Βάζουν από την τσέπη τους για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα-Δεκάδες τα περιστατικά κακοποίησης
Η αγάπη τους για τα ζώα, τους οδήγησε στον να καλύψουν το κενό της πολιτείας στην αντιμετώπιση των αδέσποτων. Ελάχιστοι φιλόζωοι – εθελοντές, δίνουν καθημερινά τη μάχη στους δρόμους, για να αντιμετωπίσουν την κατάσταση που επικρατεί και που το κράτος και οι δήμοι δεν λαμβάνουν ουσιαστικές αποφάσεις για να δώσουν λύσεις σε ένα πρόβλημα, πολυσυζητημένο τα τελευταία χρόνια. Σκυλιά που εγκαταλείφθηκαν, που βασανίστηκαν που φαρμακώθηκαν, αθώες ψυχές που δεν επέλεξαν να βρεθούν στο δρόμο και να αντιμετωπίζονται σαν παράσιτα… Ο σκύλος λένε είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου. Δεν φαίνεται όμως το αντίθετο να ισχύει καθώς σε πολλές περιπτώσεις, ο άνθρωπος δείχνει να είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του σκύλου.
Έλλειψη παιδείας
Η Παναγιώτα Τσάγκου είναι κτηνίατρος στα Λεχαινά. Πέρα από την επαγγελματική της ιδιότητα που ως αντικείμενο έχει τα ζώα, η αγάπη της για αυτά, την οδηγεί να κινείται πέραν των επαγγελματικών ορίων. Είναι γνωστές οι δράσεις της μαζί με Άγγλους κτηνίατρους τα τελευταία χρόνια αλλά και η συνεργασία με το Φιλοζωικό σύλλογο της περιοχής και ευρύτερα με τους φιλόζωους του Κάμπου. «Δεν γεννά η φύση τα αδέσποτα, εμείς τα αφήνουμε στους δρόμους» είναι το πρώτο που μας λέει, λέγοντας πως το πρώτο «φάρμακο» στην αντιμετώπιση του προβλήματος είναι η ευαισθητοποίηση του κόσμου. Των ανθρώπων που έχουν σκύλους αλλά στη δύσκολη στιγμή θα τους εγκαταλείψουν στους δρόμους, ή τα κουτάβια που θα γεννηθούν… «Τα νέα παιδιά που αποκτούν έναν σκύλο, τον προσέχουν πάρα πολύ, δεν τον εγκαταλείπουν, τον φροντίζουν» εξήγησε. Μιλώντας για την προσπάθεια που πρέπει να γίνει εξήγησε πως πρέπει να υπάρξει μια καλή συνεργασία δήμων και φιλοζωικών για την αντιμετώπιση του προβλήματος. «Τα προγράμματα στειρώσεων που υλοποιούν οι δήμοι δεν βοηθούν, στην ουσία. Αν έχεις χίλια αδέσποτα στους δρόμους και να στειρώσεις 10 – 15 το χρόνο, δεν κάνεις κάτι. Είναι μια σταγόνα στον ωκεανό. Είναι καλύτερο να γίνουν δυνατά προγράμματα κι ας μη γίνουν κάποια άλλα. Η κατάσταση με τα αδέσποτα αντανακλά την εικόνα της κοινωνίας. Ο αριθμός τους έχει αυξηθεί και κυρίως έχουν αυξηθεί τα κρούσματα κακοποίησης. Κάθε μέρα βλέπουμε σκυλάκια, με χτυπήματα, σπασμένα πόδια, πυροβολημένα, τα βάζουν στόχο και κάνουν «πλάκα». Αυτά είναι συμπτώματα μιας κοινωνίας που καταρρέει. Ο νόμος δεν εφαρμόζεται και κανένας δεν τιμωρείται» μας είπε. Από την άλλη εξέφρασε και το φόβο της, πως σύντομα λόγω του καλοκαιριού θα γεμίσουν οι δρόμοι με φόλες και νεκρά ζώα. Μια από τις πάγιες θέσεις της που έχουμε καταγράψει και στο παρελθόν είναι να δημιουργηθεί ένα κυνοκομείο, για την φροντίδα των αδέσποτών και παράλληλα να προχωρήσουν προγράμματα υιοθεσίας τους. Έως τότε ο δήμος θα μπορούσε να «τσιπάρει» 500 αδέσποτά με μικρό κόστος και να κάνει μια αρχή για την καταγραφή τους. Σχολίασε δε πως πρέπει να υπάρξει ευαισθητοποίηση στην κοινωνία και παιδεία απέναντι στα ζώα, ξεκινώντας από τα σχολεία. Ένας συνδυασμός, παιδείας, δράσεων από τους δήμους και τις φιλοζωικές, μπορεί να ευαισθητοποιήσει την κοινωνία…
Χωρίς βοήθεια
Η ψυχολόγος από την Αμαλιάδα Άρτεμις Δημητροπούλου, είναι ένας από τους λίγους ανθρώπους στην περιοχή της, που ασχολούνται καθημερινά με τα αδέσποτα. Όπως μας είπε στην Αμαλιάδα δεν υπάρχει κάποια οργανωμένη φιλοζωική οργάνωση, αλλά μόνο λίγοι εθελοντές που φροντίζουν τα σκυλιά. «Ο δήμος ενίοτε μας βοηθά με συμβάσεις με κτηνίατρο, αλλά αυτό είναι κάτι περιστασιακό. «Δεν έχουμε την πολυτέλεια, να έχουμε κάποια σταθερή βοήθεια και ότι γίνεται είναι με δική μας οικονομική επιβάρυνση» μας εξήγησε για την προσπάθεια που κάνουν οι φιλόζωοι για τα αδέσποτα. «Δυστυχώς μπροστά μας βλέπουμε να τα εγκαταλείπουν, είμαι μάρτυρας τέτοιων περιστατικών» μας εξήγησε εξιστορώντας μια περίπτωση εγκατάλειψης από κάτοικο της Αμαλιάδας που θεώρησε πως αφού η κα Δημητροπούλου είναι φιλόζωη, μπορεί να εγκαταλείψει σε αυτή το σκύλο της…
Μάλιστα η κα Δημητροπούλου, φιλοξενεί σπίτι της αδέσποτο που βρήκε πριν μερικές μέρες στους δρόμους, για να το φροντίσει και να προωθήσει την υιοθεσία του σε φιλόζωο που θα αναλάβει την ευθύνη του. Σημαντικό είναι βέβαια και το θέμα της κακοποίησης. Τα «βαρελόσκυλα», εκείνα δηλαδή εγκαταλείπονται σε αγροκτήματα για να ζουν σε ένα βαρέλι για σπιτάκι, κάτω από οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες, είναι μια συνήθης περίπτωση κακοποίησης, ενώ υπάρχουν τόσες άλλες. «Υπάρχει έλλειψη παιδείας, ελάχιστοι έχουν ευαισθησία με τα αδέσποτα και δίνουν μεγάλο αγώνα για αυτά» σχολίασε
Μάστιγα οι φόλες
Η Ζαχάρω είναι μια από τις περιοχές που παρουσιάζουν τελευταία αρκετά κρούσματα κακοποίησης ή δηλητηρίασης με φόλες αδέσποτων. Η πρόεδρος της Ελληνικής Φιλοζωικής Ένωσης Ζαχάρως Ρένα Σπηλιοπούλου, αναφέρθηκε στα περιστατικά αυτά, λέγοντας πως η τοπική κοινωνία, γνωρίζει αλλά δεν μιλά. «Είχαμε πολλά κρούσματα με φόλες, σε αδέσποτα που είχαμε στειρώσει και εμβολιάσει. Όλο αυτό που συνέβη μοιάζει με μαζική δολοφονία. Κάναμε μηνύσεις κατ΄ αγνώστων αλλά δεν έχουμε αποτέλεσμα. Είναι μια άσχημη κατάσταση στην οποία πρέπει να δοθεί ένα τέλος. Προβάλουμε τα περιστατικά, μήπως υπάρξει κάποια βοήθεια» μας είπε. Η Ελληνική Φιλοζωική Ένωση Ζαχάρως, μπορεί να αριθμεί αρκετά μέλη, όμως πέντε είναι τα ενεργά που καταβάλουν προσπάθεια για τα αδέσποτα. «Δεν προλαβαίνουμε να κάνουμε πολλά, προσπαθούμε με το δήμο που μας βοηθά με τροφές, όμως οι στειρώσεις γίνονται με δικά μας έξοδα. Και καθημερινά αυξάνεται ο αριθμός των αδέσποτων στην περιοχή. Μόνο πέντε νέα σκυλιά είδαμε τις τελευταίες ημέρες. Έχουμε απογοητευτεί, γιατί τα περισσότερα δεσποζόμενα, έγιναν αδέσποτα» μας εξήγησε. «Προσπαθούμε να προωθήσουμε τις υιοθεσίες αλλά είναι δύσκολο και αυτό… Περνάμε χρόνο μαζί τους και είναι δύσκολο να βλέπουμε μετά να έχουν δηλητηριαστεί, είναι σαν να χάνουμε κάποιον άνθρωπο δικό μας. Εύχομαι να καταλάβει ο κόσμος, δεν περιμένουμε να γίνουν όλοι φιλόζωοι, αλλά τουλάχιστον να μην τα πειράζουν» είπε με παράπονο.
Ήταν δεσποζόμενα και έγιναν αδέσποτα
Η Μυρσίνη Σαλαμανή είναι μια δραστήρια φιλόζωη από τις Αδέσποτες Πατούσες Πύργου. Όπως εξήγησε για την περιοχή της ηλειακής πρωτεύουσας, μπορεί να υπάρχουν δύο φιλοζωικές, όμως λίγα μέλη τους είναι ενεργά. Περίπου πέντε σε κάθε σύλλογο.
«Έχουμε επωμιστεί όλο το βάρος και δεν υπάρχει τίποτα από το κράτος και το δήμο. Ένας μικρός αριθμός στειρώσεων και τροφές που εμείς δεν είδαμε. Από το 2012 με την συμβολή ξένων οργανώσεων και δωρεών, προσπαθούμε να καλύψουμε τις ανάγκες για τις στειρώσεις, τη φροντίδα, τα εμβόλια των αδέσποτων. Δυστυχώς έχει αυξηθεί ο αριθμός τους αρκετά και τα περισσότερα είναι δεσποζόμενα που βρέθηκαν στο δρόμο» μας είπε.
Τα τελευταία χρόνια έχουν στειρωθεί περίπου 500 σκυλιά και πραγματικά γίνεται πολύ μεγάλη προσπάθεια από τους φιλόζωους στην πόλη. Όμως δεν έχουν όλη την ίδια αντιμετώπιση στα σκυλιά. «Υπάρχουν και άνθρωποι που αντιμετωπίζουν άσχημα τα σκυλιά και γίνονται επιθετικοί μαζί τους. Είναι μια μορφή κακοποίησης, όπως επίσης και τα «βαρελόσκυλα» ένα έντονο φαινόμενο στην περιοχή» μας είπε.
Στον Πύργο περίπου 300 σκυλιά βρίσκονται σε χώρους φιλοξενίας των δύο συλλόγων, ενώ άλλα τόσα έχουν δοθεί για υιοθεσία τα τελευταία χρόνια.
