Καθισμένοι μπροστά στους δέκτες της τηλεόρασης οι πολίτες αυτού του τόπου έχουν αποκτήσει την «κακιά συνήθεια» να λειτουργούν σαν δικαστές. Παρότι ο τρόπος διακίνησης της πληροφορίας από το συγκεκριμένο μέσο, υπακούει περισσότερο στη διαχείριση και χειραγώγηση της, παρά στην αντικειμενική εκδοχή της που θα βοηθούσε τον θεατή να αποκτήσει μια διαυγή και υπεύθυνη άποψη για τα πραγματικά γεγονότα.

Το να τολμά ο πολίτης να σκέφτεται είναι κάτι ανθυγιεινό και επικίνδυνο.

Όταν όμως η προπαγάνδα στήνεται πρόχειρα για να εξυπηρετήσει ανάγκες της στιγμής, τότε η πραγματικότητα την εκδικείται.

Όπως στην περίπτωση του Μιχάλη Ζαφειρόπουλου. Που κάποιοι έσπευσαν να προσδώσουν στη δολοφονία του άτυχου νομικού, πολιτικά χαρακτηριστικά και να κάνουν λόγο για «εικόνα πλήρους ανομίας που επικρατεί στη χώρα».

Δυστυχώς γι’ αυτούς ήσαν αρκετές «οι τρεις μέρες του Κόνδορα» για να αποδείξουν οι αστυνομικές αρχές ότι έπεσε θύμα δραστών του κοινού ποινικού δικαίου και να συλλάβουν τον δολοφόνο του.

Και ο τηλεθεατής- δικαστής να διαμορφώσει γνώμη όχι σύμφωνα με τα συνθήματα του καθοδηγητικού κατεστημένου αλλά σύμφωνη με τα συμβάντα…