Ο «κύβος ερρίφθη»

Και τι δεν μηχανεύεται ο Κούλης στη προσπάθεια του να στρογγυλοκαθίσει στον πρωθυπουργικό θώκο. Το’ χει φάει η αϋπνία το παιδί. Δεν φτάνει που επί δυο συναπτά έτη επί Σαμαρά, δεν κοιμόταν απ’ τη στεναχώρια του για τους στενούς κορσέδες που κάθε φορά αναγκαζόταν να φορά στο πόπολο- για τη σωτηρία του ρε γαμώτο- ακόμα και τώρα ο μπαγάσας ο Μορφέας αρνείται να τον πάρει στην αγκαλιά του. Βλέπετε από τον καιρό που κάθισε σαμάρι στη θέση του Σαμαρά, τον συνθλίβει το βάρος της οικογενειακής παράδοσης που του επιβάλλει ντε τε με και σώνει να αναρριχηθεί στα ανώτατα αξιώματα και να γίνει χαλίφης στη καρέκλα του Αλέξη.

Όσο κι αν οι γέροντες συμβουλάτορες τον νουθετούν να κάνει υπομονή και να περιμένει να υπογράψει ο «ακατανόμαστος» όλες τις καταστροφικές συμφωνίες που απαιτούν οι τοκογλύφοι- δανειστές, αυτός ασυγκράτητος.

Αν και προβάρει περιστασιακά τους μελλοντικούς ρόλους του στην επιθεώρηση, αρνείται, κοπέλι πράμα, να θητεύσει στη τέχνη του πεντοζάλη που οι γυροβολιές του εντυπωσιάζουν ανέκαθεν το φιλοθεάμον κοινό. Αψηφά, άπειρος ών, το βέρτιγκο που προκαλούν οι χορευτικές φιγούρες- κοινώς κωλοτούμπες- που θα χρειαστεί να κάνει όταν με το καλό έρθει το πλήρωμα του χρόνου να κατσικωθεί στο Μαξίμου.

Ακούει και τον πάτερ- φαμίλια που επιθυμεί διακαώς να τον καμαρώσει δελφίνο και τραβάει ντουγρού για το δελφινάριο.

Ο κύβος ερρίφθη αναφωνεί ως άλλος Ιούλιος Καίσαρας και ετοιμάζεται να διαβεί τον Ρουβίκωνα, φοβούμενος μη και αργήσει στο ραντεβού του με την Ιστορία. Τίποτα δεν διδάχθηκε αυτό το παιδί από την μοίρα των προκατόχων του…