Και όμως, η γυναίκα είναι μόνο όμορφη…

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”35745″ img_size=”full”][vc_column_text]Μια γυναίκα ποτέ δεν είναι αρκετά όμορφη, αρκετά εντυπωσιακή, αρκετά «in».

Μόλις πλησιάσει την τελειότητα που προωθεί η μόδα, οι κανόνες αλλάζουν και βρίσκεται πάλι στην αρχή. Γιατί μπορεί σύμφωνα με τις διαχρονικές επιταγές της, η γυναίκα να πρέπει να αντιπροσωπεύει την ομορφιά, τη χάρη, τη γοητεία, τη σαγήνη, τη θηλυπρέπεια (κι αν κάτι λείπει απ’ αυτά δεν είναι αρκετά γυναίκα), όμως το πρότυπο και το μοντέλο σε κάθε εποχή είναι διαφορετικό.

Τα πληθωρικά οπίσθια σαν παράδειγμα άλλοτε ήταν ένδειξη πάχους και αντί- αισθητικής, και άλλοτε είναι must αρκεί να συνοδεύονται από μια αφύσικα στενή μέση.

Αυτοί που υποστηρίζουν με σθένος ότι η γυναίκα δεν πρέπει και δεν μπορεί να είναι «κοινωνικό κατασκεύασμα» είναι οι ίδιοι που μιλούν για τη γυναίκα σαν να είναι «έργο τέχνης» που πρέπει να επιτευχθεί μέσα από κόπο, θυσίες και πολύ «δουλειά».

Μπρος τα κάλλη τι είναι ο πόνος αναρωτιέται η λαϊκή ρήση. Κι αν «πονέσει» παραπάνω από όσο απαιτείται, τότε γίνεται αυτομάτως ανόητη, ηλίθια που δεν πρόσεξε αρκετά τον εαυτό της ή τον «πρόσεξε» περισσότερο από όσο της έχει επιβληθεί.

Δυστυχώς όσο η γυναίκα υιοθετεί την αντίληψη ότι η ομορφιά είναι προϊόν της εναλλασσόμενης μόδας, ποτέ δεν θα μπορέσει να διεκδικήσει το αυτονόητο.

Ότι και αυτή, όπως όλοι οι άνθρωποι, είναι όμορφη, έτσι ακριβώς όπως είναι…[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]