Ποιος τελικά θα στηρίξει αυτή τη νύφη που λέγεται Τοπική Αυτοδιοίκηση

Άρθρο του Γεωργίου Μπακογιάννη- Χημικού Μηχανικού

Σήμερα σε κάθε επίπεδο της πολιτικής θεσμικής ζωής επικρατεί ένα απέραντο χάος, τα πάντα από την κεντρική πολιτική σκηνή ως την τοπική  έχουν σχεδόν εκφυλιστεί. Ειδικότερα, η  τοπική αυτοδιοίκηση, έχει μετατραπεί σε ρόλο διεκπεραιωτή, σε ρόλο διαχειριστή.

Είμαστε πλέον μάρτυρες μιας αγωνιώδους προσπάθειας που καταβάλλουν οι Δήμοι  ώστε να παραμείνουν  βιώσιμοι οικονομικά. Οι δήμοι αδυνατώντας να ανταπεξέλθουν οικονομικά αναγκάζονται με ημίμετρα να αντιμετωπίσουν τις καθημερινές ανάγκες των δημοτών από την καθαριότητα έως τη στήριξη των δομών τους.

Αργά αλλά μεθοδικά διολισθαίνουμε προς απαξίωση όλων των δομών των δήμων οι όποιες περιλαμβάνουν , από τις παιδικές χαρές, τις παραλίες, την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας, τους παιδικούς σταθμούς, αθλητικούς χώρους, πολιτιστικές δράσεις  έως και την καθαριότητα.

Η μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης και η ουσιαστική αποκέντρωση του κράτους, παραμένει ακόμα και σήμερα δυσεπίλυτο ζήτημα δημόσιας πολιτικής στη χώρα μας, όπου έχει πολλαπλές επιπτώσεις στα δημόσια οικονομικά, στην οικονομική-τοπική  ανάπτυξη και στην κοινωνική γαλήνη και ευημερία

Η  Τοπική Αυτοδιοίκησηδεν είναι μόνο για την επίλυση των πρακτικών προβλημάτων της καθημερινότητας του πολίτη, αλλά και για την εξεύρεση λύσης χρόνιων προβλημάτων, αφού  δημοτικές αρχές είναι αναγκασμένες να έχουν πιο “πρακτική” προσέγγιση επίλυσης των .

Η τοπική Αυτοδιοίκηση από το γεγονός ότι οι πολίτες νιώθουν ότι “ανήκουν” περισσότερο σ’ έναν συγκεκριμένο δήμο στην καθημερινή τους ζωή, από ότι στο κράτος ή ακόμα και στην Ε.Ε., αποκτά πλεονέκτημα έναντι της κεντρικής διοίκησης αφού δίνει τη δυνατότητα για την πιο ενεργή και άμεση συμμετοχή των πολιτών στα “κοινά” ενισχύοντας τους δημοκρατικούς θεσμούς. Ενώ παράλληλα ο δήμαρχος, είναι αναγκασμένος να αποκτήσει μια πιο ρεαλιστική και αποτελεσματική προσέγγιση για τα κοινά συγκριτικά με το υπόλοιπο πολιτικό προσωπικό στη χώρα.

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι στην πρώτη γραμμή σε όλες τις φάσεις και σε όλες τις εκδηλώσεις αντιμετώπισης των προβλημάτων, από την αντιμετώπιση των καιρικών φαινομένων έως πρόσφατα με την αντιμετώπιση του προσφυγικού, αφού αποτελεί τον κοντινότερο στον πολίτη διοικητικό θεσμό.

Η ΤοπικήΑυτοδιοίκηση για να μπορέσει να παρεμβαίνει και να επιλύει

προβλήματα θα πρέπει να αποκτήσει μια νέα αναβαθμισμένη θέση στο ευρύτερο πλαίσιο της δημόσιας διοίκησης με περισσότερες αρμοδιότητες και μεγαλύτερη εμπλοκή στις δημόσιες πολιτικές. Θα πρέπει να αποκτήσει μια πιο ουσιαστική αποκέντρωση της δημόσιας διοίκησης και να στηρίζεται στο  τρίπτυχο:

Α. διοικητική αποκέντρωση,

Β. δημοσιονομική αποκέντρωση

Γ. αποκέντρωση πολιτικής ισχύος.

Πλέον η τοπική αυτοδιοίκηση θα πρέπει να αποκτήσει στρατηγικό όραμα με μεγαλύτερη εστίαση στον πολίτη,αλλά και με σεβασμό ως προς αυτόν. Για να συμβεί όμως αυτό θα πρέπει :

1.Αξιοποιηση όλων των διαθέσιμων πόρων από την κεντρική κυβέρνηση προς τους Ο.Τ.Α

2.Η  κεντρική Κυβέρνηση να έχει ρόλο λειτουργικό και όχι στρατηγικό

3.Να επιτρέψει  στα θεσμοθετημένα όργανα της τοπικής αυτοδιοίκησης να αποκτήσουν το δικό τους στρατηγικό όραμα

4.Να επιτρέψει στους Ο.Τ.Α να γίνουν πιο  ευέλικτοι σε θέματα αποφάσεων

5.Μεταβιβαση πραγματικών εξουσιών και ευθυνών

6.Να αναγνωρίσει επιτέλους τα ποιοτικά χαρακτηριστικά κάθε περιοχής και τις ανάγκες τους  για ανάπτυξη