Πεθαίνοντας στην Ελλάδα
Στα ίδια μέρη…
«Στο όνομα των σκληρών δημοσιονομικών μέτρων, οι ασθενείς που θα μπορούσαν να ζουν, πεθαίνουν. Τα νοσοκομεία μας έχουν γίνει επικίνδυνες ζώνες». Η δήλωση του Μιχάλη Γιαννάκου, επικεφαλής της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στα Δημόσια Νοσοκομεία στην αγγλική εφημερίδα Guardian, δεν σόκαρε μόνο το βρετανικό αναγνωστικό κοινό. Μπορεί οι περισσότεροι (με εξαίρεση μάλλον τον αρμόδιο αναπληρωτή υπουργό) να γνωρίζουν από προσωπική εμπειρία την τραγική κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει οι νοσοκομειακές δομές στη χώρα, ωστόσο ελλείψει επίσημων όσο και επικαιροποιημένων στοιχείων, είναι δύσκολο να έχει κανείς συνολική εικόνα για την έκταση και ένταση του προβλήματος. Σύμφωνα πάντως με το Ευρωπαϊκό Κέντρο Πρόληψης και Ελέγχου Νόσων, το 10% περίπου των ασθενών στην Ελλάδα βρισκόταν σε κίνδυνο να αναπτύξει δυνητικά θανατηφόρες νοσοκομειακές λοιμώξεις, με περίπου 3.000 θανάτους να αποδίδονται σε αυτές. Σημειωτέον ότι αυτά τα κρούσματα αφορούν στο διάστημα μεταξύ του 2011 και του 2012, αφού δεν υπάρχει νεότερη επίσημη καταγραφή. Όπως επισήμανε στην εφημερίδα ο επικεφαλής της ΠΟΕΔΥΝ ο οποίος κλήθηκε να σχολιάσει τα ευρήματα, οι κυριότερες αιτίες της κατάρρευσης της δημόσιας υγείας συνοψίζονται στην έλλειψη προσωπικού και ιατρικού εξοπλισμού, στην ανεπαρκή υγιεινή καθώς και στην απουσία προϊόντων καθαρισμού! Ενδεικτικά αναφέρεται ότι «για κάθε 40 ασθενείς, υπάρχει μόνο μία νοσοκόμα», ενώ όπως ισχυρίζεται ο κ. Γιαννάκος «οι περικοπές είναι τέτοιες που ακόμη και στις μονάδες εντατικής θεραπείας, έχουμε χάσει 150 κλίνες». Με άλλα λόγια δηλαδή, η λιτότητα έχει κυριολεκτικά τσακίσει το πάλαι ποτέ εθνικό σύστημα υγείας. Το προσωπικό των νοσοκομείων έχει κάνει ηρωικές προσπάθειες όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης προκειμένου να συνεχίζουν τα νοσοκομεία να περιθάλπουν τους πολίτες, αλλά είναι προφανές ότι με τις ελλείψεις που υπάρχουν και τις συνθήκες εργασίας που επικρατούν, η κατάσταση δεν είναι πλέον διαχειρίσιμη. Η κυβέρνηση ανακοίνωσε μεν τον περασμένο μήνα πως σχεδιάζει να προσλάβει περισσότερους από 8.000 γιατρούς και νοσηλευτές το 2017, όλοι όμως γνωρίζουν ότι τον τελευταίο λόγο τον έχει πάντα η τρόϊκα. Άλλωστε, το 2017 μόλις ξεκίνησε…
