Κοντά στον τουρισμό κι η γνώση
Στα ίδια μέρη…
Όταν μία περιοχή γνωρίζει ότι στηρίζει την οικονομική της επιβίωση σε έναν, δύο, τρεις πυλώνες, τότε θα πρέπει να κάνει κάποια πράγματα για να τους προστατεύει ή να τους ενισχύει. Και μπορεί βεβαίως οι αθρόες αφίξεις τουριστών μέσω της πύλης του Κατακόλου να δημιούργησε ένα «κύμα» αισιοδοξίας, ωστόσο την ίδια στιγμή γέννησε και εύλογους προβληματισμούς για τις δυνατότητες ανάπτυξης και αποτελεσματικότερης αξιοποίησης αυτού του σημαντικού όπλου. Καταρχάς, όπως σημείωσε πρόσφατα ο Δικαιόπολις, απ’ όλους αυτούς τους επισκέπτες (13.000 μόνο σε μία μέρα), ούτε ένας δεν πάτησε το πόδι του στην πρωτεύουσα.
Εύλογα θα προσέθετα, καθότι για να έρθει κάποιος θα πρέπει να υπάρχει λόγος και τρόπος, χώρια που θα πρέπει να ξέρει ότι υπάρχει και πρωτεύουσα! Προφανώς δεν είναι εύκολα πράγματα αυτά αλλά σε κάθε περίπτωση ο χρόνος μετράει πάντα αντίστροφα. Κατά δεύτερον, ακόμη και το καλύτερο χωράφι χρειάζεται διαρκή φροντίδα και μελέτη προκειμένου να δίνει καρπούς. Σκεφτείτε ότι στη Βενετία, η οποία προσελκύει εκατομμύρια τουρίστες κάθε χρόνο, οι τοπικές αρχές δεν σταματούν να επεξεργάζονται σχέδια για τη μεγαλύτερη ανάδειξη της πόλης τους. Τελευταία έφτασαν στο σημείο να απαγορεύσουν δια νόμου το άνοιγμα νέων καταστημάτων που θα πωλούν σουβλάκια, κεμπάμπ και γενικότερα έτοιμο φαγητό, σε μία προσπάθεια να διατηρήσει η πόλη τον γραφικό της χαρακτήρα αλλά και να προφυλαχθεί παράλληλα η τοπική παραγωγική βάση.
Το ίδιο έχει κάνει και η Φλωρεντία, όπου είναι υποχρεωτικό για τα καταστήματα του ιστορικού κέντρου να σερβίρουν κατά 70% τοπικά προϊόντα και συνταγές. Μιλάμε για πόλεις που αποτελούν τουριστικά μεγαθήρια, όχι αστεία. Γιατί; Διότι οι άνθρωποι έχουν καταλάβει πως στον τουρισμό δεν αρκεί να έχεις μόνο μία καλή πόρτα. Χρειάζεται γνώση ώστε να πείσεις τον ξένο να την περάσει και να ψωνίσει ή να μείνει εδώ γύρω. Έτσι παίρνεις και εσύ συνέχεια αυτό που μπορείς να πάρεις. Αυτό που πρέπει να πάρεις.
