Η απαιτητική-εντατική γεωργία κλειδί για την ανάπτυξη του πρωτογενούς τομέα

Οι συνθήκες κρίσης που βιώνει η χώρα µας τα τελευταία χρόνια κάνουν όλο και πιο απαραίτητη την ανάγκη αναζήτησης ενός νέου παραγωγικού μοντέλου, το οποίο θα αξιοποιεί τα συγκριτικά γεωφυσικά πλεονεκτήματα της χώρας µας και μέσα από την ενδυνάμωση της ποιοτικής γεωργίας θα αμβλύνει τα όποια μειονεκτήματα επιφέρει ο μικρός πολυτεµαχισµένος αγροτικός κλήρος.

Έτσι λοιπόν, οι εποχές επιβάλλουν την στροφή του αγροτικού κόσμου στην απαιτητική-εντατική γεωργία, και η οποία σαν επίκεντρο έχει την αγροδιατροφή. Αφού ως γνωστόν,ο πρωτογενής συνολικά τομέας μαζί με τον τουρισμό και τον πολιτισμό αποτελούν τους βασικούς πυλώνες για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας.Η ελληνική γη, σε συνδυασμό με το Μεσογειακό κλίμα, και τα γνωστά πλέον για την διατροφικής τους αξία Μεσογειακά προϊόντα αποτελεί σημαντικό, ελληνικό πλούτο που θα μπορούσε εύκολα και αποτελεσματικά να αποτελέσει την βάση της αγροδιατροφικής ανάπτυξης της χώρας προσφέροντας μοναδικά προϊόντα υψηλής προστιθέμενης αξίας εξαγώγιμα, ικανά να φέρουν αυξημένο συνάλλαγμα στην ελληνική οικονομία, που είναι και το ζητούμενο.

Με βάση τα παραπάνω, διαπιστώνουμε ότι χρόνο με τον χρόνο, ο αγροτικός κόσμος στρέφεται στην απαιτητική γεωργία που έχει ως επίκεντρο τον τομέα της αγροδιατροφήςδηλαδή τις δενδρώδεις καλλιέργειες, τα κηπευτικά και φυσικά τα θερμοκήπια, και τα οποία καταλαμβάνουν συνεχώς όλο και περισσότερο χώρο στον ελληνικό παραγωγικό χάρτη, παρά το γεγονός ότι οι εν λόγω επιλογές απαιτούν μεγαλύτερα επενδεδυµένα κεφάλαια και ειδικά στον τομέα των δένδρων προϋποθέτουν και μεγαλύτερο χρονικό ορίζοντα απόδοσης.

Οι λόγοι στροφής στην απαιτητική-εντατική γεωργία:

-Η σταδιακή μείωση των κοινοτικών ενισχύσεων

-Η έλλειψηχρηματοδοτικών πόρων για την υποστήριξη παραδοσιακών επιλογών µε αμφίβολοοικονομικόαποτέλεσμα.

-Η νέα τάξη πραγμάτωναπαιτεί οι αγρότες να αυξήσουν τον προσωπικό χρόνο απασχόλησης στην εκμετάλλευση, να εκσυγχρονίσουν τις καλλιέργειες και να προσανατολιστούν σε καλλιέργειες βιώσιμες οι οποίες θα βρίσκουν εύκολα αγορά.

Η ανάγκη στροφής ενισχύεται και από τις συνεχείς αλλαγές στο διατροφικό μοντέλο των σύγχρονων κοινωνιών, όπως επίσης και από τη βελτίωση του οικονομικού επιπέδου, άρα και της ενίσχυσης της καταναλωτικής ζήτησης, για αγροτικά προϊόντα, στις μεγάλες αναπτυσσόμενες χώρες της Ασίας και της Αμερικής.

Η απαιτητική καλλιέργεια με ταυτόχρονη αξιοποίηση του γεωφυσικού πλούτου κάθε περιοχής.

Στο πλαίσιο της απαιτητικής γεωργίας, περιλαμβάνεται και η όσο το δυνατόν   καλύτερη αξιοποίηση καλλιεργειών σε συγκεκριμένες περιοχές με βάση τα γεωφυσικά τους χαρακτηριστικά.Η ραγδαία ανάπτυξη που γνωρίζουν τα τελευταία χρόνια δαπανηρές καλλιέργειες, όπως είναι τα κεράσια στην Μακεδονία και στην Αρκαδία, τα ακτινίδια στην Πιερία και στις εκβολές του Πηνειού και του Νέστου, τα επιτραπέζια σταφύλια στην Κορινθία, στην Καβάλα και τελευταία στη Λάρισα είναι παραδείγματα που βεβαιώνουν μίαεπίμονη προσπάθεια των αγροτών να ταιριάξουν τα πλεονεκτήματα του τόπου τους µε συγκεκριμένες καλλιέργειες που έχουν αγορά, ενώ παράλληλα εξασφαλίζουν μεγαλύτερες στρεµµατικές αποδόσεις.Με άλλα λόγια, κάθε καλλιέργεια θέλει τον τόπο της για να βγάλει υπεραξία στη σοδειά.

Το τελευταίο προϋποθέτει βέβαια συστηματικότερη προσπάθεια σε συλλογικά σχήματα που μπορούν να συνδέσουν την παραγωγή µε την μεταποίηση και  συσκευασία καιακόμα µε τη διακίνηση των παραγόμενων προϊόντων.

 Είναι θετικό ωστόσο ότι  στις νέες κυρίως γενιές αγροτών υπάρχει έντονο ενδιαφέρον τόσο για το θεσμικό πλαίσιο που διέπει αυτού του είδους τις συλλογικές προσπάθειες, όσο και για τα χρηματοδοτικά προγράµµατα του τομέα της αγροτικής ανάπτυξης που μπορούν να χρηματοδοτήσουν ενδιαφέρουσες επιχειρηματικές δράσεις στο συγκεκριμένοτομέα.

Κλείνοντας, θέλουμε να πιστεύουμε ότι θα πρέπει να υπάρξει επιτέλους ένα συνολικό στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης του πρωτογενούς τομέα(γεωργία –κτηνοτροφία) από την Πολιτεία, δίνοντας κατευθυντήριες οδηγίες που θα οδηγήσουν σε νέα αναπτυξιακή προοπτική την ελληνική αγροτική παραγωγή.