Στοχοποίηση και λήστευση ιδιοκτητών και καλλιεργητών αγρών

Αναρτήθηκαν προ ημερών στο διαδίκτυο κάποιοι χάρτες που απεικονίζουν τις περιοχές της πατρίδας μας. Φαίνεται δηλ. σ’αυτούς ποιες εκτάσεις ήταν τότε που φτιάχτηκαν οι χάρτες καλλιεργημένες(χωράφια) και ποιες δάση .Οι χάρτες αυτοί έγιναν το 1945 από κάποια ιδιωτική εταιρεία για λογαριασμό της δασικής υπηρεσίας δηλ. της πολιτείας.Οι χάρτες αυτοί που δεν είναι ακριβείς και ευκρινείς ,(καθώς λέγεται ),παρουσιάζουν δασωμένες τότε κάποιες εκτάσεις που σήμερα καλλιεργούνται.

Έτσι στοχοποιούνται και κατηγορούνται,(αδίκως όπως θα κατανοηθεί από λεπτομερή ανάπτυξη του θέματος πιο κάτω),οι σημερινοί και προηγούμενοι καλλιεργητές των εκτάσεων αυτών.Δίνει εντολή λοιπόν η πολιτεία ,(η κυβέρνηση),στη Δασική Υπηρεσία της ,αρμόδια στον τομέα αυτό ,να επισημάνει τους,σύμφωνα με τους παραπάνω χάρτες, «καταπατητές του δημοσίου» και να τους αναγκάσει ή να πληρώσουν υπέρογκα ποσά ,ίδια για όλα γόνιμα και άγονα,για να έχουν δικαίωμα να συνεχίσουν να καλλιεργούν τα χωράφια τους ,ή να πληρώνουν λιγότερα χρήματα και να συνεχίσουν να τα καλλιεργούν ως ενοικιαστές,ή να αποβληθούν από τα κτήματά τους.

Από το 1945 έως σήμερα έχουν περάσει 72 ολόκληρα χρόνια !Σε όλα αυτά τα χρόνια ήταν παρούσα η δασική υπηρεσία.Χιλιάδες είναι οι περιπτώσεις,που οι δασικοί υπάλληλοι οδήγησαν στα δικαστήρια κι ετιμώρησαν,με χρηματικά πρόστιμα κι αποβολές, πολλούς πολίτες και όχι πάντοτε δίκαια.Ίσως όμως δε θεώρησαν σωστό και ωφέλιμο για την κοινωνία και την πολιτεία να δείξουν υπερβάλλοντα ζήλο και να ανατρέξουν στους χάρτες του 1945 και να ανατρέψουν μια επί δεκαετίες παγιωμένη στην ύπαιθρο κατάσταση ,η οποία ωφελούσε πολλούς καλλιεργητές αλλά και την κοινωνία και την πολιτεία.

Τώρα όμως ζούμε σε εποχή που κυριαρχούν οι παραλογισμοί. Επιβάλλονται φόροι αναδρομικοί,θεσπίζεται εισόδημα τεκμαρτό,(δηλ. φανταστικό,ανύπαρκτο),να αφαιρούν από τη σύνταξη ή το μισθό. Οικονομικές καταχρήσεις εκατομμυρίων παραγράφονται για κάποιους μετά την παρέλευση τετραετίας,ενώ θεωρούμενες καταπατήσεις (μικρής  έκτασης ελάχιστων  στρεμμάτων) γης, μπορούν να ερευνώνται μέχρι της τουρκοκρατίας.

Εκχωρείται από την πολιτεία η σημαντική κρατική περιουσία (λιμάνια,αεροδρόμια,δημόσιες επιχειρήσεις κλπ.)κι επιχειρείται από την ίδια ,η στοχοποίηση κάποιων παραγωγικών στον πρωτογενή τομέα πολιτών με σκοπό να τους εκβιάσει και να της καταβάλλουν όσα τους ζητάει.Δεν μοιάζει αυτό με ληστεία;Δεν καταλαβαίνουν οι κυβερνήτες μας ότι με κάτι τέτοια καμμώματα μπορεί να θεωρηθεί ότι η πολιτεία ενεργεί σαν ένας μεγαλοτσιφλικάς;Σε κανενός Έλληνα το μυαλό αυτό δε χωράει ούτε και η κυβέρνηση το υιοθετεί.Μπορεί αυτό να ήταν εισήγηση στην κυβέρνηση ,κάποιων συμβούλων,που υπηρετούν στου υπουργείου τα γραφεία και έχουν πολλά πτυχία μα έχουν και μεσάνυχτα από την πραγματική κατάσταση στην επαρχία.

Η μορφή της ζωής στα χωριά παλιότερα  εως  τώρα.

Τότε  που  απελευθερωθήκαμε  από τους Τούρκους μέχρι τη δεκαετία του 1950 η ζωή στα χωριά μας ήταν αγροκτηνοτροφική.Κάθε μια οικογένεια κατέλαβε μετά την απελευθέρωση ,δυνατόν να κατείχε και από πρώτα,κλήρο γης πολλών στρεμμάτων ,σε συνεχή έκταση.Την έκταση αυτή καλλιεργούσε η κάθε οικογένεια με σιτηρά πρώιμα (σιτάρι,βρώμη,κριθάρι) και όψιμα (αραποσίτι,καλαμπόκι)και άλλα φυτά.Σ’αυτή την έκταση έβοσκε και τα ζώα της(γιδιπρόβατα,μουλάρια,γαιδούρια,άλογα,χοιρινά κλπ.).Μέσα στη μεγάλη έκταση που κατείχε η κάθε οικογένεια,περιέχονταν και θύλακες μικρής έκτασης με δέντρα άγρια(αριές,πουρνάρια,δρύς).Εκεί κοντά στους θύλακες αυτούς ή και μέσα σ’αυτούς έκτιζε και την καλύβα,που θα έμενε ο ίδιος ο αγροτοκτηνοτροφος  καθώς και καλύβες και γαλάρια να βάζει τις νύχτες του χειμώνα τα ζώα του.Ο δασωμένος αυτός θύλακας ήταν ανέκαθεν στην αδιατάρακτη χρήση και προστασία του όπως και το κοπάδι του.Τα δέντρα αυτού του θύλακα προστάτευαν τα ζώα του από τα λιοπύρια του καλοκαιριού και τις κακοκαιρίες του χειμώνα. Εκεί ρόκωναν (κατέφευγαν και σταματούσαν φοβισμένα) για να προστατευτούν από τα ανεμοβρόχια,τα χαλάζια,τα ξεροβόρια,τα κρύα,εκεί στάλιζαν κατά τα λιοπύρια.Οι δεντρόφυτοι θύλακες μέσα στην ιδιοκτησία της οικογένειας, έδιναν και τροφή στα ζώα της.Έδιναν τα βελανίδια και το κλαρί τους(βλαστούς και φύλλα).

Οι μεγάλες απαιτήσεις των κοπαδιών για τροφή υποχρέωναν τους  αγροτοκτηνοτρόφους να γίνονται οι καλύτεροι προστάτες των δέντρων και των θάμνων.Όχι μόνον δεν κατέστρεφαν τους θάμνους και τα δέντρα που ήσαν ή φύτρωναν μες στα χωράφια,αλλά και άφηναν τα πιο άγονα τμήματα των χωραφιών τους ακαλλιέργητα να καλυφθούν από βλάστηση.Η κάθε αγροτοκτηνοτροφική οικογένεια είχε και άλλους όπως παραπάνω αγρούς σε διάφορες θέσεις –τοποθεσίες της περιοχής του χωριού.

Ζεξιές.

Επειδή δεν μπορούσαν να συνυπάρχουν ταυτόχροναα στον ίδιο τόπο ,αγροτικές καλλιέργειες και ελεύθερα ζώα, οι πρόγονοί μας χώρισαν με κοινή συμφωνία όλων των κατοίκων του χωριού την περιοχή του σε δυο ζώνες που τις βάφτιζαν ζεξιές.Οι ζώνες αυτές χωρίζονταν  μεταξύ τους με σαφή όρια ένα ποταμάκι, ένα βουναλάκι κλπ.

Όρισαν να καλλιεργείται με πρώιμες καλλιέργειες τη μια χρονιά η μια και την άλλη χρονιά η άλλη ζώνη. Εάν κανείς επιχειρούσε να κάνει   παρεζεξιά (δηλ. να καλλιεργήσει σε χωράφι του,το οποίο δεν ανήκε στην καλλιεργήσιμη ζώνη  της χρονιάς εκείνης),αντιμετώπιζε την κατακραυγή προς αυτόν και αναγκαζόταν να συμμορφωθεί. Με την απουσία των κοπαδιών πολλούς μήνες από την κάθε ζώνη εναλλάξ αύξανε η βλάστηση και στους μη καλλιεργούμενους θύλακες και άρχισαν να θαμνοκαλύπτονται  και δασοκαλύπτονται.Στα χρόνια του πολέμου  της κατοχής και τα πρώτα μετακατοχικά ,τα εργατικά χέρια λιγόστευαν,τα κοπάδια εξέλιπαν,η μορφή στα χωριά άλλαξε από αγροκτηνοτροφική σε καθαρά αγροτική.Άρχισαν οι κάτοικοι να φυτεύουν και ελιές στα κτήματά τους.Τα καλλιεργούσαν και με σιτηρά μέχρι να μεγαλώσουν οι ελιές.Στα χρόνια εκείνα γύρω από το 1950 επανακαλλιέργησαν μερικοί και τα τμήματα των αγρών τους που είχαν μείνει από πολλά χρόνια ακαλλιέργητα για τις ανάγκες των ζώων τους.Και για όλα αυτά τα μετέπειτα μέχρι σήμερα χρόνια,κοντά έναν αιώνα,εκείνοι και οι μετ’αυτούς διαδοχικά κάτοχοι των κτημάτων είχαν την κυριότητα ,κατοχή και νομή τους αδιατάρακτα και αναμφισβήτητα.Όπως την είχαν και όλοι οι προηγούμενοί τους από της απελευθερώσεως από τους Τούρκους και εντεύθεν.

Η ύπαιθρος εγκαταλείπεται και ερημώνεται.

Μετά το 1950 πολλοί κάτοικοι των χωριών μετανάστευσαν στις πόλεις ή στο εξωτερικό.Και όσο περνούσαν τα χρόνια τόσο αύξανε η μετανάστευση.Και συνεχίζεται ακόμη.Οι λόγοι είναι πολλοί .Σήμερα τα περισσότερα χωριά έχουν κάτω από το 10% του πληθυσμού,που είχαν τη δεκαετία του 1970.Σχολεία δεν υπάρχουν από δεκαετιών ήδη.Οι κοινότητες καταργήθηκαν.Τα μαγαζιά έκλεισαν.Τα περισσότερα χωράφια έμειναν ακαλλιέργητα και καλύφθηκαν από ακανθώδη βλάστηση(βάτα,αρτσινιές,ασφάλαχτα κλπ.).Ο τόπος έγινε αδιάβατος.Μετά τις πυρκαγιές του 2007 έγιναν αδιαπέραστα και τα αναδημιουργηθέντα δάση.Τα χωράφια,που καλλιεργούνται ακόμα στα χωριά,συνολικά σε έκταση δε φτάνουν το μισό της άλλοτε καλλιεργούμενης έκτασης της περιοχής του χωριού.Η πολιτεία με τα μέτρα της επιτείνει την ερήμωση της υπαίθρου.Δε φτάνει η κακή νοοτροπία,που έχει σχεδόν το σύνολο των πολιτών,σχετικά με τις χειρωνακτικές εργασίες και τις θεωρεί κατάρα και τις αποφεύγει,έρχεται και η πολιτεία με κάποια μέτρα της που θεσπίζει να εξοντώσει με βαριά φορολογία κυρίως κάποιους καλλιεργητές,μη αγρότες κατά κύριο επάγγελμα,και με κάποια άλλα μέτρα προστασίας της άγριας πανίδας και χλωρίδας και δημιουργεί πρόσθετες αρνητικές συνθήκες για την κτηνοτροφική και γεωργική παραγωγή και δυσκολεύει και ζημιώνει όλους εν γένει  τους κατοίκους της υπαίθρου.

Αντιαγροτική–αντιοικονομική συμπεριφορά της πολιτείας.

Οι αγρότες ήταν πάντοτε οι τροφοδότες ανθρώπων,πουλιών και ζώων.Η καλλιέργεια ,περιποίηση και εκμετάλλευση εξημερωμένων φυτών,πουλιών και ζώων είναι ένας σημαντικός πρωτογενής παραγωγικός τομέας.Δίνει δουλειά,απασχόληση και εισόδημα σε πολλούς πολίτες,αγαθά στην κοινωνία και φόρους στην πολιτεία.Μια ακμάζουσα γεωργία σ’ένα κράτος συμβάλλει και στην ανεξαρτησία του ως ένα βαθμό,από άλλα κράτη και στην αντοχή του σε χαλεπούς καιρούς.

Συνεπώς το κράτος έχει υποχρέωση και συμφέρον να υποστηρίζει τη γεωργία και να θεσπίζει μέτρα που συμβάλλουν στην αύξηση του γεωργικού εισοδήματος.

Αντί τούτου θεσμοθετεί μέτρα προστασίας αγρίων ζώων (αλεπούδων,τσακαλιών,λύκων,αγριογούρουνων) και φυτών και δυσκολεύει τη ζωή των χωρικών.Κατασπαράζονται τα ζώα τους από τα τσακάλια και τους λύκους,τα πουλερικά τους απ’τις αλεπούδες και τα γεράκια,οι καλλιέργειές τους καταστρέφονται από τα αγριογούρουνα κι απ’την ασφυξία των γειτονικών πευκώνων.Για να προστατεύσουν την παραγωγή τους υποβάλλονται σε πρόσθετα έξοδα(εκτροφής σκυλιών,περιφράξεων κλπ.)τα οποία ανεβάζουν τόσο πολύ το κόστος της καλλιέργειας που αναγκάζονται να την αγκαταλείψουν.Μένουν στα χωριά και δεν μπορούν να έχουν 10 κότες και να φυτέψουν στον κήπο τους 10 αραποσιτιές.Να τουρτουρίζουν το χειμώνα από το κρύο και η άδεια ξύλευσης να δίνεται δύσκολα με το δελτίο.Κι όποιος τολμάει να παρανομήσει τον τραβούν στο δικαστήριο.Αναλογίστηκαν ποτέ οι «σοφοί», οι νομοθέτες και εκείνοι που τους νόμους τους ψηφίζουν ,πόσο ζημιώνουν μ’αυτούς πολίτες,κράτος,κοινωνία;

Τόση  έχθρα  έχουν  στον καλλιεργητή της γης, που  ψωμί  και  φόρους  στην  πατρίδα δίνει, να τον εγκαλούν ως καταπατητή γης, επειδή  αυτή  άλλη  είχε  εικόνα πριν ολόκληρα 72 χρόνια κι έπρεπε για να το ξέρει πριν ακόμα γεννηθεί.

Δε  νομίζω να’ χουν έχθρα κι ούτε πρόθεση κακή. Μάλλον απειρία  έχουν κι άγνοια της υπαίθρου παχυλή.

Όπως και να’ χει όμως, το άδικο το μέτρο πρέπει πίσω να παρθεί. Πως  του βάζεις του πολίτη τιμωρία οικονομική, να τον διώξεις απ’ τη γη του, που επωφελώς και για την κοινωνία, χρόνια  την καλλιεργεί; Που  να ξέρει για το χάρτη  του 1945, που’ γινε χρόνια πριν αυτός να γεννηθεί; Στον πατέρα , στον παππού, στον προκάτοχο της γής του, ούτε είχε εξηγηθεί ούτε είχε  κοινοποιηθεί.

Η  αδικία  πρέπει για να προληφθεί και η βουλή  μας να είναι προσεκτική με τους νόμους που ψηφίζει να μην αδικεί.

Θεμέλιο  της κοινωνίας  είναι η δικαιοσύνη.

Τζανέτος  Ηλίας

Συνταξιούχος δάσκαλος

Μηλέα ( Σκλήβα )