Η ταλαντούχα ηθοποιός, από τον Πύργο, μετά τη σκηνοθετική της επιτυχία «Περιστατικά», παρουσιάζει τη νέα της θεατρική δημιουργία με τίτλο Γ_v_ _΄_ _ (διαβάζεται Γυνή), στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Νέων Δημιουργών της Πειραματικής Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου
Η ηθοποιός Νάνσυ Μπούκλη, εκτός από κόρη, φίλη, αδερφή και φορέας πολλών άλλων κοινωνικών ρόλων, αναλαμβάνει για ακόμα μία φορά τον ρόλο της σκηνοθέτριας, ανεβάζει μια πρωτότυπη και θεατρική παράσταση που αντανακλά με καυστικό τρόπο τις κοινωνικές επιταγές όσον αφορά τον ρόλο της γυναίκας στη σύγχρονη εποχή. Ο λόγος για τη Γ_v_ _΄_ _ (διαβάζεται Γυνή), μια σκηνική σύνθεση που εστιάζει στη σχέση του γυναικείου φύλου με το παιδί, την αδερφή, τον σύζυγο, τον εραστή, τη φίλη, τη μητέρα. Τα κείμενα είναι αποσπάσματα από θεατρικά και λογοτεχνικά κείμενα και θα μπλεχτούν επί σκηνής με τις προσωπικές ιστορίες των ηθοποιών.
–Πώς αντιλαμβάνεσαι εσύ η ίδια τον ρόλο της γυναίκας σήμερα;
Τα τελευταία χρόνια η γυναίκα έχει περισσότερες ευθύνες κι αυτό φαίνεται. Βγαίνει μπροστά. Ζει και εκτός σπιτιού. Νομίζω την είχαμε συνηθίσει περισσότερο σε ρόλο υποστηρικτικό και βοηθητικό, ενώ τώρα έχει αρχίσει να είναι και στην πρώτη γραμμή. Μοιράζεται περισσότερα με τον άνδρα και ο άνδρας μοιράζεται περισσότερα με την γυναίκα.
–Πόσο δύσκολο είναι για μια γυναίκα να επιβιώσει στον σύγχρονο κόσμο;
Καθόλου δύσκολο. Ειδικά η γενιά μου παρατηρώ πως προσπαθεί συνεχώς να ενώσει τα άκρα και ισορροπεί. Δεν επιβιώνει μόνο, ανθίζει κιόλας.
–Μία υπόσταση, η γυναικεία, πολλοί ρόλοι. Ποιος από όλους θεωρείς είναι ο πιο σπουδαίος;
Δεν γίνεται να ξεχωρίσω κανέναν ρόλο, γιατί κάτι θα έλειπε από την υπόσταση. Είναι σαν να πρέπει να διαλέξω αν προτιμάω να έχω γεύση ή ακοή. Όλα τα χρειάζομαι για να αισθανθώ και όλα είναι σπουδαία.
–Ποια η σχέση σου με τις γυναίκες;
Αν υπάρχει η σχέση με τον εαυτό σου, τότε θα υπάρξουν και οι υπόλοιπες, με τις γυναίκες και με τους άνδρες. Αν δεν υπάρχει, δύσκολο να συμβούν και οι άλλες.
–Η παράσταση Γ_v_ _΄_ _ φαίνεται ένα εγχείρημα πολυσύνθετο. Πώς την εμπνεύστηκες;
Στην ουσία είναι πολύ απλό εγχείρημα. Σκηνές ενωμένες, από το θέατρο, το σινεμά και τη λογοτεχνία, στις οποίες βλέπουμε ξεκάθαρα τις σχέσεις που μπορεί να αναπτύσσει μια γυναίκα από την ώρα που γεννιέται μέχρι που γίνεται γιαγιά. Παρατηρούμε ανθρώπους να σχετίζονται και ίσως στο τέλος να έχουμε μάθει δύο ή τρία πράγματα που δεν ξέραμε γι’ αυτήν.
–Θα έλεγες πως είναι ένα φεμινιστικό έργο;
Δεν ξέρω αν μπορώ να το αποκαλέσω φεμινιστικό. Σίγουρα γίνεται οικουμενικό και έχει πολύ χιούμορ. Παρακολουθούμε σκηνές από πολύ γνωστά κείμενα της παγκόσμιας δραματουργίας, χωρίς να ακούμε τα ονόματα των προσώπων, οπότε όλα μεγαλώνουν, δεν μένουν στο μεταξύ μας. Είναι πιο εύκολη η ταύτιση, μπορεί να έχουμε παίξει κι εμείς κάποιον απ’ αυτούς τους ρόλους. Για να δούμε…
–Τι γνώμη έχεις για τις κοινωνικές συμβάσεις που καλείται κάποιες φορές να υπηρετήσει μια γυναίκα όταν βρίσκεται σε θέσεις ισχύος;
Όλα θα γίνουν, σιγά σιγά. Χρειάζεται χρόνος. Ήδη έχουμε καταφέρει πολλά. Υπάρχει πολύς φόβος για πολλά ζητήματα που αφορούν τους ανθρώπους εν γένει, όχι μόνο τη θέση της γυναίκας. Μην ξεχνάμε πως δεν είμαστε πολύ μακριά από τα χρόνια της κατοχής, είναι τα χρόνια των παππούδων μου, που ζουν ακόμη, δυο γενιές πίσω δηλαδή. Τα τελευταία χρόνια έχουν αρχίσει τα πράγματα να αλλάζουν γρηγορότερα. Υπομονή!
–Πώς νιώθεις που θα μοιραστείς με το κοινό προσωπικά βιώματα και εμπειρίες;
Αυτή είναι η λειτουργία του θεάτρου και όλης της τέχνης για μένα. Είμαι πολύ χαρούμενη που μου δόθηκε η ευκαιρία να «μιλήσω» και να ασχοληθώ –πέραν της προσωπικής αναζήτησης– με αυτό το θέμα. Με αφορά φύσει και θέσει.
–Ήταν εύκολη η συγκέντρωση του υλικού για την παράσταση;
Ήταν πολύ δημιουργική, μιας κι έπρεπε να εστιάσω πιο συγκεκριμένα σε κείμενα που ήδη ήξερα και να ψάξω αλλού για να μάθω καινούρια. Κάπως ενστικτωδώς, έμειναν αυτές οι 20 στιγμές που θα παρακολουθήσετε στην παράσταση.
–Τι μήνυμα θέλεις να περάσεις;
Αυτό που θα καταλάβει ο καθένας προσωπικά και υποκειμενικά, βλέποντάς την.
–Πιστεύεις ότι στον 21ο αιώνα η γυναίκα θεωρείται ακόμα το ασθενές φύλο;
Πιστεύω πως στον 21ο αιώνα δεν χρειάζεται να χρησιμοποιείται πια για κανέναν το «ασθενές». Όλοι έχουμε δύναμη, τόλμη, θάρρος και αντοχή, καμιά φορά βέβαια και ψυχική αδυναμία, αλλά μέσα στο πρόγραμμα είναι όλα.
–Σε βλέπουμε για ακόμα μια φορά σε ρόλο σκηνοθέτη. Σε έχει κερδίσει περισσότερο από τον ρόλο του ηθοποιού;
Το ένα παίρνει από το άλλο. Βγαίνοντας απέξω αυτά τα δύο χρόνια, έχω καταλάβει καλύτερα πώς είναι να είσαι μέσα. Δεν μπορώ να διαλέξω, και τα δύο έχουν την ίδια βάση και τους ίδιους αποδέκτες, μαζί με κάνουν πολύ χαρούμενη!
–Έχεις βιώσει κάποιου είδους υποτίμηση ως μία νέα γυναίκα σε ρόλο σκηνοθέτη;
Δεν θα το έλεγα. Το αντίθετο μάλλον.
–Πώς αντιλαμβάνεσαι τον ρόλο του θεάτρου; Πρέπει να θίγει κοινωνικά ζητήματα;
Ο καθένας ας δημιουργεί αυτό που νιώθει και τότε όλα ωραία θα είναι.
–Μελλοντικά σχέδια και όνειρα;
Έχω στο νου μου ένα κείμενο που θα ήθελα πολύ να σκηνοθετήσω. Και να πάω διακοπές!
Η παράσταση «Γ_v_ _΄_ _» θα παρουσιαστεί από τις 25 μέχρι τις 29 Απριλίου στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Νέων Δημιουργών
(συνέντευξη στο gynaikamagazine)
