Τούτες τις ώρες προσπαθώ να μαζέψω ό,τι αποθέματα υπομονής μού έχουν απομείνει γιατί μέρα με την μέρα λιγοστεύουν. Δεν είναι μόνο τα μίντια που φέρουν σημαντικό μερίδιο ευθύνης για το κατάντημα της χώρας. Αυτό το περιμένεις από τα μέσα μαζικής παραπληροφόρησης. Αυτός είναι παγκοσμίως ο ρόλος τους και οι λίγες εξαιρέσεις έρχονται απλώς να επιβεβαιώσουν κάθε φορά τον θλιβερό κανόνα.
Οι άνθρωποι είναι το πρόβλημα. Οι άνθρωποι που ακόμη και λίγα μόνο εικοσιτετράωρα μετά το πέρασμα μιας απίστευτα φονικής και τραγικής καταστροφής εξακολουθούν να μην «βλέπουν», να μην «ακούν» και κυρίως να μην φταίνε. Έχει εκλείψει σε επικίνδυνο βαθμό η έννοια της ατομικής ευθύνης σε αυτόν τον τόπο. Για ό,τι γίνεται πάντα φταίνε οι άλλοι. Μόνο οι άλλοι. Πώς να μπεις στα ειδικά αίτια αυτής της τραγωδίας και στην επόμενη μέρα όταν η πρώτη, η ενστικτώδης αντίδραση πολλών είναι να ρίξουν την ευθύνη αλλού, οπουδήποτε, αρκεί να απαλλαγούν οι ίδιοι από το βάρος που τους αναλογεί;
Χθες ήταν το Μάτι, αύριο η Νέα Μάκρη, την επόμενη μέρα κάποιος από τους εκατοντάδες, κυριολεκτικά εκατοντάδες παράνομους οικισμούς χτισμένους μέσα σε δάση. Χωρίς πολεοδομικό σχέδιο, χωρίς ρυμοτομία, χωρίς επαρκείς ή κατάλληλες διεξόδους προς τη θάλασσα ή προς κεντρικές οδούς. Όλα στο πόδι, όλα αυθαίρετα και φυσικά όλα τακτοποιήσιμα, αφού όλα τακτοποιούνται και γενικά όλα δείχνουν να δουλεύουν ρολόι μέχρι που γίνεται το κακό και πεθαίνουν μικρά παιδιά σφιχταγκαλιασμένα με τη μάνα τους ή ακόμη χειρότερα μονάχα μέσα στις φλόγες.
Το κακό έγινε. Η κοινωνία μας απέτυχε. Σε αυτό τουλάχιστον, στο να προστατέψει αυτό που είναι πολυτιμότερο, την ανθρώπινη ζωή, απέτυχε και μαζί της απέτυχε και η πολιτική (και οι πολιτικοί) που πηγάζει μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας. Μετά έρχονται οι κυβερνήσεις, οι τοπικές αυτοδιοικήσεις, η πυροσβεστική, η αστυνομία, η πολεοδομία κλπ. Η κοινωνία και το κάθε άτομο που την συναποτελεί φέρουν ευθύνη και το κακό θα ξαναγίνει αν δεν αποφασίσουμε να αλλάξουμε. Τότε μόνο θα αλλάξει και η πολιτική. Τότε μόνο θα αλλάξουν πραγματικά τα πράγματα. Φαντάζει δύσκολο, μέχρι και αδύνατο. Αλλά δεν μπορούμε παρά να ελπίζουμε για το καλύτερο.
