Η οικουμενική σύνοδος του ΣΤΕ απεφάνθη
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”31470″ img_size=”full”][vc_column_text]Λίγες μέρες μετά την απόφανση της ποινικής δικαιοσύνης ότι η δημόσια προτροπή σε προπηλακισμό συμπολιτών μας λόγω της σεξουαλικής τους ταυτότητας δεν συνιστά παράβαση του αντιρατσιστικού νόμου ούτε κατάχρηση εκκλησιαστικού αξιώματος, έρχεται η διοικητική δικαιοσύνη να ολοκληρώσει την εικόνα νομικής και κοινωνικής οπισθοδρόμησης: Αποφαίνεται μεταξύ άλλων ότι εφόσον το Σύνταγμα επικαλείται την Αγία Τριάδα στο προοίμιό του, η έλλειψη αναφοράς σε αυτήν καθιστά αντισυνταγματικό το πρόγραμμα σπουδών του Υπουργείου Παιδείας. Το ίδιο επιλήψιμο θεωρεί και τη μνεία του Ιησού ως φίλου και όχι ως σωτήρα των ανθρώπων. Με άλλα λόγια, η ανώτατη δικαιοσύνη της χώρας μας κρίνει ότι δικαιούται να τέμνει δογματικά ζητήματα συμπεριφερόμενη ως οικουμενική σύνοδος.
Ακόμη χειρότερα δε, αποφαίνεται ότι το μάθημα των θρησκευτικών πρέπει κατά το Σύνταγμα να κατατείνει στην εμπέδωση ειδικά της ορθόδοξης χριστιανικής συνείδησης και μάλιστα χωρίς τη σύγχυση ή τους περισπασμούς που θα προξενούσε δήθεν η συγκριτική της θεώρηση με άλλα θρησκεύματα. Έτσι, το Συμβούλιο αναγορεύει εαυτόν σε παιδοψυχολογική αυθεντία ελέγχοντας το κατά πόσο και από ποιά ηλικία παρίσταται ακίνδυνη η γνωριμία με το διαφορετικό. Συμπτωματικά ίσως, η τελευταία αυτή απόφαση έχει τον ίδιο εισηγητή με την ιστορική απόφαση που έκρινε ότι η απονομή της ελληνικής ιθαγένειας στη δεύτερη γενιά μεταναστών έθετε τάχα σε κίνδυνο την επιβίωση του έθνους.
Αν τα δείγματα αυτά απέπνεαν απλώς συντηρητισμό, θα ήταν περιστασιακά και ακίνδυνα. Δυστυχώς αποπνέουν νοοτροπία «φυσικής» συμμαχίας της δικαιοσύνης με τον κλήρο και με ακραίους θύλακες του πολιτικού φάσματος, κάτι που συνιστά μείζονα κίνδυνο για το νομικό μας πολιτισμό και την κοινωνική ειρήνη.
Δεν είναι πάντως άχρηστη η παραδοχή ότι οι μειονοτικές θρησκευτικές κοινότητες δικαιούνται να διδάσκουν τα μέλη τους ό,τι και όπως επιθυμούν. Μήπως αυτή ακριβώς είναι και η λύση για τους “πλειονοτικούς”; Σε όσους γονιούς δεν τους αρέσουν τα θρησκευτικά, όπως τα διδάσκει το δημόσιο σχολείο της δημοκρατίας μας, ας αναλάβουν με ευθύνη τους οι ίδιοι να μεταδώσουν τις πεποιθήσεις τους στα παιδιά τους, φυσικά εκτός του κοσμικού σχολείου. Από όλα αυτά αναδεικνύεται ακόμη πιο έντονη η ανάγκη άμεσου χωρισμού εκκλησίας και κράτους.
Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
