Οχι άλλα κροκοδείλια δάκρυα
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”50141″ img_size=”full”][vc_column_text]Να κόψουν το παραμύθι για το πόσο ανησυχούν που αυξάνεται η ανισότητα στον πλανήτη και να υιοθετήσουν επιτέλους πολιτικές που θα διασφαλίζουν ότι η οικονομία θα λειτουργεί για όλο τον κόσμο και όχι μόνο για μερικούς πλούσιους, καλεί τις κυβερνήσεις της Γης η Oxfam.
Απηυδισμένη από τα κροκοδείλια δάκρυα και την αδράνεια, η γνωστή μη κυβερνητική οργάνωση που μάχεται κατά της φτώχειας κάλεσε χθες στην τελευταία της έκθεση για την οικονομική ανισότητα στον κόσμο («Ανταμείψτε την εργασία, όχι τον πλούτο») την πολιτική και οικονομική ελίτ του πλανήτη -που συγκεντρώνεται αυτές τις ημέρες στο Νταβός της Ελβετίας- να σταματήσει τα πολλά λόγια και να μετασχηματίσει τη ρητορική της σε πράξη, προσφέροντας στον κόσμο αυτό που ζητά: έναν πιο δίκαιο πλανήτη.
Στην έκθεσή της η Oxfam αποκαλύπτει μεταξύ άλλων ότι:
α. Το 82% του πλούτου που δημιουργήθηκε πέρυσι παγκοσμίως κατέληξε στο πλουσιότερο 1% του παγκόσμιου πληθυσμού. Αντίθετα, 3,7 δισ. άνθρωποι -που αποτελούν το πιο φτωχό 50% του παγκόσμιου πληθυσμού- είδαν τον δικό τους πλούτο να μην αυξάνεται καθόλου το 2017.
β. Σε διάστημα 12 μηνών ο πλούτος της παραπάνω ελίτ αυξήθηκε κατά 762 δισ. δολάρια, ποσό αρκετό για να τερματίσει την ακραία φτώχεια στον πλανήτη κατά… επτά φορές. Αυτό το πλουσιότερο 1% της ανθρωπότητας κατέχει σήμερα περισσότερο πλούτο απ’ ό,τι το σύνολο της ανθρωπότητας.
γ. Από το 2010 -δύο χρόνια μετά το ξέσπασμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης- ο πλούτος των ανά τον κόσμο δισεκατομμυριούχων αυξήθηκε κατά μέσο όρο 13% ετησίως -έξι φορές ταχύτερα απ’ ό,τι οι μισθοί των εργαζόμενων. Αποκορύφωνα αυτής της τάσης ήταν η περίοδος Μάρτιος 2016-Μάρτιος 2017 όταν για πρώτη φορά στην ιστορία ο αριθμός των δισεκατομμυριούχων αυξανόταν κάθε δύο ημέρες.
δ. Χρειάζονται μόλις 4 ημέρες εργασίας για έναν διευθύνοντα σύμβουλο μίας εκ των πέντε κορυφαίων εταιρειών μόδας και ειδών ρουχισμού του κόσμου για να κερδίσει όσα κερδίζει σε όλη της τη ζωή μια εργάτρια που δουλεύει στις βιοτεχνίες ενδυμάτων του Μπανγκλαντές. Στις ΗΠΑ ένας διευθύνων σύμβουλος χρειάζεται να δουλέψει λίγο περισσότερο από μια εργάσιμη ημέρα για να κερδίσει όσα παίρνει ένας μέσος εργαζόμενος σε ένα χρόνο.
ε. Οι τρεις πλουσιότεροι άνθρωποι στις ΗΠΑ έχουν τον ίδιο πλούτο με το πιο φτωχό 50% του πληθυσμού, δηλαδή 160 εκατ. ανθρώπους.
στ. Στην Ινδονησία, οι 4 πιο πλούσιοι κατέχουν περισσότερο πλούτο απ’ ό,τι κατέχουν 100 εκατ. άνθρωποι.
ζ. Στη Βραζιλία ένας εργαζόμενος που αμείβεται με τον κατώτατο μισθό θα χρειαστεί 19 χρόνια δουλειάς για να κερδίσει όσα κερδίζει σε ένα μήνα ένα μέλος του πλουσιότερου 0,1%.
«Οι οικονομίες μας ανταμείβουν τον πλούτο, αντί της σκληρής δουλειάς εκατομμυρίων ανθρώπων», εξήγησε η διευθύντρια της Oxfam, Ουίνι Μπιανίμα. Καυτηριάζοντας τη στάση των ελίτ συμπλήρωσε ότι ενώ αυτόν τον καιρό «είναι δύσκολο να βρεις έναν πολιτικό ή επικεφαλής επιχείρησης που να μη δηλώνει ότι ανησυχεί για την ανισότητα, ακόμη δυσκολότερο είναι να βρεις κάποιον που να κάνει κάτι γι’ αυτό. Στην πράξη μάλιστα αρκετοί εξ αυτών κάνουν τα πράγματα χειρότερα περικόπτοντας τους φόρους, καταπατώντας τα ανθρώπινα δικαιώματα».
H συγκέντρωση τόσο τεράστιου πλούτου σε μια τόσο μικρή μερίδα πλουσίων τη στιγμή που εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι αγωνίζονται για να έχουν έναν μισθό πείνας είναι και «απαράδεκτη και μη βιώσιμη», τονίζει η Oxfam και καλεί τις κυβερνήσεις να:
α. περιορίσουν τις εκρηκτικές προσόδους των μετόχων και των ανώτερων στελεχών των επιχειρήσεων,
β. διασφαλίσουν ότι όλοι οι εργαζόμενοι λαμβάνουν έναν κατώτατο μισθό που τους επιτρέπει να έχουν ένα αξιοπρεπές επίπεδο ζωής
γ. ελαχιστοποιήσουν το χάσμα σε αμοιβές και δικαιώματα γυναικών-ανδρών
δ. διασφαλίσουν ότι οι πλούσιοι πληρώνουν δίκαιο μερίδιο φόρου μέσω της υψηλότερης φορολόγησής τους και της πάταξης της φοροδιαφυγής.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
