Η πρώτη βροχή

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”6232″ img_size=”full”][vc_column_text]Βρέχει. Όπου και ν’ απλώσεις το βλέμμα σου, όλα έχουν το χρώμα της βροχής.

Τα ακραία καιρικά φαινόμενα, το χαλάζι, οι έντονες βροχοπτώσεις που μας έπληξαν, βρήκαν μια απροετοίμαστη πολιτεία. «Άμεση ανάγκη να δρομολογηθεί σειρά έργων για την αντιπλημμυρική μας θωράκιση. Ο φόβος να πλημμυρίσουν τα φράγματα είναι υπαρκτός».

Ρευστές λέξεις, αφήνονται να τις πάρει το ποτάμι, να μην στενοχωρήσουν, να μη δυσαρεστήσουν, να δικαιολογήσουν, να πλύνουν αδυναμίες κάθε φορά που προκύπτουν τέτοια προβλήματα.

Υγρή θλίψη, μουντό τοπίο. Αλλά εκείνο που ταιριάζει εδώ στο Νότο καθώς οι στάλες κάνουν κρότο, είναι η συσχέτιση τοπίου και κατάστασης. «Ένα τοπίο είναι μια ψυχική κατάσταση».

Αντικατέστησε την «ψυχική» με την «κοινωνικοπολιτική» και θα αναδυθεί το ελληνικό τοπίο όπου η πρώτη βροχή σκορπάει ταραχή.

Κάθε φορά κάτι τρέχει. Δε φταις εσύ, δε φταίει κανείς. Μόνο το κράτος που απέχει…[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]