Θα επιστρέψουν στην Ελλάδα τα παιδιά της;

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”62709″ img_size=”full”][vc_column_text]Η είδηση που διαβάσαμε το καλοκαίρι έμοιαζε πολύ καλή για να είναι αληθινή σε μια χώρα που τα τελευταία χρόνια μάς έχει εξουθενώσει παράγοντας περισσότερα άσχημα νέα από όσα μπορούμε να καταναλώσουμε: 192 ερευνητικά έργα Ελλήνων μεταδιδακτόρων ερευνητών υψηλών προδιαγραφών επιστημονικής ποιότητας και πρωτοτυπίας προχωρούν στη φάση υλοποίησης.

Για πρώτη φορά μετά το ξέσπασμα της κρίσης η Ελλάδα μέσω του Ελληνικού Ιδρύματος Ερευνας και Καινοτομίας (ΕΛΙΔΕΚ) επενδύει 34.000.000 ευρώ στην επιστημονική έρευνα. 1.671 ερευνητικές προτάσεις υποβλήθηκαν και, από τις 192 που εγκρίθηκαν, το 20% έρχεται από Ελληνες μεταδιδάκτορες του εξωτερικού.

Η είδηση στη συνέχεια γίνεται ακόμα καλύτερη – κι ακόμα πιο απίστευτη: «μεταξύ των φορέων προέλευσης των μεταδιδακτόρων του εξωτερικού συγκαταλέγονται και κορυφαία πανεπιστήμια διεθνούς φήμης όπως το MIT, η Οξφόρδη, το Κέιμπριτζ, το Πανεπιστήμιο του Παρισιού». Γιατί ένας λαμπρός επιστήμονας αφήνει πίσω του πανεπιστήμια τέτοιου βεληνεκούς για να επιστρέψει σε μια χώρα όπου –αν πιστέψουμε την αξιωματική αντιπολίτευση– το πανεπιστήμιο είναι άβατο παραβατικότητας και οι άριστοι ασφυκτιούν;

Την εικόνα που φτιάχνει η είδηση συμπλήρωσε στα τέλη του καλοκαιριού –με την τυπική τουλάχιστον έξοδο της χώρας από τα μνημόνια– έρευνα της Kapa Research, που συγκρίνει στάσεις και αντιλήψεις των νέων σε δύο χρονικές στιγμές, το 2010 και σήμερα. Εκεί διαβάζουμε πως το 45% των νέων Ελλήνων που έχει μεταναστεύσει τα χρόνια της κρίσης θα ήθελε να ζει στην Ελλάδα σε δέκα χρόνια από σήμερα, όπως και το 73% όσων μένουν εδώ.

Ένας στους δύο που ζει στην Ελλάδα δηλώνει ότι δεν θα έφευγε ακόμα κι αν του δινόταν η ευκαιρία, ενώ τον Ιούνιο του 2010, στην αρχή των μνημονίων, θα έφευγε το 74% και θα έμενε το 20%.

Ένας στους δύο νέους, είτε ζει στην Ελλάδα είτε στο εξωτερικό, πιστεύει ότι τα χειρότερα είναι μπροστά μας, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό τον Ιούνιο του 2010 ανέρχονταν σε 87%.

Τι ακριβώς συμβαίνει; Και πώς μπορεί να ανασχεθεί η αιμορραγία εγκεφάλων που τουλάχιστον όλοι συμφωνούμε πως είναι μία από τις μεγαλύτερες πληγές που έχουν αφήσει τα οκτώ χρόνια λιτότητας και ταυτόχρονα ένας από τους βασικότερους λόγους ανάσχεσης της ανάπτυξης; Μιλήσαμε με επιστήμονες που μόλις επέστρεψαν στην Ελλάδα, άλλους που θα το ήθελαν αλλά δεν το βλέπουν καν πιθανό κι άλλους που έχουν ρίξει μαύρη πέτρα πίσω τους. Αν υπάρχει ένα κοινό σημείο για όλους, είναι η βαθιά αγάπη για τη χώρα τους. Κι άλλο ένα που θα μας επιτρέψετε να το πούμε πιο ποιητικά: «να πεθαίνεις για την Ελλάδα είναι άλλο κι άλλο εκείνη να σε πεθαίνει».[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]