Να σώσω οτιδήποτε αν σώζεται
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”37041″ img_size=”full”][vc_column_text]Στα ίδια μέρη…
Είτε έχεις, είτε δεν έχεις κάνει διακοπές, ο Σεπτέμβρης σηματοδοτεί άτυπα την αρχή μιας νέας χρονιάς, την αρχή ενός νέου κύκλου. Το ξεκίνημα πάντα υπόσχεται κάτι, πάντα δημιουργεί μία μικρή ελπίδα ότι τα πράγματα θα πάνε καλύτερα. Δυστυχώς, τούτη είναι μία από τις χρονιές που η ελπίδα έχει εξανεμιστεί τελείως.
Δεν πρόκειται για απαισιοδοξία αλλά για την σκληρή πραγματικότητα έτσι όπως διαμορφώνεται γύρω μας. Ακόμη κι αν αναγνωρίσει κανείς ότι η χώρα αρχίζει να μπαίνει σε μία σειρά, η λεγόμενη καθημερινότητα του πολίτη, του εργαζόμενου, του επιχειρηματία, του αγρότη, του γονιού, της νοικοκυράς, του φοιτητή, παραμένει το ίδιο δύσκολη.
Αν μάλιστα μιλήσουμε συγκεκριμένα για το νομό, τότε το μέλλον προδιαγράφεται ακόμη πιο θολό. Οι φετινές πυρκαγιές, όσο και η πικρή ανάμνηση της μεγάλης φωτιάς που έπληξε πριν από δέκα χρόνια την Ηλεία, απλώς επιτείνουν ακόμη περισσότερο την δυσθυμία μας. Τι έχουμε δηλαδή να περιμένουμε;
Ελάχιστα πράγματα, που αν τα θέσει κανείς σε μία πιο ρεαλιστική βάση και υπολογίσει και τον αστάθμητο παράγοντα (στην Ελλάδα τίποτε δεν είναι σίγουρο για πολύ καιρό), δεν θα βγάλει και κανένα σπουδαίο άθροισμα. Φυσικά οι άνθρωποι του μόχθου τα γνωρίζουν όλα αυτά. Βγάζουν εξάλλου καθημερινά τα συμπεράσματά τους από τον αγώνα που δίνουν για να επιβιώσουν.
Συχνά αναρωτιέμαι ποια να είναι η πρώτη σκέψη που γεννιέται στο μυαλό τους, όταν ξεκινούν τη μέρα τους; Ίσως αυτή περιστρέφεται γύρω από το να σώσουν οτιδήποτε αν σώζεται ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Εύλογα, εφόσον δεν υπάρχει άλλη δυνατότητα. Ζεις ή πεθαίνεις. Τόσο απλά. Δεν υπάρχει ούτε στενωπός, ούτε ξέφωτο. Ούτε τούνελ, ούτε έξοδος. Ούτε βαρέλι, ούτε πάτος.
Υπάρχει μόνο ο αγώνας με κάθε τρόπο για το αύριο, ό,τι κι αν φέρει αυτό. Είναι περίπου σαν τις φωτιές που μας ταλανίζουν κάθε καλοκαίρι. Καταφέρνεις με τα χίλια ζόρια να σβήσεις τη μία, μετά από λίγο φουντώνει μία άλλη. Στο μεταξύ πολλά έχουν καταστραφεί αλλά όλο και κάτι σώζεται.
Και συνεχίζεις. Μήπως υπάρχει κάτι καλύτερο να κάνεις;[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
