Μπήκαν σαν κύριοι, μέρα μεσημέρι, για να κλέψουν. Προφανώς τα καλόπαιδα γνώριζαν ότι στην συγκεκριμένη οικία στο Σκουροχώρι μένει μία ηλικιωμένη γυναίκα, μόνη και αβοήθητη. Έλα όμως που δεν ήταν αβοήθητη γιατί ενώ οι τρεις άντρες προσπαθούσαν να ξεφύγουν με τα χρυσαφικά της, έβαλε τις φωνές με αποτέλεσμα να επέμβουν οι γείτονές της, οι οποίοι κατάφεραν μάλιστα να ακινητοποιήσουν έναν απ’ αυτούς.
Πρόσφατα ο υπουργός Δικαιοσύνης προχώρησε σε μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα τοποθέτηση απαντώντας σε επίκαιρη ερώτηση του βουλευτή της Δημοκρατικής Συμπαράταξης Δημήτρη Κρεμαστινού. Με αφορμή την σύλληψη του 88χρονου από την Γλυφάδα, ο οποίος είχε ανοίξει πυρ εναντίον των ληστών που είχαν εισβάλλει στο σπίτι του, (τραυματίζοντας τον έναν εξ’ αυτών), χαρακτήρισε απολύτως επαρκές το υφιστάμενο νομοθετικό πλαίσιο για την αυτοάμυνα. Μάλιστα ο κ. Κοντονής διαφοροποιήθηκε πλήρως από την άποψη Τόσκα, υποστηρίζοντας ότι ο ηλικιωμένος έπρεπε να μείνει ατιμώρητος, ενώ έκανε λόγο για «ευθυνοφοβία» των εισαγγελέων και της αστυνομίας:
«Ο νόμος δίνει το δικαίωμα της αυτοάμυνας, αλλά συγχρόνως θέτει και τα όρια της άμυνας. Το άρθρο 23 προσδιορίζει ότι μένει ατιμώρητος και δεν του καταλογίζεται υπέρβαση από φόβο ή ταραχή, αν δηλαδή έχουμε σε υψηλότατο βαθμό μια κατάσταση που να συνιστά ιδιαίτερη ψυχική πίεση στο θύμα που καλείται να αντιδράσει. Δεν μπορεί κανείς να υποστηρίξει όταν βλέπει στο σπίτι του ένα ληστή, ότι δεν βρίσκεται σε ακραία ψυχολογική πίεση που δεν του επιτρέπει να σταθμίσει τα γεγονότα. Ακόμα και να είχαμε υπέρβαση άμυνας, εξαιτίας αυτού του περιστατικού έπρεπε να μείνει ατιμώρητος. Υπάρχουν άλλα αδικήματα όμως, που οι εισαγγελικές αρχές δείχνουν ευθυνοφοβία και ασκούν διώξεις».
Ωστόσο η φύση του κατά τα άλλα αδιάφορου περιστατικού στο Σκουροχώρι, ξεφεύγει, τουλάχιστον σε ένα πρώτο επίπεδο, από τα όρια μιας τέτοιας ανάλυσης. Γιατί ακόμη κι αν αποδεχθούμε ότι οι διευκρινήσεις Κοντονή θέτουν με σαφήνεια τόσο το νομικό όσο και πραγματιστικό πλαίσιο του ζητήματος της αυτοάμυνας, δεν είναι απολύτως σαφές τί ισχύει ή τί θα πρέπει να ισχύει για τις περιπτώσεις όπου ο οποιοσδήποτε σπεύδει να υπερασπιστεί τον συνάνθρωπό του. Δεν χρειάζεται να σπεύσει με «κουμπούρι», ούτε με μπαλτά. Αναρωτιέμαι λοιπόν τι θα συνέβαινε αν ο 37χρονος, ο οποίος ακινητοποιήθηκε από τους περίοικους έβγαζε μαχαίρι ή τέλος πάντων αντιστεκόταν βίαια και τότε εκείνοι τον τραυμάτιζαν, εντός ή εκτός της οικείας της ηλικιωμένης…
Οι εποχές έχουν αλλάξει άρδην. Πριν από μερικές μόνο δεκαετίες οι άνθρωποι στα χωριά κοιμόντουσαν με τα παράθυρα ανοιχτά. Σήμερα φοβούνται και την σκιά τους. Τα τελευταία χρόνια η εγκληματικότητα αυξήθηκε ραγδαία εξαιτίας της ύφεσης και πλέον έχει προκύψει ενεργά το ενδεχόμενο όχι μόνο της αυτοάμυνας αλλά και της «αλληλοπροστασίας». Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να μεταχειρίζεται τα όπλα αψήφιστα. Παρόλα αυτά η καθημερινότητα αποδεικνύει διαρκώς ότι πολλές φορές είναι αναπόφευκτο να μην πράξει τα δέοντα, όταν ο ίδιος ή οι γύρω του διατρέχουν σοβαρό κίνδυνο.
