Πάντων χρημάτων μέτρον ψήφος

«Παιδί μου, έχεις κατασταλάξει σε σχέση με τον σεξουαλικό σου προσανατολισμό;». Αστειευόταν προφανώς ο διοικητής του λόχου, ο οποίος διαπιστώνοντας διαρκώς τον διπλωματικό, σχεδόν χειρουργικό, τρόπο με τον οποίο συμπεριφερόμουν και αντιμετώπιζα τα ζητήματα εντός του στρατοπέδου, δεν παρέλειπε να με πειράζει. Ταυτόχρονα όμως ούτε ο στρατιώτης που είχε απέναντί του έχανε την ευκαιρία να τον προκαλεί –πάντοτε μέσα σε επιτρεπτά πλαίσια – με αποτέλεσμα να ερεθίζει ακόμα περισσότερο τον δογματισμό του: «Τι να σας πω κ. Ίλαρχε. Νόμιζα ότι είχα κατασταλάξει εδώ και πολύ καιρό, αλλά από τότε που κατατάχτηκα νιώθω όλο και πιο μπερδεμένος!». Αυτό που με έσωζε κάθε φορά είναι ότι παρά το κεφάλι που είχε, ο Ίλαρχος διέθετε μία κάποια αίσθηση του χιούμορ. Παρόλα αυτά, θυμάμαι χαρακτηριστικά πως εκείνη ήταν μία από τις ελάχιστες φορές που μου έριξε μία λοξή ματιά, χωρίς ωστόσο να δώσει συνέχεια. Φώναξε μόνο δυνατά στον λόχο να συντομεύει, καθώς σε λίγη ώρα όλο το στρατόπεδο αναχωρούσε για προγραμματισμένη άσκηση.

Το φαινόμενο εκδηλώνεται διαρκώς και παντού. Όποτε γίνεται νύξη σε ζητήματα σεξουαλικότητας, κάποιοι χάνουν και το χρώμα τους, μαζί με το χιούμορ τους. Είναι βέβαιο ότι σε ορισμένες περιπτώσεις ούτε οι ίδιοι συμμερίζονται απόλυτα την ακραία αντιδραστικότητά τους. Ίσως το κάνουν για άλλους λόγους που αποφεύγουν μάλλον να παραδεχτούν. Με άλλα λόγια, υιοθετούν ακραίες θέσεις, είτε για να γίνουν αρεστοί σε συγκεκριμένα κέντρα εξουσίας και ακροατήρια, είτε γιατί πιστεύουν πως έτσι εκπληρώνουν καλύτερα τον ρόλο τους. Σε κάθε περίπτωση υπάρχουν προσωπικά οφέλη.

Τα θυμήθηκα όλα αυτά με αφορμή τη «συζήτηση» που έγινε στη Βουλή για νομοσχέδιο, το οποίο μεταξύ άλλων περιελάμβανε ρυθμίσεις οι οποίες αφορούσαν στα ομόφυλα ζευγάρια και συγκεκριμένα στα (εργασιακά και μη) δικαιώματα των πολιτών ανεξαρτήτως σεξουαλικού προσανατολισμού. Οι ΑΝΕΛ, σαν καλοί χριστιανοί που είναι ή θέλουν πάντα να δείχνουν πως είναι, έφτυσαν τον κόρφο τους και αναφώνησαν με αγανάκτηση «Θεός φυλάξοι!». Την παρτίδα θα έσωζαν οι κκ. Ζουράρις και Παπαχριστόπουλος που διαφοροποιήθηκαν, αν ο ενάρετος συνάδελφός τους, ο κ. Κατσίκης δεν άνοιγε το στόμα του για να αναρωτηθεί: «Μπορεί ένας τρανσέξουαλ να είναι παιδαγωγός; Μπορεί ένας γκέι να είναι μπέιμπι-σιτερ;». Προφανώς ο ίδιος είναι πολύ άντρας αλλά και πολύ χριστιανός για μπορέσει ο νους του να αντιληφθεί κάτι τέτοιο. Ή απλά είναι πολύ δειλός για να το παραδεχτεί. Γιατί ακόμα και ο κ. Κατσίκης γνωρίζει ότι καί ένας τρανσέξουαλ μπορεί να είναι άριστος παιδαγωγός, καί ένας γκέι μπορεί να είναι εξαιρετικός μπέιμπι-σιτερ. Και σε τελική ανάλυση, αυτός ας προσλάβει στρέιτ για τα δικά του παιδιά ή τα εγγόνια. Μην ξεχάσει μόνο να τους μεταδώσει και την υπέρτατη αξία, στην οποία φαίνεται να πιστεύει: «πάντων χρημάτων μέτρον ψήφος».