Οι λευκές νύχτες της Ηλείας

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”68943″ img_size=”full”][vc_column_text]Το βασικό πρόβλημα της επαρχίας ανέκαθεν ήταν το πώς θα κρατήσει τον κόσμο της. Ωραία η φύση, καλοί και οι χαλαρότεροι ρυθμοί αλλά τα αστικά κέντρα πρόσφεραν παραδοσιακά δύο πράγματα που δεν τα έβρισκες μέχρι πρότινος το ίδιο εύκολα στις μικρές κοινωνίες της επικράτειας, ήτοι δουλειά και ψυχαγωγία. Ιστορικά αυτοί ήταν και οι λόγοι που οδηγούσαν για πολλά χρόνια τους νέους τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική μετανάστευση.

Ωστόσο οι εποχές αυτές παρήλθαν και η ελληνική κρίση κατέδειξε ότι τουλάχιστον σε σχέση με την εσωτερική μετανάστευση, η πορεία έχει πλέον αναστραφεί. Αρκετός κόσμος έχει εγκαταλείψει τις μεγάλες πόλεις και σταδιακά επιστρέφει στην ύπαιθρο, όπου οι ανισότητες είναι μικρότερες, οι ευκαιρίες μεγαλύτερες και η ζωή πιο ανθρώπινη. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι δυσκολίες της περιφέρειας έπαψαν να υπάρχουν. Τουναντίον, η επαρχία θα αντιμετωπίζει πάντα το πρόβλημα της οικονομικής και κοινωνικής εξωστρέφειας, δύο μεγεθών τα οποία ομολογουμένως καθορίζουν συνολικά την πολλαπλή ανάπτυξη των τοπικών κοινωνιών και συνακόλουθα το επίπεδο ζωής των ανθρώπων.

Σε αυτό ακριβώς το έδαφος θεωρώ ότι γεννήθηκαν και οι λευκές νύχτες της Ηλείας, ως κατεξοχήν θεσμός της διττής εξωστρέφειας και συνάμα ως απόπειρα αναζωογόνησης του τοπικού γίγνεσθαι. Ένα πείραμα σε εξέλιξη, το οποίο ξεκίνησε στον Πύργο, επεκτάθηκε στην Αμαλιάδα και πλέον έχει φτάσει μέχρι την Ανδραβίδα. Πραγματικά, τί σπουδαίο θέαμα να βλέπεις την κεντρική πλατεία του χωριού γεμάτη με κόσμο και την αγορά του σε μία σχεδόν Ικαριώτικη έκσταση.

Ίσως λοιπόν είναι σκόπιμο το επόμενο καλοκαίρι να έχουμε λευκές νύχτες σε ολόκληρο το νομό, και σίγουρα στα μεγαλύτερα τουλάχιστον χωριά της τοπικής επικράτειας. Εξάλλου η Ηλεία έχει αυτήν την ιδιομορφία της πληθυσμιακής διασποράς αντί μιας μεγάλης και συγκεντρωτικής πρωτεύουσας, πράγμα το οποίο δεν είναι απαραίτητα κακό. Σημασία εδώ δεν παίζει το μέγεθος, αλλά η διάθεση. Η διάθεση να ξαναγίνουν τα χωριά επίκεντρα της τοπικής ζωής και όχι βουβοί οικισμοί που μοιάζουν με νεκροταφεία μόλις δύσει ο ήλιος.

Ο κύβος ερρίφθη. Οι λευκές νύχτες έδειξαν τον δρόμο, υπό την έννοια ότι έδειξαν την λογική με την οποία έχουμε την ευκαιρία να πορευτούμε ως νομός προκειμένου, όχι απλά να επιβιώσουμε αλλά να αξιοποιήσουμε στο μέγιστο τις δυνατότητες της περιοχής για εξωστρέφεια και ανάπτυξη.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]