Του Παναγιώτη Σκαρτσιάρη

Στην σημερινή ελλαδική κατάσταση, τα προβλήματα είναι μεγάλα και διάχυτα παντού. Κάθε σπίτι και οικογένεια, αντιμετωπίζει το δικό του «γολγοθά», σηκώνει το «μαρτυρικό» σταυρό του.

Μια ιδιαίτερη και ελπιδοφόρα αλληλεγγύη παρουσιάζεται στον ιατρικό κλάδο, δηλαδή όταν υπάρχει στην οικογένειά σου ιατρικό άτομο και θελήσεις να επισκεφτείς γιατρό, δεν σου επιτρέπουν να τους αφήσεις χρήματα, να τους πληρώσεις για την εξέταση που σου κάνουν. Προσωπικά το βιώνων κάθε φορά που επισκέπτομαι γιατρό, λόγω του ότι υπάρχει στην οικογένειά μου άτομο με αυτή την ιδιότητα.

Σ’ αυτή την αναγκαία αλληλεγγύη των καιρών, υποκλίνομαι και λέω… μπράβο βρε παιδιά(!) που δεν ξεχνάτε τις καταβολές σας, σέβεστε και τιμάτε τις «θυσίες» των γονιών σας, με τις ανοιχτές «αγκαλιές» σας. Ωστόσο αυτή η πανανθρώπινη αλληλεγγύη, θα πρέπει να επεκταθεί και σ’ άλλους επαγγελματικούς χώρους, όπως και ευρύτερα στο κοινωνικό γίγνεσθαι, μπας και μπορέσουμε να μειώσουμε τους δύσκολους «στροβιλισμούς» της εποχής, ξεπερνώντας τέτοιες καταστάσεις, όσο πιο ανώδυνα μπορούμε.

Άλλωστε είναι η αλληλεγγύη, η έμπρακτη εκείνη έννοια που μπορεί να εξαπλωθεί σαν «δίχτυ προστασίας» μεταξύ των ανθρώπων, ως «διάχυση» σε κάθε «έκφανση» της κοινωνίας μας.