Μήπως έφτασε ο κόμπος στο χτένι…
Αναρωτιέμαι αν μετά από επτά ολόκληρα χρόνια σκληρής και αδυσώπητης λιτότητας και ενώ η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας στενάζει, κάτω από τα δεινά της ανεργίας και της ανέχειας, έφτασε ο κόμπος στο χτένι. Και δεν εννοώ φυσικά αν ήρθε η ώρα σύσσωμοι οι πολιτικοί μας ηγήτορες να κατανοήσουν ότι δεν πάει άλλο και να ορθώσουν ανάστημα απέναντι στους δανειστές μας. Αυτό πια δεν νομίζω ότι υπάρχει υπήκοος σε αυτή τη χώρα που να το πιστεύει.
Εννοώ, αν οι ανά τη Δύση «εταίροι» μας είναι πλέον ικανοποιημένοι. Αν θεωρούν πλέον ότι το πείραμα με την Ελλάδα πέτυχε, τα κακά παιδιά τιμωρήθηκαν όσο τους έπρεπε, ο εθνικός πλούτος της χώρας υποθηκεύτηκε όπως επιθυμούσαν, οι μισθοί και οι συντάξεις έφτασαν στο όριο που αυτοί θεωρούν «ρεαλιστικό», ο κακός και ενοχλητικός δημόσιος τομέας συρρικνώθηκε σύμφωνα με τις υποδείξεις, οι τράπεζες κέρδισαν αρκετά δισεκατομμύρια για να μπορούν να χρηματοδοτούν τους ημετέρους. Κι όλα αυτά φυσικά χωρίς να ανοίξει ρουθούνι.
Αν λοιπόν η Γερμανοκρατούμενη Ευρώπη είναι πλήρως ικανοποιημένη, τότε ίσως έχει έρθει το πλήρωμα του χρόνου να μας ανταμείψουν με μια «ευνοϊκή» ρύθμιση του χρέους μας. Ίσως ήρθε η ώρα να επιδείξουν την αλληλεγγύη τους. Το χρειάζονται άλλωστε, ως άλλοθι για να μπορούν να εφαρμόσουν τις ίδιες συνταγές και στα υπόλοιπα «κακά παιδιά» του Ευρωπαϊκού Νότου. Αν είναι έτσι, τότε υπάρχει ελπίδα να έχει φτάσει ο κόμπος στο χτένι…
