Τα “ένσημα” της πολιτικής
Ίσως μετά από χρόνια συνεχούς παραμονής σε καρέκλες και ουφίτσια να είναι μοιραία η απώλεια επαφής με την πραγματικότητα. Από μία άποψη, είναι λογικό. Ο άνθρωπος συνηθίζει να δίνει
εντολές, πληρώνεται υπερβολικά καλά και το μόνο που έχει να κάνει είναι να είναι σένιος και να εμφανίζεται στην ώρα του. Παλιότερα οι πολιτικοί αντιπαρέρχονταν τη ρετσινιά της «ντόλτσεβίτα», υπερτονίζοντας τα έτη σκληρής εργασίας στον επαγγελματικό στίβο. Κάπως έτσι πρέπει να καθιερώθηκε η φράση, «εγώ έχω ένσημα!».Φαίνεται όμως ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει και το κόμπλεξ του πρότερου έντιμου βίου δεν ταλανίζει πλέον την συνείδηση της πολιτικής μας τάξης. Την αρχή έκανε ο πασόκος –τι άλλο θα ήταν;– πρώην υπουργός και βετεράνος των βουλευτικών εδράνων, Ανδρέας Λοβέρδος, ο οποίος έμεινε για πάντα στην ιστορία ως εκείνος ο οποίος διαπόμπευσε τις οροθετικές εκδιδόμενες γυναίκες. Τότε ήταν υπουργός Υγείας αλλά έχει θητεύσει και στο Παιδείας, και στο Εργασίας, γιατί βλέπετε στην ελληνική πολιτική σκηνή, άμα είσαι καλός τα κάνεις όλα. Και η εμπειρία που αποκόμισε ο κ. Λοβέρδος από όλες αυτές τις θέσεις είναι αδιαπραγμάτευτη, αφού βεβαίως τον διαφοροποιεί από άλλους συναδέλφους του, οι οποίοι δεν ξέρουν ούτε κατά πού πέφτει το κάθε υπουργείο. Γι’ αυτό μάλλον κατά τη διάρκεια μιας αντιπαράθεσης σε πρωινή τηλεοπτική εκπομπή του Σκάι, απευθυνόμενος στη βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Εύη Καρακώστα, ο Ανδρέας Λοβέρδος μίλησε για τα «ένσημά του στην πολιτική», αναφέροντας επί λέξει: «Δεν είμαι ο καθένας εγώ. Έχω διατελέσει υπουργός Εργασίας. Δεν έχετε ούτε ένα ένσημο στην πολιτική. Δεν έχετε το μέγεθος για να μου πείτε εμένα οτιδήποτε. Λέγομαι Ανδρέας Λοβέρδος, έχω διατελέσει υπουργός Εργασίας και αν το νόμο μου δεν το καταργούσατε τα πράγματα θα ήταν αλλιώς τώρα». Κάπως έτσι η ιστορία θα τιμήσει ξανά τον Ανδρέα Λοβέρδο, επειδή δεν δίστασε να πει τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη. Εύγε!
