Ταξιδεύοντας με τον πολιτισμό

Στα ίδια μέρη…

Το επιβλητικό μέγεθός του σου κάνει εντύπωση προτού ακόμη προσεγγίσεις τον παράδρομο που οδηγεί από το τέλος της Συγγρού, στην κοιλιά του κτιρίου, το οποίο θα στεγάζει την Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος και την Εθνική Λυρική Σκηνή. Εκεί όμως που ο επισκέπτης κυριολεκτικά τα χάνει είναι όταν αντικρίζει πεζός τη γιγαντιαία κατασκευή. Γιατί τελικά διαπιστώνει ότι δεν είναι μόνο το μέγεθος το οποίο καθιστά το δημόσιο πλέον Κέντρο Πολιτισμού Σταύρος Νιάρχος απίστευτα εντυπωσιακό. Αυτό που έχει καταφέρει ο διεθνούς φήμης αρχιτέκτονας Ρέντζο Πιάνο, είναι να δίνει την αίσθηση ότι το κτίριο έχει κυριολεκτικά αναδυθεί μέσα από το έδαφος, με τη μία του πλευρά να ορθώνεται πάνω από τον γαλάζιο ορίζοντα και την άλλη να κατεβαίνει στο επίπεδο της θάλασσας. Αυτή η ανηφορική κλίση μοιάζει, με τον αγώνα της τέχνης που είναι βέβαια δύσκολος και κυρίως για όσους αγωνίζονται να παράγουν νοήματα αλλά και για εκείνους που παλεύουν να τα κατανοήσουν.

   Η τέχνη είναι και ταξίδι. Αυτό μας θυμίζουν έντονα τα υλικά που έχει αναδείξει ο Πιάνο, ο οποίος φρόντισε αρκετές εξωτερικές επιφάνειες του κτιρίου να μοιάζουν με πλοίο. Λογικό αφού η αλμύρα της θάλασσας φτάνει με ευκολία στο «κατάστρωμα», μοιράζοντας δροσερά χάδια στα πρόσωπα των ταξιδευτών. Ωστόσο το ταξίδι είναι νοητό και το Ίδρυμα Πολιτισμού δεν προορίζεται να αφήσει ποτέ τις ακτές του Φαλήρου. Σκοπός είναι να μας προσφέρει την πολύτιμη ευκαιρία να περιηγηθούμε στους θαυμαστούς τόπους της μουσικής, του θεάτρου, της γνώσης, της διανόησης, της επιστήμης, του εκπαιδευτικού παιχνιδιού. Κι όλα με την αξιοσημείωτη δυνατότητα να περιπλανηθούμε στον κήπο του σαν μαθητές του Επίκουρου, να στοχαστούμε πλάι στο κανάλι όπως οι περιπατητές, να μελετήσουμε έναν διάλογο του μεγάλου δασκάλου, σα να μην έπαψε ποτέ να λειτουργεί η Ακαδημία, ή απλά, να περάσουμε ποιοτικό χρόνο με τους δικούς μας. Το Ίδρυμα Πολιτισμού Σταύρος Νιάρχος είναι ένα πραγματικά σπουδαίο δώρο στον ελληνικό λαό. Όσο περισσότερο το αγαπήσει, τόσο το καλύτερο για τον ίδιο.