Θάνατος παραμονεύει…
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”56789″ img_size=”full”][vc_column_text]Θάνατος παραμονεύει στο δρόμο από την Ελευσίνα
δύσοσμος αέρας κλέβει, τρώει τη ζωή μας βήμα βήμα
κι αν ο τόπος μας μαράζωσε εσύ μην κλαις
για να δούμε τι θα γίνει μόνο αυτό να λες
αϊ να τον αναστήσουμε…
Θα μπορούσα να γράψω πολλά. Να γράψω για τόσα και άλλα τόσα που θα μας κάνουν να αποστρέψουμε το πρόσωπο μας από τον θάνατο. Τον θάνατο που έγινε συνήθεια. Τον θάνατο που έγινε κομμάτι της ζωής μας. Μιας ζωής γεμάτης εικόνες θανάτου που παραμονεύει. Για το φτηνό αίμα που εξακολουθεί να χύνεται στο αέναο καρτέρι που έχει στήσει στις στροφές της εθνικής μας καρμανιόλας. Κάθε νεκρός και ένα τραύμα. Ένα τραύμα που το κουβαλάμε όπου κι αν πάμε, ότι κι αν κάνουμε. Ένα τραύμα που κακοφορμίζει χρόνια τώρα περιμένοντας τις συμφωνίες κορυφής και τις υπογραφές της ανάγκης. Μα γίναν τόσα πολλά τα τραύματα που πια δεν τα χωράει ούτε η σιωπή, ούτε η ανοχή μας.
Χθες είχε σειρά ένα 39χρονο παλικάρι από το Βαρθολομιό. Φίλτατε κ. Σπίρτζη δεν μας χωράει πια τόσος θάνατος…[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
