Οι γενιές της Ολυμπίας
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”71699″ img_size=”full”][vc_column_text]Πώς να διδάξεις στα παιδιά την ειρήνη; Πως να τους εμφυσήσεις την περιέργεια και την αγάπη για ένα ιδανικό το οποίο θα έπρεπε να αποτελεί βασική προτεραιότητα κάθε κοινωνίας, κι όμως κατά κανόνα βρίσκεται στο περιθώριο της δημόσιας ζωής; Και το κυριότερο, ποιος να μιλήσει για την ειρήνη; Ποιος νιώθει στ’ αλήθεια τόσο σίγουρος για την σχέση του με τον κόσμο ώστε να κοιτάξει τα παιδιά στα μάτια και να τους εξηγήσει με λόγια απλά και καθαρά, τί είναι ειρήνη; Κανείς. Κι ας μπερδεύονται οι διάφοροι δημοσιολόγοι και δημοσιολάτρες.
Προσωπικά δεν έχω κανένα ενδιαφέρον για την αφεντιά τους. Το μόνο που με ενδιαφέρει πραγματικά είναι τα παιδιά και η εκπαίδευσή τους με την ευρύτερη δυνατή έννοια. Δεν εξοβελίζεται λοιπόν εδώ η έννοια του διδασκάλου αλλά ισχυροποιείται˙ ανυψώνεται σε σχέση με τις φλύαρες φιγούρες που νομοτελειακά σχεδόν μονοπωλούν τον δημόσιο διάλογο. Εμένα λοιπόν με ενδιαφέρει, καταρχήν, ο διδάσκαλος. Αυτός που θα κάνει την διαφορά. Αυτός που θα δώσει τα αναγκαία ερεθίσματα και θα ανταποκριθεί στον ρόλο του όχι επειδή πρέπει, αλλά επειδή θέλει γιατί αυτό τον βοηθά να κοιμάται ήσυχα τα βράδια.
Αυτός ή αυτή, ανάλογα με το φύλο, αποτελούν το ένα μέρος της εξίσωσης και όπως έχει πει πριν από μένα ο μέγας Καστοριάδης, ο εκπαιδευτικός είναι εκείνος ο οποίος «μετράει» περισσότερο από κάθετι, στο οποιοδήποτε εκπαιδευτικό σύστημα. Δεν είναι όμως το μόνο καθοριστικό στοιχείο. Και ο μεγαλύτερος ήρωας, θα δυσκολευόταν ιδιαίτερα να σπρώξει τα πράγματα εμπρός, αν δεν είχε συμμαχήσει με το παρελθόν, το οποίο μας αγκαλιάζει σε κάθε μας βήμα.
Η Ολυμπία. Η Ολυμπία είναι ένας από τους τόπους που χιλιάδες χρόνια μετά την γέννησή του, εξακολουθεί να επηρεάζει δραματικά τα πράγματα. «Ακόμη και οι τοίχοι της πόλης εκπαιδεύουν τους ανθρώπους». Αυτή ήταν η πεποίθηση των πολλών ή των ολίγων που πάντως και σε κάθε περίπτωση επικράτησε σε μία εποχή και έφτασε ως εμάς χάρη στην φιλοσοφική συγγραφή του Πλάτωνα. Ο διδάσκαλος χρειάζεται, έχει ανάγκη τον χώρο κι ο χώρος είναι η Ολυμπία. Η Ολυμπία έβγαλε γενιές και γενιές. Η Ολυμπία χάρισε απλόχερα το πολύτιμο άρωμά της. Η Ολυμπία υπήρξε ο τοίχος αυτής της πόλης, πάνω στον οποίο οι άνθρωποι, με την κατάλληλη πάντα καθοδήγηση έγραψαν το κάτι παραπάνω.
Τούτος ο τοίχος όμως δεν χτίστηκε για να δια-χωρίσει αλλά για να προστατεύσει από την διάχυτη βαρβαρότητα. Μοναδικοί συμπαραστάτες, οι διδάσκαλοι. Τους εύχομαι κουράγιο γιατί θα το χρειαστούν. Κι αν μια μέρα περάσουν ξανά από δω, ας μην φοβηθούν. Ο δρόμος της Ολυμπίας, ο δρόμος για την πραγματική γνώση, παραμένει πάντα ανοικτός.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
