Παρίσι, Τέξας

Στα ίδια μέρη…

Άπλωσε τον χάρτη πάνω στο καπό του αμαξιού που είχε νοικιάσει μάλλον ακριβά, και άφησε το βλέμμα του να πλανηθεί στα δρομολόγια και τις άπειρες δυνατότητες που εμφανίζονταν μπροστά του. Χρόνο είχε. Και χρήματα είχε, προς το παρόν τουλάχιστον, μέχρι να δει πού θα τον βγάλει αυτή η περιπλάνηση και πώς θα ζούσε το υπόλοιπο της ζωής του. Αυτό ήταν που απολάμβανε περισσότερο απ’ όλα. Αυτό το αναζωογονητικό συναίσθημα των απεριόριστων δυνατοτήτων, με το οποίο κάθε φορά επιβεβαίωνε ότι είχε κάνει τη σωστή επιλογή. Είχε αφήσει πίσω του την παλιά ζωή και χαιρόταν επιτέλους την ελευθερία που είχε στερηθεί τόσα χρόνια. Κάθε τόσο του έλειπαν τα παιδιά του, αλλά κι αυτά είχαν μεγαλώσει πια και ο καθένας ακολουθούσε τον δρόμο του. Άλλωστε φρόντιζε να μιλάνε τακτικά, αξιοποιώντας μάλιστα το σύνολο του τεχνολογικού οπλοστασίου το οποίο έχει στη διάθεσή του ο σύγχρονος άνθρωπος, για να επικοινωνεί μαζί τους όπου κι αν τον έβγαζε ο δρόμος. Το όνειρό του τώρα ήταν να εγκατασταθεί με το καλό κάπου και κάποια στιγμή να έρθουν να τον βρουν. Ήταν σίγουρος ότι θα έρθουν, όπου κι αν πήγαινε. Τα παιδιά του ήταν ίσως οι μόνοι άνθρωποι που κατάλαβαν (ή έστω διαισθάνθηκαν) αμέσως την απόφασή του να συνταξιοδοτηθεί κάπως πρόωρα και να ψάξει για νέα πατρίδα. Αντίθετα η πρώην γυναίκα του, τον θεωρούσε τρελό. Ακόμα και μετά τον χωρισμό τους κρατούσαν καλή σχέση, ωστόσο απείχαν πάντοτε αρκετά από το να συμφωνούν σε διάφορα ζητήματα που προέκυπταν. Ίσως να τον ζήλευε και λιγάκι που έβρισκε ξανά τη δύναμη να κάνει αυτό το οποίο έκρινε σωστό. Καμία απόφαση δεν είναι χωρίς κόστος, καμία απολύτως. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να εμπιστευτείς τον εαυτό σου. Και ταυτόχρονα να τον νικήσεις. Να κερδίσεις τη μάχη της αμφιβολίας, του φόβου, των ανασφαλειών, των αναστολών, όλων αυτών που σε καθιστούν ανθρώπινο και δε θα μπορούσες να είσαι άνθρωπος αν δεν τα είχες όλα αυτά. Μπήκε φουριόζος στο αμάξι και έβαλε μπρος. Προς το παρόν ήξερε πού θα διανυκτερεύσει. Πήρε μια βαθιά ανάσα και έβαλε στο cd player ένα από τα cd που είχε ετοιμάσει ειδικά για το ταξίδι. Ήταν το soundtrack της ταινίας «Παρίσι, Τέξας» του Βιμ Βέντερς με τη μουσική του Ry Cooder. Άλλη περιπλάνηση αυτή και άλλη η  δική του αλλά δίχως άλλο, περιπλανήσεις και οι δυο.