Η ελπίδα ξαναγεννιέται
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”8837″ img_size=”full”][vc_column_text]Αν προέκυψε κάτι διαφορετικό από την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και εμπεριστατωμένη δημοσκόπηση της Κάπα Research, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ», είναι ότι όντως η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Γιατί μπορεί το δημοσιογραφικό ενδιαφέρον να επικεντρώθηκε στην τελικά όχι και τόσο μεγάλη διαφορά μεταξύ των βασικών διεκδικητών της εξουσίας, ωστόσο η κοινωνική αποτύπωση της έρευνας είναι αυτή η οποία προσφέρεται για πιο χρήσιμα συμπεράσματα.
Καταρχήν, το πλέον αναπάντεχο εξ’ αυτών είναι ότι οι πολίτες δεν θέλουν πρόωρες εκλογές! Ετούτο κι αν είναι πρωτοφανές στην ιστορία του ελληνικού εκλογικού σώματος, το οποίο παραδοσιακά, λίγες μόνο εβδομάδες μετά την ανάδειξη της νέας Βουλής, αρχίζει ξαφνικά να νιώθει μεγάλη νοσταλγία για την κάλπη. Φαίνεται όμως ότι αυτή τη φορά οι πολίτες στην πλειοψηφία τους παρουσιάζονται πιο ανεκτικοί απ’ ότι συνήθως και φέρονται να δίνουν καταρχάς το περιθώριο στην κυβέρνηση για ολοκλήρωση της τετραετίας.
Φυσικά αυτό σε καμία περίπτωση δεν συνεπάγεται πως θεωρούν ότι έχουν επιλυθεί τα μείζονα κοινωνικά προβλήματα των τελευταίων οκτώ χρόνων. Με πρώτη ιεραρχικά την υψηλή ανεργία και ακολούθως τη φτώχεια που μαστίζει τα λαϊκά νοικοκυριά, την ποιότητα των δημόσιων παροχών υγείας και βέβαια την διαφθορά στη δημόσια ζωή, οι ερωτηθέντες στο σύνολό τους επιβεβαίωσαν ότι ακόμη απέχουμε διακριτά από την επούλωση των βαθιών πληγών τις οποίες δημιούργησε η πολυετής ύφεση. Κατ’ αντιστοιχία επιβεβαιώνεται και το αίσθημα της ανασφάλειας αλλά και του θυμού που κατατρύχει ευρύτατες περιοχές του κοινωνικού φάσματος.
Το ενδιαφέρον ωστόσο είναι ότι παρά τις δυσκολίες, τις διαψεύσεις και τις διαρκείς συνέπειες της λιτότητας, η ελπίδα για καλύτερες μέρες εξακολουθεί να σιγοκαίει, τουλάχιστον για μία σημαντική μερίδα των πολιτών. Κατ’ αυτόν τον τρόπο η ελπίδα ξαναγεννιέται, πλέον όχι ως πολιτικό σύνθημα αλλά ως αυτόνομη κοινωνική συνισταμένη. Και εδώ που τα λέμε, η οποιαδήποτε προοπτική ανάκαμψης της οικονομίας, προϋποθέτει το πρόσφορο κοινωνικό έδαφος. Τα κόμματα και οι κυβερνήσεις μπορούν να λένε ότι θέλουν. Σημασία έχει τι λέει ο κόσμος. Σίγουρα δεν λέει ότι σωθήκαμε. Κανείς δεν θα μπορούσε να ισχυριστεί κάτι τέτοιο. Φαίνεται όμως ότι για πολλούς ίσως έχει έρθει επιτέλους η ώρα να βγούμε σιγά σιγά απ’ αυτόν τον παρατεταμένο εφιάλτη.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
