Οι μόνοι αγώνες που χάθηκαν είναι αυτοί που δεν δόθηκαν
«Τα δάνεια δούλους τους ελεύθερους ποιούν». Η αλήθεια του αποφθέγματος των αρχαίων προγόνων μας, προβάλει σήμερα πιο επίκαιρη από ποτέ και μας υπενθυμίζει την ωμή παραδοχή των αξιωματούχων του ΔΝΤ, πως η κρίση χρέους στη περίπτωση της χώρας μας, χρησιμοποιήθηκε ως δικαιολογία προκειμένου να εφαρμοσθούν οι μνημονιακές συνταγές της άγριας λιτότητας που οδήγησαν στην γενικευμένη φτωχοποίηση του μεγαλύτερου μέρους του λαού.
Ο «χρυσός κανόνας» των δανειστών μας, τον οποίου έχουμε δεσμευθεί να καταστήσουμε «συνταγματική επιταγή» στην επόμενη αναθεώρηση του συντάγματος, προβλέπει ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και αυτόματους διορθωτικούς μηχανισμούς, αν τα ελλείμματα υπερβαίνουν το 3% και το χρέος μας ξεπερνά το 60% του ΑΕΠ της χώρας.
Αυτό και μόνο καθιστά προφανές ότι οι συνταγές λιτότητας θα εφαρμόζονται στο διηνεκές αφού το χρέος της χώρας μας ξεπερνά το 180% του ΑΕΠ και μόνη ρεαλιστική ελπίδα για να ξεφύγουμε από τη μέγγενη είναι η μαζική διαγραφή του.
Κι αν αυτό για κάποιους από τους πολιτικούς μας ταγούς αποτελεί ουτοπία και ψευδαίσθηση, δεν έχουμε άλλο δρόμο παρά να δώσουμε τη μάχη.
Άλλωστε οι μόνοι αγώνες που χάθηκαν οριστικά είναι αυτοί που δεν δόθηκαν ποτέ…
