Ναι μεν αλλά…
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”58853″ img_size=”full”][vc_column_text]Η Κοινή Υπουργική Απόφαση για την υποχρεωτική φοίτηση των νηπίων που θα συμπληρώσουν την 31η Δεκεμβρίου του 2018 την ηλικία των 4 ετών και θα αρχίσει πιλοτικά από το σχολικό έτος 2018-2019 σε 184 δήμους της χώρας, μεταξύ των οποίων είναι καί οι επτά δήμοι του νομού Ηλείας, συνιστά καταρχήν μία θετική πρωτοβουλία. Σύμφωνα μάλιστα με τον σχεδιασμό του υπουργείου Παιδείας, η διετής προσχολική θα γίνει σε βάθος τριετίας υποχρεωτική σε όλους τους δήμους και θα ενταχθεί στο πλαίσιο της υποχρεωτικής ενιαίας 14ετούς εκπαίδευσης, κάτι το οποίο ομολογουμένως αποτελούσε πάγιο αίτημα εκπαιδευτικών, παιδαγωγών και γονέων.
Ωστόσο, σε αυτόν τον σχεδιασμό θα ήθελα να σταθούμε για λίγο. Υπάρχει; Έχουν γίνει οι απαραίτητες μελέτες; Και κυρίως, έχουν εξασφαλιστεί τα κονδύλια τα οποία απαιτούνται για την αξιοπρεπή και εύρυθμη λειτουργία των σταθμών; Τα ερωτήματα είναι εύλογα όσο και αμείλικτα διότι δυστυχώς σε τούτη τη χώρα έχουμε μάθει –με πρώτο το ίδιο το κράτος– να πράττουμε χωρίς να σκεφτόμαστε και ύστερα, σε δεύτερο χρόνο να σπεύδουμε προκειμένου να διορθώσουμε τ’ αδιόρθωτα. Πολύ φοβάμαι λοιπόν ότι παρά τις πράγματι αγαθές προθέσεις του υπουργείου, η κίνηση αυτή έγινε βεβιασμένα και δίχως την κατάλληλη προετοιμασία.
Εκτός αν το ζητούμενο είναι απλώς να αποκτήσει η κάθε οικογένεια ένα «κλειστό πάρκινγκ» προκειμένου να παρκάρει τα παιδιά της για κάμποσες ώρες. Γιατί αυτό θα γίνει στην περίπτωση που οι ήδη ασταθείς οικονομικά δήμοι κληθούν να επωμιστούν περαιτέρω «βάρη». Θα μισθώσουν κανά δυο διαμερίσματα ακόμη, θα τα βαφτίσουν «δημοτικές δομές», και αυτό είναι όλο. Δε νομίζω όμως πως κάτι τέτοιο θα άρεσε σε οποιονδήποτε γονέα, εκτός αν δεν ενδιαφέρεται διόλου για την εκπαίδευση και την δημιουργική απασχόληση του παιδιού του. Γι αυτό άλλωστε, όσοι έχουν ακόμη και την οριακή δυνατότητα, προτιμούν να πληρώσουν, παρά να τα αφήσουν στο έλεος δωρεάν μεν, δυσλειτουργικών δε, υπηρεσιών.
Αυτό φυσικά δεν συνεπάγεται ότι οι δημοτικοί βρεφονηπιακοί είναι στο σύνολό τους δυσλειτουργικοί. Υπάρχουν παντού σταθμοί διαμάντια, όπως υπάρχουν και προβληματικές καταστάσεις. Το ζήτημα είναι να τις διορθώσουμε, όχι να δημιουργήσουμε περισσότερες.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
