Ραντεβού στα βιβλιάδικα!
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”43437″ img_size=”full”][vc_column_text]«Oι λαοί δεν έχουν μόνο ήρωες, έχουν και καθάρματα. Στην ιστορία ενός τόπου δεν ανήκουν μόνο οι ήρωες, ανήκουν και τα καθάρματα, που κι αυτά γράφουν ιστορία. Εν πάση περιπτώσει, η ιστορία ενός τόπου δεν είναι μόνο μια σειρά από θετικά γεγονότα.
Τούτη η συνοπτική ιστορία της Ελλάδας από το 1830 μέχρι το 1974, που γράφηκε για να είναι κατ’ αρχήν ένα ευχάριστο ανάγνωσμα, επιμένει περισσότερο στα αρνητικά παρά στα θετικά γεγονότα της ιστορίας μας.
Δίνει δηλαδή μεγαλύτερη σημασία στους προδότες, τους δωσίλογους όλων των περιόδων και τους πατριδοκάπηλους που δεν έλειψαν ποτέ, παρά σ’ αυτούς που νοιάστηκαν ειλικρινά για τούτον τον δύσμοιρο τόπο, που συνεχίζει να υποφέρει από έλλειψη ιστορικής ειλικρίνειας. Οι ρήτορες των δύο εθνικών επετείων, που είναι δύο ίσως γιατί μία δεν φτάνει για να καταλάβουμε πως είμαστε Έλληνες, δεν θα βρουν τίποτα χρήσιμο γι’ αυτούς σε τούτο το βιβλίο».
Μάλλον επειδή η ιστορία την οποία λένε δεν βασίζεται ούτε στην ειλικρίνεια αλλά πολύ συχνά ούτε και στην καλή γνώση των γεγονότων.
Ωστόσο, όσοι από το ακροατήριο το επιθυμούν μπορούν έστω και ετεροχρονισμένα να μάθουν το κοντινό παρελθόν των Ελλήνων αλλά και να αντιληφθούν επιτέλους με ποιο τρόπο «αυτό το παρελθόν» γίνεται συστηματικά αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης από τους εκάστοτε θιασώτες της πολιτικής αλητείας και όχι αληθείας.
Σα να μην έφταναν όλες οι ιστορικές αφορμές που δίνει το εθνικό μας ημερολόγιο (πρόσφατα γιορτάσαμε με περηφάνεια την 28η Οκτωβρίου), ακούμε καθημερινά σχεδόν πύρινα κηρύγματα από τους πατριδοκάπηλους, τους πατριδολάγνους, τους «της πατρίδος» γενικώς, που με κάθε ευκαιρία επιχειρούν να παραχαράξουν την ιστορία, στηριζόμενοι στο ανιστόρητο των γενεών.
Πρόσφατα ο Άδωνης (ο αντιπρόεδρος), ισχυρίστηκε σε δημόσια τοποθέτησή του ότι ο βασιλιάς ήταν αυτός που έκανε αληθινή αντίσταση στη χούντα! Τώρα, αν δεν ξέρεις ιστορία ή έστω το σχετικό ιστορικό πλαίσιο, τον κοιτάζεις σαν χάνος, σκεπτόμενος ότι μπορεί να είναι κι έτσι…
Θα το θέσω όμως σαν «δεξιός». Αν ο Άδωνης είναι η ασθένεια, ο Ραφαηλίδης είναι η θεραπεία. Πραγματικό κρίμα να χωράς στην ίδια πρόταση ένα αληθινό νεοελληνικό πνεύμα με έναν τυχοδιώκτη της πολιτικής, αλλά φαίνεται πως έχει έρθει η ώρα να αντιμετωπίσουμε τους φόβους μας, ως λαός, ως έθνος και κυρίως ως άτομα.
Στα χαρακώματα της ιστορίας θα βρεις τους ειλικρινείς ακριβολόγους απέναντι στους χυδαίους παραχαράκτες. Διάλεξε στρατόπεδο. Ραντεβού στα βιβλιάδικα![/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
