«Τα χρόνια ανάμεσα» – μια τοιχογραφία του μεσοπολέμου
Παρουσίαση του μυθιστορήματος του Βασίλη Τσιράκη στην Παπαχριστοπούλειο Βιβλιοθήκη Αμαλιάδας
Το μυθιστόρημα του Βασίλη Τσιράκη «Τα χρόνια ανάμεσα», παρουσιάστηκε σε μια πραγματικά πολύ ωραία λογοτεχνική εκδήλωση με ιδιαίτερο ιστορικό βάρος, το περασμένο Σάββατο στην Βιβλιοθήκη Αμαλιάδας, με την συνεργασία της Παπαχριστοπουλείου Βιβλιοθήκης, της Λέσχης Κριτικής Σκέψης, του βιβλιοπωλείου Γνώση, και των εκδόσεων Τόπος. Την ευθύνη και την οργάνωση της παρουσίασης είχαν η δημοσιογράφος Ελένη Σκάβδη και η ιστορικός και Καθηγήτρια Παν/μίου Δήμητρα Λαμπροπούλου η όποια μάλιστα κατέθεσε την αναγνωστική και ιστορική της ματιά, με τον πάντα ζωντανό τρόπο που έχει να εκφράζεται, όπως και ο Μάριος Δαρβίρας. Ο συγγραφέας Βασίλης Τσιράκης λόγω κάποιων αντικειμενικών όπως είπε δυσκολιών δεν κατόρθωσε να παρευρεθεί στην εκδήλωση, ωστόσο ήταν ωσεί παρών με την βοήθεια της τεχνολογίας μέσω skype, όπου ευχαρίστησε και τους διοργανωτές και όλους τους παρευρισκόμενους για την παρουσία τους και παράλληλα έδωσε το δικό του στίγμα για το βιβλίο του.
Επιλογή των διοργανωτών ήταν να μην ακολουθήσει η παρουσίαση τα κλασσικά μονοπάτια με τους παράλληλους μονολόγους αλλά να γίνει με την μορφή συζήτησης η οποία μάλιστα ήταν πλούσια, με την συμμετοχή του κοινού. Στο επίκεντρο ήταν ερωτήματα όπως το πως οι πόλεις σχετίζονται με την μνήμη και την ιστορία, πόσο σημαντική ήταν για την ελληνική ιστορία η τραυματική και μεταμορφωτική περίοδος του μεσοπολέμου, πως ο συγγραφέας επιλέγει την λογοτεχνική μορφή και τους ήρωες του, πόσο σημαντική είναι η φαντασία στην καλλιτεχνική δημιουργία και άλλα πολλά.
Στην αρχή της παρουσίασης προβλήθηκε ένα βίντεο που επιμελήθηκε η Λέσχη Κριτικής Σκέψης με σπάνιο φωτογραφικό υλικό και ντοκουμέντα της εποχής, ντυμένα με εξαιρετική μουσική κορυφαίων ελλήνων συνθετών.
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Το βιβλίο του Βασίλη Τσιαράκη «Τα χρόνια ανάμεσα» είναι ένα μυθιστορηματικό πανόραμα της Θεσσαλονίκης από τον ερχομό των προσφύγων το 1922 ως τον διωγμό των εβραίων το 1943. Μια τοιχογραφία που ανακαλώντας τα μεγάλα γεγονότα της εποχής, όπως την ανταλλαγή πληθυσμών, την κρίση του ’29-’30, τον εμπρησμό του Κάμπελ, τον Μάη του ’36, την επιστράτευση και τα τρένα για το Άουσβιτς, μας ταξιδεύει ως το Βερολίνο του Μεσοπολέμου, τη Μόσχα των μετεπαναστατικών χρόνων και τη Βαρκελώνη του ισπανικού εμφυλίου. Η Δάφνη, η Σμαρώ, ο Στέφανος, ο Ελιάν και ο Αλέξανδρος δένονται, συνειδητά ή όχι, με την ιστορία του καιρού τους, υφίστανται τις συνέπειές της και προσπαθούν να επιδράσουν στην εξέλιξή της.
Η γυναικεία χειραφέτηση συναντά το ρεμπέτικο του Μεσοπολέμου μέσα από προσδοκίες, συγκρούσεις και ανατροπές, σε εποχές σκληρές από τις οποίες περνούν διακριτικά οι φιγούρες του Γληνού και του Καζαντζάκη, του Πασαλίδη και του Ζαχαριάδη, αλλά και του Ναζίμ Χικμέτ και του Έρνεστ Χέμινγουεϊ.
