Οι χυδαίοι

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”69826″ img_size=”full”][vc_column_text]«Φαντάζομαι ότι στο άκουσμα των ονομάτων τους, οι κακοποιοί και οι εγκληματίες θα πρέπει να τρομοκρατήθηκαν».

Μέχρι πού φτάνει η χυδαιότητα; Ποιο είναι το όριο; Υπάρχει; Ή μήπως είμαστε αναγκασμένοι να πέφτουμε, συμπτωματικά έστω, διαρκώς επάνω της, ακριβώς πάνω που αρχίζουμε να πιστεύουμε ότι έπαψε να υφίσταται; Είναι δράμα. Είναι αρρώστια και νιώθεις ότι ανά πάσα στιγμή κινδυνεύεις να κολλήσεις.

Πάντοτε ξεσάλωναν οι δημοσιογράφοι και οι «αναλυτές» με τους ανασχηματισμούς. Εξάλλου ο ανασχηματισμός είναι ένα μικρό πανηγύρι για τον κόσμο των Μ.Μ.Ε. Θα γραφτούν και θα ακουστούν πολλά. Το πρόβλημα ξεκινά όταν χάνεται το μέτρο της ευπρέπειας και του πολιτικού πολιτισμού.

Υπάρχουν λοιπόν καί στον τηλεοπτικό μας κόσμο αρκετοί και αρκετά χυδαίοι τύποι, οι οποίοι φυσικά δεν είναι εκεί που είναι τυχαία. Κάποιοι τους παρακολουθούν, κάποιοι τους τηλεφωνούν και κατά συνέπεια κάποιοι τους στηρίζουν, πράγμα το οποίο συνιστά εύρημα πιο ανησυχητικό και από εκλογικό αποτέλεσμα.

Εννοείται βέβαια ότι υπάρχει και κόσμος που δεν τους παρακολουθεί, δεν τους ξέρει και ούτε θέλει να τους μάθει. Γι’ αυτό και η μοναδική περίπτωση που θα πέσουν πάνω στην απροσμέτρητη χυδαιότητά τους είναι το ζάπινγκ. Δυστυχώς αυτά τα λιγοστά δευτερόλεπτα της τυχαίας εναλλαγής καναλιών αρκούν για να ακούσεις φοβερά πράγματα, σε βαθμό που καμιά φορά επιλέγεις να παραμείνεις λίγο παραπάνω σε συχνότητες απ’ όπου εκπέμπουν οι χυδαιολόγοι.

Λόγω ανασχηματισμού, το πάνελ είχε πάρει φωτιά. Τους έπιαναν όλους και όλες, ανά υπουργείο, και τους στόλιζαν κανονικότητα. Κανένας σεβασμός για το ήθος και την διαδρομή των ανθρώπων. Όλοι στο ίδιο τσουβάλι. Όλοι σκάρτοι. Όχι μόνο δεν ακούστηκε ένας καλός λόγος για οποιονδήποτε ή οποιαδήποτε υπουργό αλλά ανταγωνίζονταν μεταξύ τους για τον πιο χυδαίο χαρακτηρισμό.

Αναμενόμενα, το κρεσέντο της χυδαιότητας έφτασε στο αποκορύφωμά του με το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, στο οποίο τοποθετήθηκαν η Όλγα Γεροβασίλη και η Κατερίνα Παπακώστα. Δύο γυναίκες, με διαφορετικές πορείες στην πολιτική, αλλά με κοινό πρόσημο αξιοπρέπειας. Ουδεμία σημασία γι’ αύτους. Αρκεί που είναι γυναίκες, καθότι όλοι οι ακραίοι και οι χυδαίοι είναι πρωτίστως σωβινιστές.

Δεν ανέχονται τις γυναίκες σε δημόσια αξιώματα και πόσο μάλλον στην ηγεσία ενός ένστολου υπουργείου! «Τρέμουν τώρα οι κακοποιοί» φώναζαν και καγχάζαν χαιρέκακα σαν βάρβαροι που είναι. Ενώ αν έβλεπαν κάποιον μπρατσαρά σαν τον Λαγό της Χρυσής Αυγής, ίσως να ικανοποιούνταν ο άκρατος ανδρισμός τους.

Ό,τι κι αν πει κανείς για τον ανασχηματισμό, όσο θετικά ή αρνητικά κι αν τον αποτιμήσει, δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι στο κυβερνητικό σχήμα μετέχουν πλέον δεκατρείς γυναίκες. Αυτό από μόνο του συνιστά μία καλή είδηση, παρότι οι πολιτικές έχουν πάντοτε πολλή μεγαλύτερη σημασία από τα πρόσωπα.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]