Τα ακριβά ψίχουλα της ελπίδας μας…

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”39349″ img_size=”full”][vc_column_text]Μέσα στον ορυμαγδό των ημερών, τα ακριβά ψίχουλα της ελπίδας μας. Για μια αξιολόγηση που αυτή τη φορά –όπως λένε- θα κλείσει χωρίς να ανοίξει μύτη. «Ωρ’ τι ’ναι τουτ’ η αποκοτιά/ βρε συ Βοριά βρε συ Νοτιά/ Πουέντε και Λεβάντε μου/ ένα ραπόρτο κάντε μου».

Το ραπόρτο ξεκινά χωρίς τα προφανή ξανά. Μας πήρε δύο και κάτι χρόνια και πολλές καθ’ ομολογία αυταπάτες, να όμως που φτάσαμε στο νέο success story.

Απίστευτο και όμως ελληνικό και στην ούγια Ευρωπαϊκό. Έτσι καταλαβαίνω την ευφορία και τη μεγάλη για επαίνους προθυμία. Το σκηνικό αισιοδοξίας και την ικανοποίηση των θεσμών για την επιτυχία των δεικτών. Για την άρση της καχυποψίας και της αβεβαιότητας και τη νέα εποχή της εμπιστευτικότητας.

Αυλαία λοιπόν ολοταχώς στην Τρίτη αξιολόγηση χωρίς προσκόμματα και παρεμβάσεις και για αμαρτίες μας προφάσεις…[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]