπει να κάνεις ή δεν ξέρεις.
Ή έχει γνώση, πείρα και σχέδιο και το βάζεις σε εφαρμογή ή «στρίβεις» δια των προϋποθέσεων.
Ή έχεις αποφασίσει με ποιανού το μέρος θα πας και ποιας κοινωνικής μερίδας τα συμφέροντα θα στηρίξεις ή ψάχνεις μέχρι την τελευταία στιγμή ποιο και τι συμφέρει εσένα περισσότερο. Οι προϋπο-θεσάκηδες είναι το χειρότερο πολιτικό είδος. Οι αμέτοχοι ρίχνουν τουλάχιστον «λευκό». Οι άλλοι απέχουν μονίμως μέχρι νεοτέρας. Και ας έχει ο τόπος ανάγκη από καθαρές θέσεις καθαρών πολιτικών…[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
