Προβληματισμένος με ευρώ και την ευρωζώνη ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου σύμφωνα με τον διεθνώς αναγνωρισμένο οικονομολόγο και στέλεχος του Εργατικού Κόμματος της Βρετανίας, Λόρδο Ντεσάι.

Σε συνέντευξη που παραχώρησε μάλιστα στην ΕΡΤ1 και η οποία θα μεταδοθεί την Κυριακή, ο στενός φίλος του Ανδρέα Παπανδρέου δήλωσε ότι ο ζητούσε την γνώμη του γύρω από το ζήτημα.

Ο προβληματισμός του Ανδρέα Παπανδρέου αποτυπώθηκε ωστόσο ξεκάθαρα στον λόγο που απεύθυνε το 1992 στη Βουλή των Ελλήνων με αφορμή την κύρωση της Συνθήκης του Μάαστριχ. Σε αυτόν, ο Παπανδρέου, από την θέση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης θέτει μία σειρά από ζητήματα σχετικά με την προοπτική που εξασφάλιζε στην Ευρώπη ένα κοινό νόμισμα χρησιμοποιώντας ως παράδειγμα την γερμανική επανένωση.

«Όταν υπάρχει ενοποίηση του νομίσματος σε πέρα από μια χώρα, σε 2, σε 3, σε 5 χώρες αυτό λειτουργεί κατά τρόπο αρνητικό για όλες τις καθυστερημένες ή ασθενέστερες χώρες ή περιοχές. Και θα δώσω το απλό παράδειγμα των δύο Γερμανιών. Μόλις έγινε το ενιαίο νόμισμα, εμφανίστηκαν αμέσως τα τραγικά προβλήματα της Ανατολικής Γερμανίας. Και η Δυτική Γερμανία αναγκάζεται, τώρα, να κάνει μεταφορές πόρων, πραγματικά αστρονομικών διαστάσεων, στην τέως Ανατολική Γερμανία, γιατί έχει την ευθύνη και μπορεί να ασκήσει δημοσιονομική πολιτική», είχε πει χαρακτηριστικά ο Ανδρέας Παπανδρέου και συνέχισε:

«Σκεφθείτε, χωρίς τη δημοσιονομική πολιτική της Ευρώπης, τι θα συμβεί στις καθυστερημένες περιοχές. Γι’ αυτό και είναι απαραίτητο και κλειδί, να ολοκληρωθεί ο ομοσπονδιακός χαρακτήρας της Ευρώπης, έτσι ώστε η ευθύνη να είναι εκεί όπου υπάρχουν τα μέσα. Τα μέσα θα τα έχουν οι Βρυξέλλες μετά την ένωση. Δεν θα τα έχουν τα κράτη-μέλη. Και εκεί υπάρχει η ευθύνη, η οποία βεβαίως πρέπει και να ελέγχεται δημοκρατικά. Αλλά επ’ αυτού έχουν μιλήσει άλλοι δια μακρόν.

Εδώ είναι, κατά τη γνώμη μου, και η κύρια δικαίωση, όχι η μόνη, για την πραγματοποίηση της Πολιτικής Ένωσης. Μόνο με μια Πολιτική Ένωση θα αναλυθούν αυτές οι ευθύνες, ώστε ο Κοινοτικός Προϋπολογισμός να μπορεί να καλύπτει τις ανισότητες οι οποίες δημιουργούνται από την ίδια τη διαδικασία και λειτουργία της ελεύθερης και ενιαίας αγοράς.

Αλλά πέρα απ’ αυτά, μιλώντας τώρα για την Ευρώπη και όχι για την Ελλάδα, -στο μέτρο βέβαια που είναι και η Ελλάδα αφορά και αυτήν-  δεν αρκεί η ενιαία αγορά και το ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα, για να αντιμετωπίσει η Ευρώπη τις προκλήσεις του μέλλοντος και σε ό,τι αφορά τις ΗΠΑ και σε ό,τι αφορά την Ιαπωνία. Απαιτείται η διαμόρφωση μιας αναπτυξιακής Ευρωπαϊκής Πολιτικής της ίδιας της Κοινότητας για την αντιμετώπιση της ανεργίας, καθώς και μια βιομηχανική πολιτική, που να εξασφαλίζει την ανταγωνιστικότητα της ευρωπαϊκής οικονομίας απέναντι στα άλλα εμπορικά μπλοκ».

(Με πληροφορίες από Βήμα)