Μαριγούλα έχεις… γράμμα!
-«Τα γαλάζια σου γράμματα κάθομαι και διαβάζω και με παίρνουν τα… κλάματα…” Αχ! Ax!
– Τι σιγοτραγουδάς και στενάζεις μωρή Μαριγούλα, σου ΄στειλε γράμμα ο γκόμενος και αναπολείς τα παλιά;
– Που τέτοια τύχη Ασημούλα! Σήμερα ήρθε ο ταχυδρόμος, άραξε δίπλα από τον πλάτανο και μου φώναξε. «Μαριγούλα, έχεις γράμμα»! Γράμμα; Λέω κι εγώ, από ποιον να είναι, σιγά μη με θυμηθήκανε τα ξαδέλφια μου από την Αυστραλία, γιατί μόνο εκείνοι μου στέλνανε παλιά με τον ίδιο πάντα πρόλογο «είμεθα καλά, το ίδιο επιθυμούμε και δια εσάς» σε… άψογη καθαρεύουσα μια και είχανε τελειώσει τότε το σχολαρχείο. Μετά σκέφτηκα μήπως είναι από το… «Πάμε πακέτο» και μου εμφανιστεί από το πουθενά κανένας χαμένος αδελφός που με ψάχνει, αλλά ούτε κι αυτό έστεκε! Τελικά το ανοίγω καιμετά από δυο λεπτά μου λύθηκε η απορία. Το γράμμα ήτανε από τον… Κατρούγκαλο!
– Ποιόν Κατρούγκαλο μωρή φιλενάδα, τον υπουργό; Άστα διάλα, δε σε πιστεύω! Και τι είχε να σου γράψει εσένα ο υπουργός; Ερωτική εξομολόγηση;
– Μωρέ… εξομολόγηση ήτανε, αλλά όχι ερωτική! Μου γράφει ότι έγινε… παρεξήγηση, δεν κατάλαβα καλά και δεν μου κόψανε αυτοί την σύνταξη και την επικουρική, μόνο στις μεγάλες συντάξεις το κάνανε και κάτι τέτοιες αρλούμπες μαζί με τις θέσεις του για την… επαναθεμελιωση λέει του ασφαλιστικού συστήματος! Τουτέστιν, σε… προειδοποιώ για το επόμενο κόψιμο της επικουρικής για να προλάβω τα… εγκεφαλικά!
– Άστα διάλα! Δεν του λες να πάρει το μαντήλι από το πέτο και να…σκουπίσει τα δάκρυα του για τους συνταξιoύχους; Ρε μας φάγανε οι νεωτερισμοί! Σε λίγο για κάθε πράγμα που θα αυξάνουνε με τους φόρους, θα μας στέλνουνε γράμμα και στο τέλος όταν θα’ ρχονται να μας παίρνουνε τα σπίτια θα προηγείται το γράμμα «συγνώμη, δεν θέλαμε να σας πάρουμε το σπίτι, αναγκαστήκαμε!»
– Δίκιο έχεις φιλενάδα, γι αυτό κι εγώ θα του απαντήσω, τι νομίζει ότι μόνο εκείνος στέλνει γράμματα; Θα πληρώσω ένα ευρώ γραμματόσημο κι ας μου λείψει, αλλά την απάντησή του θα την πάρει!
– Και τι σκοπεύεις να του απαντήσεις μωρή Μαριγούλα;
– Καλά, αυτό άστο πάνω μου! Στο μυαλό μου έχω ήδη το… προσχέδιο, θα το φιλοσοφήσω λιγο ακόμα γιατί με βρήκε απροετοίμαστη, αλλά κάπως έτσι θα λέει: « Αγαπητέ υπουργέ, – τρόπος του λέγειν αγαπητέ- έχεις περάσει εσύ ποτέ σου το μήνα με 400 ευρώ για να δεις πως είναι; Να πληρώσεις λογαριασμούς, να πληρώσεις ΕΝΦΙΑ, να πληρώσεις φόρους και να σου μείνει κι ένα πενηντάρι το μήνα, άμα σου μείνει δηλαδή, για να φας ένα γιαούρτι το βράδυ με ξερό ψωμί; Ούτε για τα γεμιστά της Φωτίου δεν φτάνει η σύνταξη! Πείνα, υπουργέ, πείνα και των γονέων! Γι αυτό άσε τις δικαιολογίες και φύσα τη μύτη σου με το φούξια μαντηλάκι για να μην τρέχουνε τα δάκρυα, κάνε μόκο και μη ζητάς και εξιλέωση! Το γράμμα το πέταξα στο τζάκι για προσάναμα γιατί πρέπει και να ζεσταθώ! Άβε Καίσαρ! Οι μελλοθάνατοι συνταξιούχοι σε χαιρετούν! Μαριγούλα»
– Ναι, καημένη, τώρα του… σπασε τα μούτρα! Συγκινήθηκε ο υπουργός!
– Κοίτα, άμα χρειαστεί, έχω και πιο σκληρή γλώσσα, ξέρω ότι και κείνος στο… τζάκι ομοίως θα το πετάξει το γράμμα, αλλά ελπίζω να έχει μάνα και πατέρα χαμηλοσυνταξιούχο, να του τα ψάλλουν εκείνοι από την καλή και την ανάποδη!
