«Το κόκκινο τανγκό» για τον Νίκο Ζαχαριάδη

Επιτυχημένη η παρουσίαση του βιβλίου των Ευάγγελου Μαυρουδή και Κώστα Κουτσομύτη στο βιβλιοπωλείο ΚΟΡΚΟΛΗΣ

Το βιβλίο «Το κόκκινο τανγκό- Η άνοδος και η πτώση ενός ηγέτη» από τις εκδόσεις Κέδρος, ένα επικό μυθιστόρημα με κεντρικό πρόσωπο τον Νίκο Ζαχαριάδη, το οποίο έγραψαν από κοινού ο Ευάγγελος Μαυρουδής με τον αείμνηστο σκηνοθέτη Κώστα Κουτσομύτη, παρουσιάστηκε την Παρασκευή το απόγευμα στο βιβλιοπωλείο «Κορκολής» στον Πύργο, παρουσία του Ευάγγελου Μαυρουδή. Για το βιβλίο μίλησε ο δημοσιογράφος Παναγιώτης Φωτεινόπουλος και ο συγγραφέας, ενώ η αίθουσα του βιβλιοπωλείου ήταν ασφυκτικά γεμάτη. Την εκδήλωση τίμησε με την παρουσία του και ο αντιπεριφερειάρχης Ηλείας κ. Γιώργος Γεωργιόπουλος, πολλοί φιλόλογοι και κόσμος από την Αριστερά.

Το κόκκινο τανγκό αποτελεί μια μυθιστορηματική ψυχογραφία του ανθρώπου που θεωρήθηκε ο «θεός» της Αριστεράς, του Νίκου Ζαχαριάδη, ένα ενα επικό μυθιστόρημα για τον άνθρωπο που ταυτίστηκε με τη μεγαλύτερη τραγωδία της χώρας.

Όπως τόνισε προλογίζοντας το βιβλίο ο Παναγιώτης Φωτεινόπουλος, «Πρωταγωνιστής είναι ο Νίκος Ζαχαριάδης, ίσως η πιο ισχυρή προσωπικότητα στην ελληνική κομμουνιστική αριστερά, σίγουρα πάντως με ισχυρό αποτύπωμα στην ελληνική ιστορία. Γραμματέας του ΚΚΕ από το 1931 ως το 1956, στα πιο κρίσιμα και πιο ιστορικά χρόνια του κόμματος. Προσωπικότητα με ορκισμένους φίλους και οπαδούς, αλλά και ορκισμένους εχθρούς. Οι συγγραφείς πιάνουν το νήμα από το 1945 και την επιστροφή του Ζαχαριάδη στην Αθήνα μετά την απελευθέρωση. Εκεί βλέπουμε τον γ.γ. να ξανασυναντιέται με τους φίλους του και συντρόφους και ήδη να αντιμετωπίζει τα πρώτα πολιτικά ζητήματα, με θέμα το βορειοηπειρωτικό και τη συνέντευξη που έχει δώσει. Τον βλέπουμε να δέχεται επίθεση μέσα στον κινηματογράφο της οικογένειας Σκούρα από την Ηλεία, με τους οποίους είχε βαθιά φιλία. Στο βιβλίο γίνεται διείσδυση στο μυαλό του Ζαχαριάδη και το πώς αντιμετώπισε τόσο τα πολιτικά διλήμματα της εποχής, όσο και τα προσωπικά του ζητήματα. Ο Ζαχαριάδης είναι ο ηγέτης του ΚΚΕ που κλήθηκε να διαχειριστεί τις συνέπειες της Βάρκιζας, τον Άρη Βελουχιώτη, τον Μάρκο Βαφειάδη, και ταυτόχρονα είναι ο άνθρωπος Ζαχαριάδης που διαπιστώνει ότι ερωτεύεται και δεν διστάζει να διεκδικήσει τη γυναίκα που ερωτεύεται.»

Το τανγκό με την Ρούλα Κουκούλου

Μεγάλο μέρος του βιβλίου είναι αφιερωμένο στα χρόνια του Εμφυλίου, ενώ οι συγγραφείς έχουν επιλέξει να έχουν έναν άγγελο και έναν διάβολο. Τον Λουκά, που είναι χαφιές και παρακολουθεί τον Ζαχαριάδη, και τον Αλέκο, φίλο του γ.γ. του ΚΚΕ, που είναι και ουσιαστικά ο γεννήτορας του τίτλου του βιβλίου με τη σύνθεση του «κόκκινου τανγκό» που χορεύουν στο βουνό ο Ν.Ζαχαριάδης και η Ρούλα Κουκούλου.»

Το συγκλονιστικότερο σημείο του βιβλίου ξεκινά από το σημείο όπου βαδίζουμε προς την αποκαθήλωση του Ζαχαριάδη, το 1956 με τη γνωστή πια πλατιά ολομέλεια  των 6 Κομμουνιστικών Κομμάτων, που όχι απλά τον καθαιρούν από γ.γ. αλλά τον διαγράφουν από μέλος και του φορτώνουν, πέρα από λάθη, και τον χαρακτηρισμό του προδότη, με υπονοούμενα για το Νταχάου, τους Άγγλους και το αμερικανικό μπουφάν.

«Το 1956 είναι ο πρώτος θάνατος του Ζαχαριάδη. Για αυτό και η αυτοκτονία του είναι πολιτική πράξη, παρότι οι κομμουνιστές δεν την επιδοκιμάζουν. Δεν ήταν αυτοκτονία γιατί είχε ερωτική απογοήτευση ή γιατι χρωστούσε. Ήταν συνειδητή πράξη διαμαρτυρίας. Αυτοκτόνησε έχων σώας τας φρένας και μάλιστα κρυφά. Εκεί όμως επέρχεται ο δεύτερος θάνατος. Ο θάνατός του υπογράφεται ως καρδιακή προσβολή, το μαθαίνουν μόνο οι δικοί του με τον όρο να μην το αποκαλύψουν. Φανταστείτε την τραγικότητα για τον Νικο Ζαχαριάδη. Και τελικά όλα αποκαλύπτονται πια το 1991, και μάλιστα από άρθρο τοπικής εφημερίδας της Ρωσίας με τίτλο «Το μυστικό του δεσμώτη του Σουργκούτ». ..»

Ο συγγραφέας Ευάγγελος Μαρουδής, ευχαριστώντας το κοινό για την ανταπόκριση και το βιβλιοπωλείο Κορκολή για την πρόσκληση, πραγματοποίησε αρχικά ιστορική αναδρομή  στο πώς γεννήθηκε η ιδέα της συγγραφής του βιβλίου πριν από περίπου μια διετία.  Τόνισε ότι το αρχικό πλάνο του αποθανόντος Κώστα Κουτσομύτη ήταν για τηλεοπτική σειρά στα μέσα της δεκαετίας του 1990, αλλά δεν ευοδώθηκε λόγω του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία το 1999 (μεγάλο μέρος των γυρισμάτων θα γινόταν εκεί) και στη συνέχεια λόγω της οικονομικής κρίσης.  Όπως σημείωσε, ο Κώστας Κουτσομύτης είχε επηρεαστεί έντονα από την αποκάλυψη της αυτοκτονίας του Ν. Ζαχαριάδη, για τον οποίο υπενθύμισε ότι είναι ο μοναδικός ηγέτης κομμουνιστικού κόμματος παγκοσμίως που αυτοκτόνησε.

Υπογράμμισε ότι το βιβλίο είναι μια ψυχογραφία του Νίκου Ζαχαριάδη, χωρίς την πρόθεση «αγιογράφησης» ή δαιμονοποίησης. Επισήμανε ότι έγινε εξαντλητική έρευνα για την ακριβή αποτύπωση των ιστορικών στοιχείων και ανέλυσε τους φανταστικούς και τους πραγματικούς χαρακτήρες του  βιβλίου, τόνισε την ισχυρή προσωπικότητα του Νίκου Ζαχαριάδη, αναφέροντας ότι ακόμα και σήμερα προκαλεί έντονες συζητήσεις και αντιπαραθέσεις. Η παρουσίαση του βιβλίου δεν περιορίστηκε στις τοποθετήσεις, αλλά εξελίχθηκε σε ερωτήσεις και συζήτηση με το κοινό που κατέκλυσε το βιβλιοπωλείο. Στο τέλος ο συγγραφέας υπέγραψε αντίτυπα των βιβλίων του.