Το τέλος ( ; ) της Δυναστείας Ρομάνοφ
Αυτοκρατορική Οικογένεια Νικολάου Β’
-17 Ιουλίου 1918
Ρομάνοφ , (Romanov), η οικογένεια Ρώσων Βαγιάρων(αριστοκρατών) , μέλη της οποίας βασίλεψαν στην αχανή Ρωσία από το 1613 όταν από τους βαγιάρους εξελέγη τσάροςο Μιχαήλ Φιοντόροβιτς (1613-1645), ο ιδρυτής της δυναστείας των Ρομάνοφ.
Πέτρος Α’ ο Μέγας (1682-1725), Αικατερίνη Β’ η Μεγάλη (1762-1796), και αρκετοί ακόμα άνδρες και γυναίκες Ρομάνοφ ανέβηκαν στον θρόνο μέχρι να τον καταλάβει ο Αλέξανδρος Γ’ Αλεξάντροβιτς (1881-1894) γιός του δολοφονημένου τσάρου Αλεξάνδρου Β’ Νικολάγιεβιτς (1855-1881) και πατέρας του Νικολάου Β’ Αλεξάντροβιτς (1894-1917) τελευταίου τσάρου της Ρωσίας ο οποίος ανατράπηκε από την Ρωσική επανάσταση και εκτελέστηκε το 1918. Εκτέλεση-σφαγή όλης της Αυτοκρατορικής οικογένειας , πράξη για την οποία ο επικεφαλής του αποσπάσματος εκτέλεσης Εβραίος Γιάκοβ Γιουρόφσκι δήλωνε μέχρι το θάνατο του αλλά και στα απομνημονεύματα του ‘περήφανος’, πράξη που προέβησαν οι μπολσεβίκοι με στόχο να μην υπάρξει περίπτωση μελλοντικής διεκδίκησης δικαιωμάτων στον θρόνο από τους απογόνους τους.
Νικόλαος Β’.
Νικόλαος Β’ Ρομάνοφ, Τσάρος πασών των Ρωσιών ο οποίος γεννήθηκε στις 18 Μαΐου 1868 στο Ανάκτορο του Τσάρσκογιε Σελό (Αγία Πετρούπολη) και δολοφονήθηκε στις 17 Ιουλίου 1918 σε ηλικία 50 χρόνων στο Αικατερίνμπουργκ, πόλη στα Ουράλια όρη την οποία οι τσάροι αγαπούσαν ιδιαίτερα και ήταν μια από τις πρώτες επιλογές τους για διακοπές…
Ο Νικόλαος Β’ θεωρείται από τους ιστορικούς αδύναμος χαρακτήρας, άβουλος και ανασφαλής, πολιτικός που παρά την επανάσταση του 1905 και αν και άνοιξε την Δούμα δεν τόλμησε να προχωρήσει σε μεταρυθμίσεις και στην εφαρμογή συνταγματικού πολιτεύματος, στρατιωτικός που η βαρειά ήττα της πατρίδας του στον Ρωσοιαπωνικό πόλεμο του 1904-1905 καθώς και οι λάθος κινήσεις του στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο απομάκρυναν από κοντά του ακόμα και πιστούς στο πρόσωπο του αριστοκράτες, ενώ οδήγησαν τον λαό σε πλήρη ένδεια και τη χώρα σε αδιέξοδο.
Λένιν.
1917, Οκτωβριανή Επανάσταση, οι μπολσεβίκοι υποχρεώνουν τον τσάρο σε αναγκαστική παραίτηση και εξορία στη Σιβηρία με την οικογένεια του. Όπου και λίγους μήνες αργότερα, τον Ιούλιο του 1918 και στο Γεκατερίνμπουργκ ή Αικατερίνμπουργκ θα δολοφονηθεί εν ψυχρώ στην οικία Ιπάτιεφ όπου ήταν κρατούμενος . Η εκτέλεση πραγματοποιήθηκε με διαταγή των Σοβιέτ Ουραλίων, αρχηγός του εκτελεστικού αποσπάσματος των φρουρών της Τσαρικής οικογένειας ήταν ο Γιάκοβ Γιουρόφσκι (1878-1938), ενώ μέχρι σήμερα δεν έχει εξακριβωθεί ο συνολικός αριθμός των εκτελεστών.
Ο Νικόλαος Β’ ( Νικολάι Αλεξάντροβιτς Ρομάνοφ) , Αυτοκράτορας της Ρωσίας, βασιλιάς της Πολωνίας και Μεγάλος Δούκας της Φινλανδίας, υπήρξε ο τελευταίος( ; ) Τσάρος της Ρωσίας…
… ο οποίος σαν σήμερα 18 Ιουλίου 1918…
Οικία Ιπάτιεφ: Γκρέμισμα.
Αικατερίνμπουργκ πόλη της Ρωσίας στα Ουράλια Όρη, πόλη που έχει οδηγηθεί η οικογένεια του Τσάρου Νικολάου Β’ και τελεί υπό κράτηση στη οικία Ιπάτιεφ. (Η οικία Ιπάτιεφ όπου και η άγρια δολοφονία της Τσαρικής Οικογένειας γκρεμίστηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 1977 όταν υπεύθυνος της πόλης ήταν ο Μπορίς Γιέλτσιν (και αυτό έγινε λίγο μετά την ανακάλυψη των τάφων της βασιλικής οικογένειας, σύμπτωση;) , ο Μπορίς Γιέλτσιν που έμελε να βρίσκετε στη θέση του πρώτου προέδρου της Ρωσικής Ομοσπονδίας στη επίσημη κηδεία – τελετή ταφής των Ρ. μετά την ταυτοποίηση των λειψάνων και στις 17 Ιουλίου 1998 στο Παρεκκλήσι της Αγίας Αικατερίνης στο Οχυρό των Αγίων Πέτρου και Παύλου στην Αγία Πετρούπολη εκεί που αναπαύονταν όλοι οι Ρώσοι Αυτοκράτορες από τον Μέγα Πέτρο κι έπειτα.
Τσάρος Νικόλαος Β’, Τσαρίνα Αλεξάνδρα Φεοντόροβνα της Έσσης (1872-1918) και σύζυγος του με την οποία νυμφεύθηκε το 1894, χρονιά αναρίχησης του στον θρόνο, Μεγάλες Δούκισες Όλγα -1895, Τατιάνα -1897, Μαρία 1899- Αναστασία-1901, οι τέσσερεις κόρες του και ο 13χρονος μονάκριβος γιός του και διάδοχος Τσαρέβιτς Αλεξέι Νικολάγιεβιτς -12 Αυγούστου 1904, σοβαρά ασθενής από ασθένεια του αίματος , ο Τσάρος και τα μέλη της οικογένειας του που οδηγήθηκαν το πρωινό της 17ης Ιουλίου του ’18 στο ημιυπόγειο της κατοικίας Ιπάτιεφ, και εκεί δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ.
Στέψη Τσαρικού Ζεύγους
Για πολλά χρόνια ο στενός φίλος και δεξί χέρι του Γ. Γιουρόφσκι και πρωταγωνιστής της εκτέλεσης της οικογένειας Μιχαήλ Μεντβέντιεφ- Κούντριν (1891-1964) που μετά την επανάσταση κατέλαβε υψηλά κυβερνητικά αξιώματα, τη 10ετία του ’30 γύριζε τα Πανεπιστήμια της χώρας και έδινε με υπερηφάνεια διαλέξεις για την εκτέλεση της τσαρικής οικογένειας και σε μια από αυτές στο Κρατικό Πανεπιστήμιο Μόσχας είχε δηλώσει κυνικά ότι αυτός και οι σύντροφοι του είχαν κάνει οικονομία στις σφαίρες και σκότωσαν τους εχθρούς της εργατικής τάξης με τις ξιμφολόγχες…
«… Εννέα πτώματα πετάχτηκαν στην τρύπα, τεμαχίστηκαν με φτυάρια και όλα περιλούστηκαν με θειικό οξύ, ώστε να μην μπορούν να αναγνωριστούν και να αποτραπεί η δυσωδία από την σήψη( η τρύπα δεν ήταν βαθιά). Ρίξαμε ασβέστη, μετά καλύψαμε τον τάφο με χοντρά ξύλα και το φορτηγό πέρασε από πάνω αρκετές φορές-δεν έμεινε κανένα ίχνος. Το μυστικό κρατήθηκε- Οι Λευκοί δεν θα βρούνε ποτέ τον τάφο…».Ημερολόγιο Γιουρόφσκι.
Το μέρος της εφιαλτικής κτηνώδους ταφής από τους εκτελεστές των άψυχων σωμάτων των Ρ., και των πιστών ακολούθων τους, στα ορυχεία των Ουραλίων (τεμαχισμός, κάψιμο με οξύ κλπ) κατάφερε να μείνει κρυφό μέχρι την τυχαία; ανακάλυψη του πρώτου τάφου με τους 9 νεκρούς το 1991( ο τάφος είχε ανακαλυφθεί στις 29 Μαΐου 1979 αλλά είχε κρατηθεί μυστικό καθώς στη χώρα υπήρχε ο κομμουνισμός).. Ο τάφος με τα οστά του μικρού διαδόχου Αλεξέι και της αδελφής του μεγάλης Δούκισας Μαρίας ανακαλύφθηκε στις 24 Αυγούστου του 2007 στο ρέμα του Ποροσιόνκοφ σε απόσταση μόλις 67 μέτρων από τον άλλο τάφο…
Γκραβούρα
Όλα έγιναν βιαστικά; Ήταν πλέον καλοκαίρι του 1918, η επανάσταση είχε ξεκινήσει από το 1917, είχε σχεδόν περάσει ένας χρόνος, η Λευκή Κίνηση –στρατός που παρέμενε πιστός στον Τσάρο-, αντιεπαναστατική κίνηση με συγκέντρωση μαχητών και την άριστη γνώση και στρατιωτική εμπειρία που κέρδιζε συνεχώς έδαφος, η χώρα βαφόνταν στο αίμα του εμφύλιου, τίποτα δεν ήταν σίγουρο, κάποιος έδωσε την εντολή δολοφονίας της έγκλειστης οικογένειας με το φόβο της απελευθέρωσης της από το Λευκό Στρατό. Ποιος;
Το σοβιέτ Ουραλίων συνεδριάζει και αποφασίζει την εξόντωση όλης της Αυτοκρατορικής οικογένειας, αυτό το κινοποιεί στη Μόσχα. Και, η απάντηση –με τηλεγράφημα-. από το Ανώτατο Σοβιέτ Μόσχας: <Κανείς δεν έπρεπε να επιβιώσει> . Υπογραφή: Γιάκοβ Σβερντλόφ κορυφαίος οργανωτής του κόμματος( δόθηκε το όνομα του στο Αικατερίνμπουργκ).
Εκτέλεση με συνοπτικές διαδικασίες μετά από 78 μέρες κράτησης στην οικία ‘ειδικού περιορισμού’ , εκτέλεση από τη Τσεκά, πολιτική αστυνομία του Λένιν, μόνο που οι έρευνες δεν αποκάλυψαν στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι ο Βλαντίμιρ Λένιν, ‘πατέρας’ της Επανάστασης των μπολσεβίκων ήταν αυτός που είχε δώσει την εντολή για την εξολόθρευση της οικογένειας του ‘πατερούλη’ τσάρου Νικολάου Β’, έτσι οι ρωσικές δικαστικές αρχές στις 14 Ιανουαρίου 2011 έκλεισαν οριστικά την έρευνα…
Αγιογραφία των Ρομάνοφ
Άγιος Νικόλαος ο το Πάθος Φέρων , το όνομα με το οποίο η Ρώσικη Ορθόδοξη Εκκλησία αγιοκατάταξε τον Τσάρο Νικόλαο Β’ το 2000 όταν προχώρησε στην αγιοποίηση του καθώς και την αγιοποίηση όλων των μελών της οικογένειας του. Αγιοποιήθηκαν δε ως Παθοφόροι από την Ρ. Ο.Ε, δηλαδή άνθρωποι που πέθαναν ακριβώς γιατί έζησαν σύμφωνα με την Πίστη τους και όχι μάρτυρες που είναι εκείνοι που πέθαναν γιατί τους ζητήθηκε να αρνηθούν την Πίστη τους. Η ημέρα της δολοφονίας τους 17 του Ιουλίου, είναι και η ημέρα μνήμης τους από την Ρ. Ο. Ε.
Υπέρλαμπρος Ορθόδοξος Ναός- Εκκλησία επί του Αίματος προς τιμήν όλων των περίλαμπρων Αγίων στη Γη της Ρωσίας, με την Αγία Τράπεζα του κυρίως Ναού ακριβώς επάνω από το σημείο της εκτέλεσης των Ρομάνοφ, στο μέρος της δολοφονίας της Τσαρικής οικογένειας, και Τσαρικές Ημέρες αποκαλούνται από τη Ρωσική Εκκλησία και το επίσημο Κράτος το εορταστικό τριήμερο προς τιμήν της Οικογένειας των δολοφονημένων Ρομάνοφ, εκδηλώσεις που εκτός από λειτουργίες (με αποκορύφωμα την ολονυκτία της 17ης Ιουλίου, ημέρα σφαγής)στον Ναό Του Σωτήρος επί του Αίματος, με το παρεκκλήσι της οικογένειας, περιλαμβάνει και λιτανεία-περιφορά των εικόνων τους που ξεκινά από την εκκλησία και φτάνει μέχρι τα ορυχεία και τον τόπο ταφής των Ρ. και των πιστών συνοδών τους από τους επαναστάτες .
- Το 2013 εορτάστηκαν με επισημότητα τα 400 χρόνια από την ενθρόνιση του πρώτου τσάρου Μιχαήλ Φιοντόροβιτς.
- Εφέτος συμπληρώνονται 150 χρόνια από τη γέννηση του τελευταίου Ρώσου Αυτοκράτορα Νικολάου Β’ και ακριβώς 100 χρόνια από τη σφαγή της Αυτοκρατορικής Οικογένειας που πραγματοποιήθηκε σαν σήμερα 17 Ιουλίου 1918…
- Η πόλη Αικατερίνμπουργκ (Γεκατερίνμπουργκ) ιδρύθηκε το 1723 με διάταγμα του Αυτοκράτορα Πέτρου Α’ προς τιμήν της Αγίας Αικατερίνης, το 1924 της έδωσαν το όνομα του Σβερντλόφσκ και το 1991 πήρε και πάλι το αρχικό όνομα της.
- Ο Μέγας Δούκας Μιχαήλ Αλεξάντροβιτς ο μικρότερος αδελφός του Νικολάου Β’ που είχε βασιλέψει μόνο για 16 ώρες μετά την παραίτηση του αδελφού του και αφού αρνήθηκε να αναλάβει επίσημα την εξουσία και τον περιορισμό του κατ’ οίκον τελικά οδηγ’ήθηκε σε απέλαση στο Πέρμ με υπογραφή Λένιν.Εκεί με τον συνοδό και γραμματέα του Τζόνσον στις 13 Ιουνίου απήχθη από το δωμάτιο του και δολοφονήθηκε από την τοπική αστυνομία μαζί με τον γραμματέα του. Ο τάφος τους δεν βρέθηκε ποτέ…Ό πρώτος από τους Ρομάνοφ που εκτελέστηκε από τους μπολσεβίκους… Ρωσική Κρατική Εισαγγελία: < Η ανάλυση του αρχειακού υλικού δείχνει ότι τα άτομα αυτά υπέστησαν καταπίεση μέσα από τη σύλληψη, την εξορία και τον περιορισμό τους χωρίς να έχουν κατηγορηθεί και να σχετίζονται με οποιαδήποτε διάπραξη συγκεκριμένων ταξικών και κοινωνικών εγκλημάτων>.Έγκλημα. που δεν έμαθε ο Τσάρος Νικόλαος Β’, αιχμάλωτος και ο ίδιος στο Ιπάτιεφ…
Αικατερίνμπουργκ- 17 Ιουλίου-περιφορά
Όπως φαίνεται οι Ρώσοι θεωρούν το τσαρικό παρελθόν της πατρίδας τους αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορικής τους πορείας…
«Μια δίκαιη κοινωνία δεν μπορεί να είναι χτισμένη πάνω στο αίμα των ανθρώπων», φράση του πατριάρχη Μόσχας και Πασών των Ρωσιών Κυρίλλου όταν με αυτήν κάλεσε τους Ρώσους να θυμούνται τα τραγικά μαθήματα του παρελθόντος ώστε να αποφευχθούν τα ίδια λάθη στο μέλλον…
Βοήθημα: Steve Berry/The Romanov prophecy ( Ελληνικός τίτλος: Η Προφητεία των Ρομανώφ)/εκδόσεις ΠΛΑΤΥΠΟΥΣ. & Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό ΔΟΜΗ τ.20, τ.25.
Τασσώ Γαΐλα
Αρθρογράφος-Ερευνήτρια
