Η αξία της ιδιωτικής πρωτοβουλίας

Το μάθημα δεν είναι ήταν όπως τις άλλες φορές. Υπήρχαν βέβαια τα στολίδια που είχε βάλει η τάξη τις προηγούμενες εβδομάδες με αφορμή τα Χριστούγεννα, αλλά ειδικά σήμερα υπήρχε κάτι το γιορτινό στην ατμόσφαιρα. Οι δασκάλες φορούσαν τα καλά τους, στα ράφια (αρκετά ψηλά ώστε να μην είναι προσβάσιμα από τους μπόμπιρες) βρίσκονταν αραδιασμένα σοκολάτες και γλυκάκια, το cd-player έπαιζε μόνο χριστουγεννιάτικα τραγούδια και γενικώς κανείς δεν έδειχνε να νοιάζεται για τη συνήθη ρουτίνα. Και έτσι, πριν καλά καλά το καταλάβουν, η αίθουσα άρχισε να γεμίζει με γονείς που ήρθαν να παίξουν με τα παιδιά τους, κάτι που δε συμβαίνει ποτέ ή σχεδόν ποτέ! Είναι το περίφημο εργαστήρι, μία κοινή δραστηριότητα στην οποία γονείς και παιδιά συνεργάζονται για να κατασκευάσουν από κοινού κάτι, το οποίο παίρνουν μαζί τους στο σπίτι. Εκεί λοιπόν που τα παιδάκια αρχίζουν να πιστεύουν ότι καλύτερα δε γίνεται, να σου ξαφνικά ο Άγιος Βασίλης, μπαίνει από την πόρτα φωνάζοντας το πατροπαράδοτο ΧΟ ΧΟ ΧΟ! Άλλα παιδιά ξεσπάνε σε γέλια και χειροκροτάνε, άλλα στέκονται σιωπηλά και παρακολουθούν αποσβολωμένα και κανά δυο κλαίνε. Όλα όμως παίρνουν από ένα μικρό δωράκι, ενώ τα περισσότερα κάθονται στην αγκαλιά του Άη Βασίλη, που τα ρωτά τ’ όνομά τους και τους κάνει αστεία, κάτι που θα εντυπωθεί καλά στο δύο, τριών ή τεσσάρων χρόνων μυαλουδάκι τους, ακόμα κι αν η συγκεκριμένη παράσταση δεν ανακληθεί ποτέ στη διάρκεια της ζωής τους. Το αποτύπωμα όμως μένει και αυτό έχει τη σημασία του. Για λίγες έστω ώρες, τα παιδιά, που περιέργως ο πολύς κόσμος νομίζει ότι δεν καταλαβαίνουν και πολλά, βίωσαν μία απίστευτη χαρά και παράλληλα απέκτησαν μία πολύτιμη αίσθηση. Στα μάτια του Άη Βασίλη όλα ήταν ίσα και όλα πήραν το ίδιο δώρο γιατί γι’ αυτόν, όλα είναι το ίδιο σημαντικά, ακόμα κι αν πρόκειται για μία φανταστική οντότητα.

Αυτό είναι ένα μόνο δείγμα του τι μπορεί να επιτύχει η ιδιωτική πρωτοβουλία. Κάποιοι θα ξενιστούν αφού έχουν μάθει να μεταχειρίζονται τελείως διαφορετικά τον όρο, αλλά υπάρχει μήπως καλύτερη μορφή ιδιωτικής πρωτοβουλίας από έναν σύλλογο γονέων, ο οποίος όχι μόνο είναι παρών όπου και όποτε το κράτος απουσιάζει αλλά και παρεμβαίνει προκειμένου να κάνει τη ζωή των παιδιών πιο όμορφη; Δε θα κάνει την διαφορά για πάντα ή για τα πάντα. Θα κάνει όμως κάτι για να αλλάξει προς το καλύτερο κάποια πράγματα εδώ και τώρα˙ όχι επειδή πρέπει, ή επειδή κάποιος το υπαγορεύει, αλλά επειδή σε έναν κόσμο γεμάτο ανοησία, εκεί βρίσκει λίγο νόημα.