Μια «ευγενική» αντίδραση για την ανάπλαση του Επαρχείου για το νέο “Μπαλκόνι του Πύργου”
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”57671″ img_size=”full”][vc_column_text]Αρχικά, δεν μπορούσα να φανταστώ ότι στην ανάπτυξη της πόλης μας θα συντελούσε η αντικατάσταση του λιγοστού πρασίνου του χώρου του Επαρχείου, καταστρέφοντας μερικά από τα απομείναντα πεύκα για τη δημιουργία “ηλιόλουστης παιδικής χαράς” σε πλακόστρωτο, μετατρέποντας έτσι το ”λόφο” σε ”μπαλκόνι” της πόλης κυριολεκτικά, όπως περιγράφει η ”φιλοσοφία της μελέτης”.
Επίσης δεν μπορούσα να φανταστώ (ούτε και να συμμεριστώ) τις νέες απόψεις, του Δημάρχου και των συμβούλων του, ότι τα δέντρα δεν πρέπει να συντηρούνται αλλά να κόβονται ή να αντικαθιστώνται επειδή είναι επικίνδυνα για την ασφάλεια των ανθρώπων και ιδίως των παιδιών.
Ακόμα, δεν μπορούσα να φανταστώ ότι στην αναβάθμιση της πλατείας και του ιστορικού λόφου Επαρχείου θα ήταν η αύξηση της πλακόστρωσης, η κατασκευή νέου κτιρίου στο χώρο της παιδικής χαράς (δίπλα στον Ιερό Ναό), οι μετατοπίσεις των υφιστάμενων μνημείων και το στήσιμο μεταλλικού σκιάστρου με κτιριακά στοιχεία, αποκόπτοντας την ήδη ελεύθερη οπτική επαφή προς το ευρύτερο περιβάλλον.
Τέλος, δεν μπορούσα να φανταστώ ότι η Δημοτική Αρχή σε τέτοιες παρεμβάσεις δεν θα ζητούσε τουλάχιστον τις απόψεις του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων της πόλης. Πιθανώς, δεν θα ήθελε να χαλάσει την παράδοση που ακολουθούσαν και οι προηγούμενες Δημοτικές Αρχές σε αντίστοιχα σημαντικά έργα, αγνοώντας ότι είναι υποχρέωσή τους η Προκήρυξη Αρχιτεκτονικών Διαγωνισμών βάσει του ΦΕΚ 1427/Β’/16-06-2011.
Μάλλον η Δημοτική Αρχή διαθέτει τη χαμένη μου φαντασία.
Διονυσία Πασχαλίνου, Αρχιτέκτονας[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
