Το πνεύμα των Χριστουγέννων
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”46740″ img_size=”full”][vc_column_text]Ας είμαστε ειλικρινείς: τα Χριστούγεννα δίνουν πάντα ένα διαφορετικό χρώμα στις ζωές των ανθρώπων, το οποίο μοιάζει μάλλον με τα συνήθη εορταστικά λαμπιόνια. Εντάξει, προφανώς αν είσαι άστεγος ή αν δεν έχεις φαγητό στο τραπέζι σου, η καθημερινότητά σου δεν θα γίνει πιο ευχάριστη από τα χριστουγεννιάτικα δέντρα, τις γιρλάντες και τα φωτάκια. Χειρότερη θα γίνει και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι άτυχοι συνάνθρωποί μας μας έχουν μεγαλύτερη ανάγκη αυτές τις μέρες.
Κατά τα άλλα, πάντοτε έβρισκα αυτή την δήθεν απέχθεια που εκφράζουν ορισμένοι για τα Χριστούγεννα κομμάτι υποκριτική. Σαν κάποιο αντιδραστικό κατάλοιπο της εφηβείας που συνειδητά κουβαλούν ακόμη μαζί τους, θεωρώντας ίσως ότι έτσι γίνονται πιο μυστηριώδεις στα μάτια των άλλων αλλά και στα δικά τους! Είναι βέβαιο ότι για διάφορους λόγους κάποιοι δεν τα «χωνεύουν». Με εξαίρεση αυτή την μικρή μειοψηφία, οι υπόλοιποι θα πρέπει να χαίρονται έστω και λίγο π.χ. με τον στολισμό των πόλεων, γιατί αυτό το χρυσαφί φως μετατρέπει το γκρίζο και το μουντό στην πιο φωτεινή και ζεστή παρένθεση του χειμώνα.
Ύστερα, η περίοδος των Χριστουγέννων σε συνδυασμό με τις διακοπές είναι μία πολύτιμη ευκαιρία για να ενωθούν ξανά οικογένειες, συγγενείς ή ακόμη και φίλοι που τις ζωές τους χωρίζει (εκτός από τον χρόνο) η απόσταση. Είναι ένα γεφύρωμα αυτό που συμβαίνει και είναι εξαίσιο επειδή μαζεύονται ξανά όλοι γύρω από το τραπέζι. Ιδιαίτερα σε ότι αφορά την Ελλάδα, τόσο τα Χριστούγεννα, όσο και το Πάσχα ή ακόμη και ο Δεκαπενταύγουστος, είχαν ανέκαθεν μεγάλη σημασία, ακριβώς και λόγω αυτών των ανταμώσεων.
Κανείς βεβαίως δεν μπορεί να αρνηθεί ότι μεταξύ πολλών άλλων και ασύγκριτα σημαντικότερων, η ύφεση δεν έχει επιδράσει αρνητικά και στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνονται οι Έλληνες το λεγόμενο πνεύμα των Χριστουγέννων. Αλλά, τούτος ο λαός έμαθε γρήγορα να διαχειρίζεται την δυστυχία του όπως και την ακμή του. Κι όταν προς στιγμήν ξεχνούσε «περί τίνος πρόκειται», τότε του το θύμιζαν τα νεότερα μέλη του, τα παιδιά, που εκ φύσεως χαίρονται περισσότερο με την ιδέα, παρά με την ύλη.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
