Τα ψιχία
Διάβασα με ιδιαίτερη προσοχή το δελτίο τύπου της Περιφέρειας δυτικής Ελλάδας για την χρηματοδότηση μέσω του νέου ΕΣΠΑ των κοινωνικών δομών με το αξιοσέβαστο – στα πλαίσια των καιρών- ποσό των 3,8 εκ. ευρώ.
«Η καταπολέμηση κάθε μορφής φτώχειας και η στήριξη των συμπολιτών μας που έχουν πληγεί από την κρίση, βρίσκονται στο επίκεντρο του στρατηγικού σχεδιασμού της περιφέρειας με δράσεις μέσα από το Περιφερειακό Επιχειρησιακό Πρόγραμμα» αναφέρει χαρακτηριστικά στο εισαγωγικό της σημείωμα και εγώ είμαι έτοιμος να χειροκροτήσω και να αποδώσω τα εύσημα στον κ. Κατσιφάρα για την ευαισθησία με την οποία προσεγγίζει το μεγάλο αυτό πρόβλημα που λόγω των μνημονιακών πολιτικών αποτελεί ντροπή και όνειδος για τη σημερινή κοινωνία.
Δυστυχώς όμως φθάνοντας στον τρόπο της κατανομής των 3,8 εκ. ευρώ με περιμένει μια δυσάρεστη έκπληξη που σύντομα γίνεται θυμός.
Γιατί διαπιστώνω ότι μόνο δυο δομές από τους εφτά δήμους της Ηλείας βρίσκονται στον σχετικό κατάλογο που ενισχύονται μάλιστα με το πενιχρό αναλογικά ποσό των 426.000 ευρώ.
Οι συνειρμοί μοιραία προκύπτουν αυτόματα. Από τους τρεις νομούς της Περιφέρειας η Ηλεία πήρε- για πολλοστή φορά- μόνο ψιχία.
Όπως μοιραία προκύπτουν και τα ερωτήματα για τη νέα κατάφορη αδικία σε βάρος του νομού.
Γιατί άραγε;
Μήπως γιατί η φτώχεια δεν έχει χτυπήσει τη «δική μας πόρτα» τόσο όσο τουλάχιστον τους δυο άλλους νομούς της περιφέρειας;
Μήπως γιατί οι πολίτες της Ηλείας δεν έχουν πληγεί το ίδιο από την κρίση που μαστίζει τη χώρα;
Μήπως γιατί ο νομός δεν έχει υποστεί τα πάνδεινα και οι πολίτες του δεν έχουν αφεθεί στο έλεος του θεού, από τις τελευταίες καταστροφικές πλημμύρες;
Μήπως γιατί είδε τη «σοδειά» του να χάνεται σε μια στιγμή παρασυρμένη στους χείμαρρους που δημιούργησαν οι τελευταίες νεροποντές;
Μήπως γιατί η πολιτεία έτρεξε αμέσως αρωγός για να επουλώσει τις πληγές που άφησαν πίσω τους τα στοιχεία της φύσης;
Μήπως γιατί δεν νοιάστηκαν ως όφειλαν- και όπως υποστήριξε ο αντιπεριφερειάρχης Ηλείας- οι υπόλοιποι δήμαρχοι του νομού και δεν υπέβαλλαν τα δικά τους σχετικά αιτήματα;
Ή μήπως εν τέλει τούτο τον τόπο τον κατατρέχει η κατάρα να τον θυμούνται πάντα τελευταίο- αν δεν τον ξεχνούν παντελώς- και να τον κερνούν με τα ψιχία που περισσεύουν από το τραπέζι των μόνιμων προνομιούχων συνδαιτυμόνων…
