Σκέψεις για το θέατρο με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου!

Το θέατρο είναι αγάπη για την  ζωή, αγάπη για τον άνθρωπο και δημιουργήθηκε από τη ψυχική ανάγκη του ανθρώπου να εκφραστεί .

 Η τέχνη του θεάτρου έχει την αρχή της στην εμφάνιση του ανθρώπου πάνω στη γη.  Ο άνθρωπος από τη στιγμή που γεννιέται και αρχίζει να σκέπτεται,  κάνει πράξη τα όνειρα του, τα θέλω του μέσα  στη φαντασία του.  Προσχεδιάζει πώς θα ζήσει, πώς θα μιλήσει, πώς θα πει σ αγαπώ, πώς θα περάσει τη μέρα του, τι θα κάνει στο κοντινό ή το μακρινό μέλλον. Σκηνοθετεί δηλαδή τη ζωή του. Απομνημονεύει τα βιώματά του και  τα αναπαριστά στη φαντασία του. Προσχεδιάζει τις πράξεις του και σκηνοθετεί το πώς θα τις εκτελέσει.

Ο άνθρωπος λοιπόν καθημερινά δημιουργεί  στο νου του παραστάσεις. Παραστάσεις στις οποίες  ο ίδιος είναι σεναριογράφος, σκηνοθέτης, σκηνογράφος, ηθοποιός αλλά και θεατής.  Το ρεπερτόριο των  προσωπικών μας παραστάσεων  είναι από το παρελθόν, το παρόν, το μέλλον.

Πόσες φορές δεν βλέπουμε παραστάσεις από το παρελθόν μας;  πόσες φορές δεν σχεδιάζουμε πώς θα συμπεριφερθούμε σε μια κρίσιμη συνάντηση; σ ένα ερωτικό ραντεβού;  Πόσες φορές δεν αναπαριστούμε στη φαντασία μας τη μελλοντική ζωή μας; Το μυαλό μας, ακόμα και στον ύπνο μας, σκηνοθετεί,  σκηνοθετεί έργα του «παραλόγου» που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε.

Στόχος του ηθοποιού, αλλά και του θεατή, σε μια παράσταση  θεωρώ ότι είναι η λύτρωση, η κάθαρση της ψυχής!

Την ώρα μιας παράστασης η σκηνή και η πλατεία γίνονται ένα. Η ψυχή του ηθοποιού κατεβαίνει και μπαίνει στα σώματα των θεατών και η ψυχή των θεατών «μετενσαρκώνεται»  στη σκηνή μέσα στο σώμα του ηθοποιού.

Ο Αριστοτέλης στον «Περί  ποιητικής» λόγο του  λέει πως το θέατρο είναι «μίμησις  πράξεως σπουδαίας και τελείας»,  που πρέπει να δρουν οι ίδιοι  οι πρωταγωνιστές (ηθοποιοί – θεατές) και έτσι διεγείροντας με το θέατρο  τα ψυχικά πάθη της συμπόνιας και του φόβου (αγωνίας)  το θέατρο φέρνει εις πέρας  την κάθαρση .

Συμμετέχουμε  λοιπόν θέατρο είτε σαν ηθοποιοί είτε σαν θεατές  με τη ψυχή μας «για την ψυχή μας, για να κάνουμε πλούσιους τους εαυτούς μας, και όλοι μαζί να βοηθήσουμε να δημιουργηθεί ένας πλατύς, ψυχικά πλούσιος και ακέραιος πολιτισμός στο τόπο μας» όπως έλεγε ο μεγάλος δάσκαλος Κάρολος Κουν.

Χάρης Κότσιφας

Ερασιτέχνης Σκηνοθέτης