Με το βλέμμα στις στάχτες

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”36200″ img_size=”full”][vc_column_text]Οι μεγάλης έκτασης πυρκαγιές, που μαίνονται για μέρες σε αρκετές περιοχές της επικράτειας, δεν είναι φαινόμενο πρωτόγνωρο. Η ελληνική κοινωνία-όπως και η τοπική κοινωνία- έχει βιώσει πολλάκις στο παρελθόν την πύρινη καταστροφή, πληρώνοντας κυριολεκτικά με αίμα την αδυναμία να αντιμετωπιστούν εγκαίρως και αποτελεσματικά οι πυρκαγιές.

Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει, για παράδειγμα, την τραγική κατάληξη του 2007, τους 74 ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους από την πύρινη λαίλαπα, τα 2.700.000 στρέμματα που μετατράπηκαν σε στάχτη. Ουδείς ξεχνά την καμένη Πάρνηθα, την κατεστραμμένη Ηλεία, την απανθρακωμένη Πεντέλη…

«Επανάληψις, μήτηρ πάσης μαθήσεως» λέει το αρχαίο ρητό. Ωστόσο στην περίπτωση της ελληνικής πολιτικής σκηνής και της κοινωνίας ζούμε την απόλυτη εξαίρεση του κανόνα. Η δημόσια συζήτηση για την προστασία του δασικού φυσικού πλούτου είναι αποσπασματική, ενώ η επί δεκαετίες έλλειψη κεντρικής και αποκεντρωμένης πολιτικής για την προστασία του περιβάλλοντος έχει εκτραχύνει τις ορέξεις των κάθε λογής κερδοσκόπων και «οικοπεδοφάγων».

Βρισκόμαστε λοιπόν ξανά να παρακολουθούμε την απόλυτη εξαθλίωση του δημόσιου λόγου και πιο συγκεκριμένα της πολιτικής αντιπαράθεσης. Είναι μια συζήτηση που καταλήγει ακόμα πιο απογοητευτική, καθώς περιστρέφεται γύρω από μια φυσική καταστροφή. Ενώ υπό κανονικές συνθήκες τα κόμματα, οι συλλογικότητες, οι θεσμοί και τα μέσα ενημέρωσης θα έπρεπε να θέσουν όλες τους τις δυνάμεις και τις δυνατότητες στην υπηρεσία του κοινού σκοπού, παρακολουθούμε αποχαυνωμένοι στις οθόνες μας μια στείρα πολιτική αντιπαράθεση, μια άνευ στοιχείων και αποδείξεων εικοτολογία για τις ευθύνες των αξιωματούχων.

Την ώρα που οι πυροσβέστες υπερβάλλουν εαυτόν και ρίχνονται κυριολεκτικά στις φλόγες προκειμένου να σώσουν -με πενιχρά μέσα- από την περιβαλλοντική καταστροφή την Αττική, τη Δυτική Ελλάδα τη Ζάκυνθο, και ότι έχει περισωθεί στην κατακαημένη Ηλεία  οι αυτόκλητοι σωτήρες κάνοντας μικροπολιτική παρελαύνουν από τα εξοχικά τους και τους υπολογιστές τους και επενδύουν στην καταστροφολογία. Λαμβάνουν αφορμή από κάποιες πρώτες εκτιμήσεις (λαθεμένες ή όχι, υπερβολικές ή μη, αυτό θα αποδεχθεί άμεσα) των κυβερνώντων και οξύνουν την πολιτική αντιπαράθεση.

Έστω και τώρα, την ύστατη στιγμή, που οι καιρικές συνθήκες δυσχεραίνουν το έργο της πυρόσβεσης, ας κάνουν όλοι ένα βήμα πίσω και ας σιωπήσουν μπροστά στη μεγάλη οικολογική καταστροφή που έχει ήδη συντελεστεί.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]