Το κυνηγετικό ένστικτο των ιχνηλατών

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”73117″ img_size=”full”][vc_column_text]

Του Στάθη Καβαθούλη 

http://kynigesia.gr

Σχεδόν όλα τα σκυλιά έχουν μέσα τους το κυνηγετικό ένστικτο, άλλες φυλές περισσότερο και άλλες φυλές λιγότερο.

Έχω δει καθαρόαιμες φυλές σκύλων φύλαξης να κυνηγάμε με μεγάλη μανία γάτες και να τις καταδιώκουν με οπτική επαφή. Θυμάμαι κάποτε ένα μπόξερ, που μόλις έβλεπε γάτα στο δρόμο τρελαινόταν και την κυνηγούσε με τόση μανία, που πολλές φορές ανέβαινε επάνω στα δέντρα μαζί με τη γάτα, το ίδιο και ένα με γερμανικό λυκόσκυλο. Αυτά τα σκυλιά, αν και δεν ανήκαν σε κάποια κυνηγετική φυλή, ήταν τέτοια η κυνηγετική τους μανία, που με είχαν αφήσει πολλές φορές με την αμφιβολία αν μέσα στο αίμα τους έτρεχε παλαιότερα κάποιο αίμα κυνηγετικής φυλής. Στη συνέχεια ψάχνοντας τις φυλές σκύλων, διαπίστωσα ότι παρά πολλές ξεκίνησαν ως κυνηγετικές και στη συνέχεια εξελίχθηκαν σε συντροφιάς, λόγω της ομορφιάς τους. Ακόμα και φυλές φύλαξης έχουν μέσα τους κυνηγετικό αίμα.

Έχω δει πάρα πολλές φορές «ποιμενικά» σκυλιά να ξεφωλιάζουν λαγό ή αλεπού και να κυνηγάνε στη συνέχεια κάνοντας δίωξη και δεν αναφέρομαι σε ημίαιμα, που είναι πολύ πιθανόν να έχουν στο αίμα τους κάποια πρόσμιξη από αίμα ιχνηλάτη, αλλά σε καθαρόαιμα. Ίσως σε αυτό να έχει συντελέσει κάποιο τυχαίο ξεφώλιασμα θηράματος που έγινε αιτία να «ξυπνήσουν» μέσα τους τα κυνηγετικά ένστικτα.
Για να δούμε όμως πως μπορούμε να «ξυπνήσουμε» το κυνηγετικό ένστικτο του ιχνηλάτη μας. Δεν πιστεύω βέβαια ότι υπάρχουν φυλές ιχνηλατών που άλλες ξεκινάνε πιο γρήγορα και άλλες πιο αργά στο κυνήγι, αλλά ότι υπάρχουν σκυλιά που ξεκινάνε πιο γρήγορα και άλλα που ξεκινούν αργότερα μέσα σε κάθε φυλή, ακόμα και μέσα στις ίδιες γραμμές αίματος.

Εδώ σημαντικό ρόλο παίζει ο κυνηγός – εκπαιδευτής, που με τη συμπεριφορά του απέναντι στον σκύλο διαμορφώνει τόσο το μέλλον του, όσο και την εκπαιδευσιμότητά του. Θα’ λεγα μάλιστα ότι όλα ξεκινούν από τη συμπεριφορά μας στο σκύλο ακόμη και στο σπίτι, διότι εάν τον μεταχειριζόμαστε καλά και ασχολούμαστε μαζί του συχνά και με σωστό τρόπο, δημιουργούμε ένα ζώο απόλυτα κοινωνικό. Έχω παρατηρήσει ότι τα σκυλιά που έχουν καλή σχέση με το αφεντικό τους στο σπίτι, ξεκινάνε πιο εύκολα το κυνήγι απ’ ότι τα σκυλιά που έχουν φοβίες ακόμη και με το αφεντικό τους. Πώς όμως μπορούμε να βγάλουμε το κυνηγετικό ένστικτο του ιχνηλάτη μας; (Να πούμε εδώ ότι οι ιχνηλάτες έχουν καταγεγραμμένα μέσα στο DNA τους τα κυνηγετικά τους χαρακτηριστικά και εμείς, απλώς πρέπει να τους δώσουμε το στιγμιαίο ερέθισμα, ώστε αυτά να «ξυπνήσουν» και να εκδηλωθούν).

Τώρα που τα εκπαιδευτήρια ιχνηλατών έχουν αρχίσει να δημιουργούνται σε όλη τη χώρα, είναι πιο εύκολα τα πράγματα για τους ιχνηλάτες, γιατί εκεί μπορούν να έχουν οπτική επαφή με το λαγό αρκετές φορές, ώστε να διεγερθεί το κυνηγετικό τους ένστικτο. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο ερέθισμα που μπορεί να λάβει το λαγόσκυλο, ώστε να ξεκινήσει στο λαγό. Τα περισσότερα λαγόσκυλα έτσι ξεκινάνε την κυνηγετική τους πορεία. Βέβαια, δεν πρέπει να επιμείνουμε μέσα στους περιφραγμένους χώρους, αλλά μόνο στο ξεκίνημα. Αν δεν έχουμε στην περιοχή μας εκπαιδευτήριο, ή δεν θέλουμε να το ξεκινήσουμε κατ’ αυτόν τον τρόπο, πρέπει το «βγάλουμε στο βουνό» δίπλα στο μαθημένο μας λαγόσκυλο, ώστε αν αυτό ξεφωλιάσει αυτό κάποιο λαγό, να τον δει και το μικρότερο. Συνήθως τα περισσότερα λαγόσκυλα ξεκινάνε από την οπτική επαφή με το λαγό.

Έχω παρατηρήσει ότι τα σκυλιά που έχουν καλή σχέση με το αφεντικό τους στο σπίτι, ξεκινάνε πιο εύκολα το κυνήγι απ’ ότι τα σκυλιά που έχουν φοβίες ακόμη και με το αφεντικό τους.Δεύτερη περίπτωση  είναι να πέσουν στα ίχνη την ώρα που έχει περάσει κάποιος λαγός, ή ακόμα καλύτερα την ώρα που έχει βγει από το γιατάκι, γιατί εκεί έχει παραμείνει αρκετή ώρα λουφαγμένος, με συνέπεια το σημείο εκείνο να έχει πολύ έντονη μυρωδιά. Μόλις φτάσει στα ίχνη το λαγόσκυλό μας, τότε μπορεί να ιχνηλατήσει αμέσως το λαγό, λόγω της πολύ έντονης οσμής. Συνήθως τον ιχνηλατεί για λίγα μέτρα και μετά ξαναγυρίζει εκεί που του ήρθε η πρώτη μυρωδιά. Τα σκυλιά, όπως είπα και πιο πριν, που είναι πολύ «δουλεμένα» από τον κυνηγό τόσο στο σπίτι σε θέματα συμπεριφοράς και σχέση εμπιστοσύνης, όσο και σε εκπαιδευτήρια μόνα τους ή με κουνέλι, ξεκινάνε πιο γρήγορα συνήθως, αλλά αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι θα γίνουν καλύτερα λαγόσκυλα. Μπορώ να πω ότι αυτά που ξεκινάνε πιο μεγάλα, είναι πιο ώριμα και όσα μαθαίνουν, τα «καταγράφουν» στο μυαλό τους καλύτερα. Γι αυτό βλέπουμε ιχνηλάτες να ξεκινούν νωρίς, αλλά να ανεβαίνουν σιγά-σιγά και άλλους να ξεκινάνε αργά, αλλά να κάνουν πολύ πιο γρήγορα βήματα. Αυτά όσον αφορά το ξεκίνημα.

Στη συνέχεια παίζει μεγάλο ρόλο η φυλή και το γενεαλογικό δέντρο του κάθε σκυλιού, ώστε να εργαστεί σύμφωνα με το πρότυπο της φυλής, κάτι όμως που είναι πάντα σε συνάρτηση με την εκπαίδευση. Γι αυτό το λόγο λέμε ότι το λαγόσκυλο – δάσκαλος πρέπει να είναι τέλειο και να μην έχει ελαττώματα, γιατί το νεαρό λαγόσκυλο θα τα υιοθετήσει. Μην ξεχνάμε και την παροιμία, «με όποιον δάσκαλο καθίσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις».

Βλέπουμε φυλές με αργή ιχνηλασία να πηγαίνουν γρήγορα, γιατί τα λαγόσκυλα με τα εκπαιδεύτηκαν, πήγαιναν γρήγορα. Αυτό βέβαια δεν συμβαίνει πάντα. Έχουμε δει σκυλιά τα οποία ο κυνηγός τα πήρε, αλλά δεν είχαν το ίδιο εργασιακό στάνταρ με τα σκυλιά που είχε πριν, με συνέπεια είτε αυτά να μένουν πίσω, είτε να μην πηγαίνουν πολύ γρήγορα και μπροστά από τα υπάρχοντα. Γι αυτό πρέπει ο κυνηγός να μελετήσει πάρα πολύ τις φυλές ιχνηλατών, ώστε να δει ποια του ταιριάζει στον τρόπο κυνηγίου που θέλει να κάνει, ώστε να επιλέξει σωστά. Το λαγοκυνήγι πρέπει να έχει μία ομοιογένεια και συνοχή για να υπάρχει επιτυχής έκβαση. Αν ένα λαγόσκυλο πηγαίνει και το άλλο έρχεται, δεν πρόκειται ποτέ να ευχαριστηθούμε κυνήγι.
Το κυνηγετικό ένστικτο των ιχνηλατών σήμερα είναι αρκετά ανεπτυγμένο, γι αυτό πρέπει να επιλέξουμε καθαρόαιμους και πάντα κυνηγετικούς γονείς, ώστε να μας έρθουν και τα ανάλογα αποτελέσματα.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]